အရွင္ဧသက
အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ေလာ့စ္ အိမ္ဂ်လိစ္ၿမဳိ႕ရဲ ႔စားေသာက္ဆုိင္ႀကီး တစ္ ဆုိင္ မွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဆူရွီလိပ္ရင္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနရွာ တယ္။ သူ႔ဘ၀ သူ႔အခက္အခဲ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ ဘုရားသာ
အားကုိးရာရွိ ေတာ့တယ္လုိ႔ သူယုံ ၾကည္ထားလုိ႔ပါ။
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ဆုိတာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာဖုိ႔ သူေ႒းျဖစ္ဖုိ႔ ဘ၀ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔အတူလက္တြဲၿပီး သာယာတဲ့ ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္ လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိတဲ့လူငယ္တုိ႔သဘာ၀ ရွိတတ္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ေတြေတာ့့ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူငယ္နဲ႔မလုိက္ကိုယ့္ အေျခအေနနဲ႔ မတတ္ႏုိ္င္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တစ္ခု သူ႔မွာရွိေနလုိ႔ပါ။ သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ၂၀၁၀ခု၊ ၾသဂုတ္လက စတင္ခဲ့တာပါ။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ ကလူသုံးရာေက်ာ္ စားႏုိင္တဲ့ဆုိင္ႀကီးပါ။ အာရွအစားအစာမ်ဳိးစုံရႏုိင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္စာျဖစ္တဲ့ ဆူရွီဌာနမွာရန္မ်ဳိးေအာင္က ဆူရွီလိပ္ရသူပါ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ တေန႔ေတာ့ အလုပ္က အျပန္ ေရမုိးခ်ဳိးၿပီး အနားယူေနခ်ိန္မွာ ႏုိက္ကလပ္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာခဲ့တယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးလဲ ၀ါသနာ ပါသူမဟုတ္ေတာ႔လုိ ့ သြားခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ မၿဖစ္ခဲ့တာလည္း ႀကာခဲ့ပါၿပီ။ဒီေန ့ေတာ့ ဘာေႀကာင့္လုိ႔ရယ္မသိ သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္း ျပျပ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ မေတာ္ပါဘူးဆုိၿပီး တီဗြီၾကည့္လုိက္ ပုတီးစိတ္လုိက္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ႀကဳိးစား ခဲ့တယ္။မရဘူး၊ မသြားရ မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ ရွိရင္သြားမယ္ ဆုိၿပီး ဘယ္သူမွ မေခၚဘယ္သူမွမတုိက္တြန္းပဲ သြားခ်င္လွတဲ့ဆႏၵကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ႏုိက္ကလပ္ဆုိလုိ ့ အျခားဆုိင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ဆုိင္ပါ။ ေန႔ခင္းမွာ စားေသာက္ဆုိင္ လုပ္ၿပီး ည၁၀-နာရီေက်ာ္မွ ၂-နာရီအထိ ႏုိက္ကလပ္အျဖစ္ ဖန္တီး ျပင္ဆင္လုိက္တာပါ။
ဆုိင္ထဲေရာက္သြားရင္ပဲ "ဘုရား-- ဘုရား--"လုိ႔ေရရြတ္တမ္းတမိၿပီး တအံ့တၾသ ေငးေမာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ တဘက္နံရံမွာရွိေနတဲ့ (၁၀)ေပခန္႔ရွိတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ သူအလုပ္ လုပ္တုိင္း ျမင္ေနက်ပါ။ဆုိင္မွာအလွအပအျဖစ္ထားတယ္လုိ႔ပဲ သူနားလည္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိးျမင္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ သူမေမွ်ာ္ လင့္ခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ ဘုရားခမ်ာ ဗယုတ္သုတ္ခနဲ လွဳပ္လွဳပ္ ရြရြ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ကာမေမွာင္ေတာထဲမွာ သီတင္းသုံး ေတာ္မူေနရရွာတယ္။
လူငယ္ လူရြယ္ (၁၀၀)ခန္႕တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္ ႀကီး၀န္းက်င္မွာ ဖုိမအစုံစုံ ယစ္မူးအဟုန္ျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ျမဴးတြန္႕ေနၾကတယ္။ဘုရားရဲ႕ေရွ႕တည့္တည့္ (၁၀)ေပခန္႔အကြာမွ ခုံေပၚမွာေတာ့ လက္တစ္၀ါးခန္႔ အ၀တ္ေလးမ်ား ဖုံးအုပ္ထားတဲ့ ညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားက သူတုိ ့ကုိိယ္အလွ သူ႔တုိ႕ အကေတြနဲ ့ ကာမေမွာင္ကုိ ေမွာင္သည္ထက္ေမွာင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။ဘုရားေနာက္ေၾကာ နံရံမွ ထြက္လာတဲ့မွိတ္ခ်ီဖြင့္ခ်ီေရာင္ စုံမီးဆလုိက္မ်ားက ဘုရားဦးေခါင္းေတာ္ ေဘး၀န္းက်င္ ကုိျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားရဲ႕ကုိယ္အလွကုိ ျမင္သာေအာင္ ထုိးျပေနျပန္တယ္ေလ။ ဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္ျဖင့္ထုိးျပေနသလုိ စီမံထား ေလသလားေတာ့ မသိ။ ဆင္းတု ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက"ငါဘုရား အဇပါလေညာင္ပင္ေအာက္ သီတင္းသုံးစဥ္က မာရ္နတ္ရဲ႕သၼီးမ်ားျဖစ္တဲ့ တဏွာ၊ရတီ၊ရာဂါ တုိ႔ညီမသုံးေယာက္က ငါဘုရားကုိ လာျဖားေယာင္း ဖူူးတာ တစ္ခါပဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီအျဖဴမေလးေတြက ညတုိင္းလာျဖားေယာင္းေနပါလား "လုိ႔ ေတြးထင္ ေတာ္မူေလမလားမသိ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေတာ့ ဘုရားႀကီးအတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေမာင္မယ္အစုံမ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႔ၿပီး ဘုရားအနီးခ်ဥ္းကပ္သြားခဲ့တယ္။ အလား--လား-- ပုိဆုိးပါလား။ စကပ္ေလးတုိနန္႔နန့္နဲ႔မိန္းကေလးက ဘုရားခုံေပၚထုိင္ၿပီး ဘုရား ေပါင္ေတာ္ကုိ သူ႔ေပါင္ နဲ႔ထိထုိင္ကာ စတုိင္က်က်နဲ႔ အရက္ခြက္ကုိ ကုိင္လုိ႔၊တစ္ခ်ဳိ႕က ဘုရား ေျခေတာ္ လက္ေတာ္ေတြေပၚမွာ အရက္ခြက္ေတြ တင္ထားျပန္တယ္။ ဒီထက္ဆုိးတာက မိန္းကေလးက ဘုရားကုိ ေက်ာမီေနၿပီး သူ႔တြဲဖက္ ေကာင္ေလးက ဘုရားေပၚလက္ေထာက္ကာ ပူးကပ္ပြတ္သပ္လုိ႔ ရစ္မူးေနျပန္တယ္။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနပုံမ်ားကုိ ၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြ ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္မိတယ္၊ ျဖစ္ႏုိ္င္ရင္ ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔့ အားလုံးကုိ ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ ခ်င္တယ္။ မျပဳ၀ံ့ပါေပ၊ "ခါက်ဥ္ေကာင္မာန္ႀကီးေပမဲ့ ေတာင္ႀကီးကုိတဲ့ၿဖဳိမယ့္ႀကံ ခါးကမသန္" ဆုိသလုိ သာမန္အလုပ္သၼားေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘာတတ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီးႀကိတ္မနုိ္င္ ခဲမရ ၿဖစ္ေနရတယ္၊ လႈပ္လႈပ္ရြရြ တြန္႔လိမ္ပြတ္သပ္ေနတဲ့ျမင္ကြင္း၊ ျမဴးၾကြဆူညံေနတဲ့ဂီတသံ၊ ေထာင္းေထာင္း မႊန္ေနတဲ့ အရက္နံံ႔၊ မ်က္ႏွာ ေတာ္တည့္တည့္မွာ တစ္ကုိယ္လုံးနီးပါး ေပၚေနတဲ့ ကေျခသည္မေလးေတြရဲ႕ တုန္ကာလုပ္ကာ ျမဴဆြယ္ျပေနတဲ့ အက၊ ဒီ၀န္းက်င္မွာ ေနရရွာတဲ့ ဘုရားရုပ္ပြား ေတာ္ႀကီးခမ်ာ ဆင္းရဲရွာမွာပဲေနာ္လုိ႕ သူ႕အေတြး သူ႕အျမင္နဲ႔ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ သိပ္သနားေနမိတယ္။ ဘုရားဆုိတာ သနားစရာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာ ေတာ့ တကယ္သနား ေနမိတယ္။ ဘုရားနဲ႔ ဒီ၀န္းက်င္က လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနတယ္ေလ။ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ရဲ ့ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိ စုိက္ၾကည့္မိရာက သူ႔ရင္ထဲမွာ "ဒါယကာေလး ရန္မ်ဳိိးေအာင္၊ ငါဘုရားကုိ တစ္ျခားေနရာကုိ ပင့္ႏုိင္ရင္ ပင့္စမ္းပါကြာ" လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူေနသလုိ ခံစားမိျပန္တယ္။
ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီေန႔ည ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာရျခင္းမွာ သာမန္ေရာက္လာျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္၊ လာခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ ျပင္းျပလြန္းလုိ႔ အေရာက္လာခဲ့ရတာ။ ဘုရားေစာင့္နတ္ေတြကမ်ား ဒီျမင္ကြင္း ကုိ ေခၚျပေလသလား မသိ။ မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကုိ သူသိလုိက္ရၿပီ။ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာအတြက္ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ တာ၀န္ ရွိသူဟာ တာ၀န္ကုိသိရမယ္။ သိသည့္အတုိင္းလဲ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ရန္မ်ဳိး ေအာင္ဟာ လူငယ္ေပမဲ့ စိတ္ထားေသး ငယ္သူေတာ့ မဟုတ္။ တာ၀န္ရွိလာရင္ ေဆာင္ရြက္ရန္အဆင္သင့္၊ သာသနာအတြက္ဆုိရင္ ပုိလုိ႔ပင္ ႀကဳိးစားခ်င္သူ။ ဒီကာမေမွာင္အတြင္းက ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ႀကီးကုိ ပင့္ထုတ္ ရမယ့္ တာ၀န္ဟာ ငါ့တာ၀န္လုိ႔ ဦးထိပ္မွာ တင္ကာခံယူလုိက္ေတာ့တယ္။ "ဘုရားရုပ္ပြား ေတာ္ႀကီးကုိ ငါရေအာင္ ပင့္မယ္"လုိ႔ု သံဒိ႒ာန္ခ် ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ သူရဲ့ အဓိပတိစြမ္းအားရွိတဲ့ ဆႏၵအလင္းေရာင္္ဟာ ဒီ၀န္းက်င္ ကာမေမွာင္ ကုိေက်ာ္လြန္ကာ ေတာက္ပခဲ့ေပၿပီ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေနာက္ေန႔မွာ ေစာေစာအလုပ္ဆင္းျဖစ္တယ္။ ဆူရွီဘားမွာ အလုပ္လုပ္ ရင္း ဆုိင္ရွင္ သူေ႒း အလာကုိ ေစာင့္ေနတယ္။ သူေ႒းေရာက္လာၿပီးခဏမွာ ဘုရားအတြက္ ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့ရာ မေခၚပဲနဲ႕ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သမားကုိ သူေ႒းက ခပ္စိမ္းစိမ္းေမာ့ၾကည့္တယ္။ "သူေ႒းကုိ ေျပာစရာရွိလုိ႔ပါ"။ "ေအး-ေျပာ"။ "ဒီဆုိင္ထဲက ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းပါ၊ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခမယူပဲ တႏွစ္လုပ္ေပးပါ့မယ္"။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ သူ့ႀကံစည္ထားတဲ့ အတုိင္း ေဟာေဟာဒုိင္းဒုိင္းေျပာခ်လုိက္တယ္။ သူေ႒းက ဒီေကာင္ မတန္မရာ ဘာေတြ လာေျပာေန တာလဲဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေလွာင္ၿပဳံးၿပဳံးလုိက္ၿပီး ဦးေခါင္းကုိ ျငင္သာစြာ ရမ္းျပ လုိက္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ေခါင္းငုိက္ဆုိက္ျဖင့္ အခန္းထဲက ထြက္ခဲ့ရရွာေတာ့တယ္။ ေျပာဆုိမာန္မဲ မလႊတ္လုိက္သည္ကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ရမလုိ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အေလွ်ာ့မေပး စိတ္ဓါတ္မက်ခဲ့၊ ဆုိင္မန္ေနဂ်ာ အမ်ဳိးသၼီးထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သူေ႒းကုိကူညီ ေျပာေပးပါရန္ အသနားခံခဲ့တယ္။ မန္ေနဂ်ာကလဲ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ႏွစ္သိ္မ့္ စကားသာ ေျပာတယ္။ ရင္းႏွီးေနလို ့ မန္ေနဂ်ာကုိေတာ့ အခြင့္သင့္တုိင္း အကူအညီေတာင္းျဖစ္တယ္။ ဘာမွေတာ့ အေၾကာင္းမထူးခဲ့။ တေန႔ေတာ့ မန္ေနဂ်ာကုိ ေျပာမိတယ္ " ဒီဗုဒၶ ရုပ္ပုံေတာ္က ငါတုိ႔ ့ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အထြတ္အျမတ္ ကုိးကြယ္တဲ့ဗုဒၶ၊ နင္တုိ႔ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားကုိ အခုလုိမရုိမေသ မဖြယ္မရာေတြ ျပဳလုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရင္ နင္တုိ႕ႀကဳိက္ပါ့မလား။ ငါတုိ႔ဗုဒၶကုိ ဒီလုိျပဳလုပ္ေနတာကုိ ျမင္ရေတာ့ ငါသိပ္စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။" လို ့မေအာင့္ပဲခံစားမိတဲ့အတိုင္း ေျပာခ်လုိက္မိတယ္။ သူတုိ႔အားလုံးက ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ၾကဘူးေလ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စကားေၾကာင့္ မန္ေနဂ်ာ ငုိင္ၿပီး ေတြေ၀သြားတယ္။ သူေျပာတာ အမွန္တရားပဲလုိ႔ ယူဆသြားပုံ ရတယ္။ အသိတရားရွိသူတုိင္း အမွန္တရားကုိ လကၡံၾကမည္သာ…။
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာလုိက္ရလုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရင္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေပါ့သြားတယ္။ သူေ႒းကုိလဲ ေျပာျပလိမ့္မယ္လုိ႔
ေမွ်ာ္လင့္မိရင္း ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္မွာ သူေ႒းက မခန္႔ပါပဲ
အလုပ္တစ္ခုတုိးခဲ့ၿပီ္၊ အလုပ္ကုိ ေစာေစာလာၿပီး ညကျမဴတူးေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားၾကရင္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးေပၚမွာ တင္ထားခဲ့တဲ့ အရက္ခြက္ေတြ၊ ေပက်န္ေနတဲ့ အရက္စက္ေတြ၊ ဘုရား ၀န္းက်င္မွာ စြန္႔ပစ္သြားႀကတဲ့ အရက္ခြက္ေတြကုိ သုတ္သင္ရွင္းလင္းတယ္။ ၿပီးရင္ သရဏဂုံ သုံးပါးနဲ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကုိ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ရြတ္ဆုိၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တယ္၊ ဘုရားႀကီးကို ပင့္ႏုိင္ရပါလုိ၏လို ့လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းမိတယ္္။ ဒါသည္ပင္ သူ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ အလုပ္၊ ေန႔စဥ္ကုသုိလ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ…။
ဒီလုိနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ဘာမွအေကာင္ အထည္ေပၚမလာေသး။ "ဆႏၵ၀ေတာ ကိ ံနာမကိစၥံ န သိဇၥ်တိ" (ျပင္းထန္ေသာဆႏၵရွိသူသည္ ဘယ္ကိစၥမဆုိ မၿပီးသည္ မည္သည္မရွိ) ဆုိသည့္အတုိင္း ဘုရားပင့္လုိတဲ့ ဆႏၵက ပုိလုိ ့ပုိလုိ ့ပင္ တုိးလာမိတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ သူေ႒းရုံးခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့မိျပန္တယ္။
"သူေ႒းကုိ ေဒၚလာ ေျခာက္ေထာင္လဲေပးပါ့မယ္၊ ေျခာက္လလဲ လုပ္အားခမယူပဲ အလုပ္ လုပ္ေပးပါ့မယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းေပးပါ"၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္က ဒီတခါေတာ့ ပုံစံတစ္မ်ဳိး ျပင္ၿပီးေတာင္းဆုိလုိက္တယ္္။ သူေ႒းရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ပထမအခါလုိ မဟုတ္ေတာ့လုိ ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အားတက္မိတယ္္။ မန္ေနဂ်ာကလဲ ေျပာထားလိမ့္မယ္လုိ ့သူထင္ျမင္မိတယ္။ "မင္း ဒီေလာက္ေတာင္ လုိခ်င္ေနရင္ ဒီေနရာမွာ အစားထားဖုိ႔ နဂါးႀကီး တစ္ေကာင္ ရွာေပးပါ"။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ သိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ "ဟုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ရွာေပးပါ့မယ္" လို႕ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ကတိေပးလုိက္တယ္။ အလုပ္အားရက္တုိင္း ရန္မ်ဳိးေအာင္ နဂါးရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ေလၿပီ။ သူငယ္ခ်င္း ကုိမုိး၀င္းတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကလည္း ကူညီရွာေပးတယ္။ ေလာ့စ္ အိမ္ဂ်လိစ္ မွာရွိတဲ့ ဆုိင္ေပါင္းစုံကုိ အႏွံ႔ေရာက္ခဲ့့ၿပီ။ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ဖုံးဆက္စုံစမး္တယ္။ စာေရးသူထံ ကုိလည္းဖုံးဆက္ခဲ့တယ္" ဆရာေတာ္ နဂါးရုပ္ႀကီးႀကီး ဘယ္မွာရႏုိင္မလဲဘုရား။" "တရုုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ရွိမွာေပါ့ကြာ"လို႔ လြယ္လြယ္ပဲ ေျဖလုိက္တယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္းလည္း မေမးလုိက္မိပါ။ နဂါးရွာရင္း ေငြေျခာက္ေထာင္ အတြက္လည္းရွာရေသး၊ တကယ္ေတာ့သူ႔မွာမရွိ၊ သိမ္းထားတာေလးေတြ တြက္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သုံးေထာင္သာရွိၿပီး သုံးေထာင္လုိေသးတယ္။ ဘုရားပင့္ဖုိ႔ သယ္ယူ စရိတ္ကလည္း တစ္ေထာင္ေလာက္ ကုန္လိမ့္မယ္။ ေလးေထာင္ပင္လုိေသး၊ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။ ေခါင္းကုတ္လုိ႔ ႀကံေသာ္လည္း အႀကံက မထြက္။ ေခ်းးဖုိ႔ငွါးဖုိ႔ ဆုိတာလဲ မလြယ္ကူလွ။ ရွိတဲ့ပစၥည္း ၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ ဆြဲႀကဳိးတစ္ကံုးနဲ ့ ေမာ္ေတာ္ကားသာရွိရဲ ႔။ ကားကလဲ အလုပ္သြားဖုိ႔အတြက္ မရွိမျဖစ္ျပန္။ ႀကံရာမရနုိင္ခဲ့၊ မိမိငွါးရမ္းေနတဲ့ ၁၀-ေပ ၁၅-ေပအခန္းေလးထဲမွာ ေငြေလးမ်ား ေတြ႕လုိေတြ႕ျငား လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ ရွာမိျပန္တယ္။ ဗလာနတၳိ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါေပ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဇြဲမေလွ်ာ့ ဆႏၵမပ်က္၊ ဘုရားအတြက္ ဘ၀ကုိပင္ေပးဆပ္္ခ်င္ ေပးဆပ္ရပါေစ၊ ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ ့ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ရာ ကားကုိေရာင္းမယ္၊ အိမ္နဲ ့အလုပ္က ေလးမုိင္ပဲ ေ၀းတာ၊ လမ္းေလွ်ာက္သြားမယ္။ ဘုရားအတြက္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ ဒုကၡခံရမွာေပါ့။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ကုိယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိယ္ သိပ္ေက်နပ္မိတယ္၊ ပီတိျဖစ္မိတယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ အိပ္သြန္္ဖာေမွာက္ ဒါနေျမာက္ေအာင္ လွဴဒါန္းတဲ့ ေစတနာဟာ အလြန္အက်ဳိးႀကီးတယ္လုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာကထဲကၾကားခဲ့ဖူး နာခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အက်ဳိးကုိသူမေမွ်ာ္၊ကာမေမွာင္အတြင္းက ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး ပင့္ထုတ္ႏုိင္ဘုိ႔သာ အဓိကေမွ်ာ္မွန္းခ်က္။ အလုပ္အားရက္မွာ နဂါးရွာထြက္ရင္း ကားအေဟာင္း ေရာင္း၀ယ္တဲ့ ဆုိင္ေတြကုိ သူ႔ကားေစ်းႏႈန္း စုံစမ္းတယ္။ ေရႊဆုိင္မွာ သူ႔အေမေပးထားတဲ့ အျမတ္တႏုိး ဆြဲႀကဳိးကုိလဲ ေစ်းစုံစမ္းလုိက္တယ္၊ ႏွစ္ခုေပါင္းလုိက္ေတာ့ ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ရမယ္ေလ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္သိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ဘာမွပူစရာမလုိေတာ့။ ဟန္က်လုိက္ပုံက နဂါးကုိလဲ ေတြ႔လုိက္ျပန္ေသး၊ ၇-ေပခန္႔ရွိတဲ့နဂါးႀကီး ေတာင္ပံႀကီးနဲ႔ လွမွလွ၊ သူေ႒းေတာ့ သိပ္သေဘာက်လိမ့္မည္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေပ်ာ္မဆံုးေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းကုိ မုိး၀င္းကုိ ပုခုံးကုိလက္သီးနဲ႔ထုိးၿပီး"ေအာင္ၿပီကြ"လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္္မိတယ္။
ေနာက္ရက္ အလုပ္ဆင္းေတာ့ ၀တၱရားမပ်က္ ဘုရားႀကီးကုိ သန္႔ရွင္းပူေဇာ္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ လက္ေတာ္ကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တင္းက်ပ္စြာကုိင္ကာ "အရွင္ဘုရားကုိ ပင့္ႏုိင္ေတာ့မည္ဘုရား"လုိ႔ အားပါးတရေလွ်ာက္ ထားလုိက္မိတယ္။ သူေ႒းလာေတာ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲကုိ ေအာင္လံ ကုိင္သြား သူလုိ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာ ၀င္ခဲ့ျပန္တယ္။ တတိယအႀကိမ္ ၀င္ခဲ့ျခင္းေပါ့။ " ရန္- မင္းနဂါး ေတြ႔ၿပီလား။" "ဟုတ္ကဲ့၊ ေတြ႔ခဲ့ၿပီ၊ နဂါးႀကီးက သိပ္လွတာပဲဗ်ာ။" "မင္း နဂါးက ဘယ္ႏွစ္ေပေလာက္ ရွိလဲ။" "၇-ေပရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။" "ငယ္တယ္ကြာ၊ ငါက ၁၀ေပအထက္ နဂါးပဲ လုိခ်င္တယ္"။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ေအာင္လံကုိ အခ်ဳိးခံလုိက္ရၿပီ။ ေခါင္းငုိက္ဆုိက္ျဖင့္ ထြက္ခဲ့ရ ျပန္ၿပီ။ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီထင့္…။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဆူရွီဘားမွာထုိင္ကာ ငုိင္ေနမိတယ္၊ ဘာလုပ္ရမလဲလုိ ့စဥ္းစားေနမိတယ္။ ဆုိင္ေပါင္းစုံ ေရာက္ခဲ့ၿပီးးျဖစ္လို ့ ၁၀-ေပေလာက္ႀကီးတဲ့နဂါး မရွိဘူးဆုိတာလဲ သူသိထားၿပီး ျဖစ္သား။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ၿပီးေလၿပီ.. ။ ဒါေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အရွဳံးမေပးခ်င္ ဆက္လက္ ႀကဳိးစားခ်င္တယ္။ လမ္းစလဲမျမင္။ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ရွာႀကံ စဥ္္းစား ဆင္ခ်င္မိျပန္တယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ဉာဏ္အလင္းေရာင္ေပၚလာတယ္ "ဟုတ္ၿပီ - ဘုရားမွ တစ္ပါး အားကုိးရာ မရွိဘူး၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ရြတ္ပြားၿပီး သစၥာဆုိမယ္"လို႔ ့ မ်က္စိလယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနသူ လမ္းမွန္ ေတြ႔သလုိ အရမ္းအားတက္သြားတယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ ရြတ္ဆုိရင္း ဆူရွီလိပ္ ေလေတာ့တယ္။
ရန္မ်ဳိးေအာင္တစ္ေယာက္ ဂုဏ္ေတာ္ေပါက္ေလမလား၊ လူေပါက္ေနသူလုိ႔ ထင္ၾကေလ မလား မသိ၊ တခ်ိန္လုံး ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိသာ ရြတ္ေနေတာ့တယ္။ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ကားေမာင္းရင္းလဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ေစ်းသြား ေစ်း၀ယ္ျပန္ရင္လဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း အိမ္မွာေနရင္းလဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ၊္ တစ္ခါတရံ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ၿပီး လွ်ာပင္ပူလာတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအထဲ အလုပ္ကလဲ ပူလာေပၿပီ၊ သူ႔ဆူရွီဘားတြင္ အလုပ္သၼား သုံးေယာက္ လုပ္ေနရာမွ အျခားႏွစ္ေယာက္ကို စီးပြားေရး မေကာင္းဟုဆုိကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ျဖဳတ္ပစ္ လုိက္ရာ၊ သုံးေယာက္တာ၀န္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရေတာ့တယ္။ မၿပီးေသးဘူးလား၊ ၾကာလွခ်ည့္လားလို႕လဲ မၾကာမၾကာ အေအာ္ခံရ၊ အဆူခံရျပန္တယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္ညစ္လာၿပီ၊ အလုပ္က ႏွစ္ဆေလာက္ ပုိပင္ပမ္း၊ ေဟာက္လုိက္ ဆူလိုက္တာကလဲ ေန႔စဥ္လုိ ျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ ထြက္ေတာ့မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးမိတယ္၊ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိ ထားခဲ့လုိ႔ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိ တစ္ပါတည္း ပင့္ႏုိင္မွ ငါထြက္ေတာ့မယ္လုိ ့ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာ ပင္ပမ္္းသမွ်၊ ဆူသမွ် ေတြကို သည္းခံၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုသာ အဖန္ဖန္ ရြတ္ပြားေနေတာ့တယ္။
ရန္မ်ဳိးေအာင္တစ္ေယာက္ ဂုဏ္ေတာ္ေပါက္ေလမလား၊ လူေပါက္ေနသူလုိ႔ ထင္ၾကေလ မလား မသိ၊ တခ်ိန္လုံး ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိသာ ရြတ္ေနေတာ့တယ္။ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ကားေမာင္းရင္းလဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ေစ်းသြား ေစ်း၀ယ္ျပန္ရင္လဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း အိမ္မွာေနရင္းလဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ၊္ တစ္ခါတရံ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ၿပီး လွ်ာပင္ပူလာတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအထဲ အလုပ္ကလဲ ပူလာေပၿပီ၊ သူ႔ဆူရွီဘားတြင္ အလုပ္သၼား သုံးေယာက္ လုပ္ေနရာမွ အျခားႏွစ္ေယာက္ကို စီးပြားေရး မေကာင္းဟုဆုိကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ျဖဳတ္ပစ္ လုိက္ရာ၊ သုံးေယာက္တာ၀န္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရေတာ့တယ္။ မၿပီးေသးဘူးလား၊ ၾကာလွခ်ည့္လားလို႕လဲ မၾကာမၾကာ အေအာ္ခံရ၊ အဆူခံရျပန္တယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္ညစ္လာၿပီ၊ အလုပ္က ႏွစ္ဆေလာက္ ပုိပင္ပမ္း၊ ေဟာက္လုိက္ ဆူလိုက္တာကလဲ ေန႔စဥ္လုိ ျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ ထြက္ေတာ့မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးမိတယ္၊ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိ ထားခဲ့လုိ႔ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိ တစ္ပါတည္း ပင့္ႏုိင္မွ ငါထြက္ေတာ့မယ္လုိ ့ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာ ပင္ပမ္္းသမွ်၊ ဆူသမွ် ေတြကို သည္းခံၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုသာ အဖန္ဖန္ ရြတ္ပြားေနေတာ့တယ္။
တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ ေအာက္တုိဘာလ ေနာက္ပုိင္းသုိ႔ ပင္ေရာက္ခဲ့ေပၿပီ။ ဘုရားႀကီး ၀န္းက်င္မွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ကေနၾကဆဲ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္လည္း ဘာရန္မွ မေအာင္ႏုိင္ရွာ ဂုဏ္္ေတာ္သာ ရြတ္ေန ဆဲပင္။ တေန႔တြင္ သူေ႒းရဲ ့ဖခင္ အဖုိးႀကီး ဆုိင္ကုိ ေရာက္လာတယ္၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အလုပ္ လုပ္ေနရာမွ ထြက္လာၿပီး အဖုိးႀကီးကုိ ရုိရုိေသေသ ျပင္ဆင္ေကၽြးေမြး ျပဳစုတယ္။ အဖုိးႀကီးကုိ ေမတၱာပုိ ့တယ္၊ အဖိုးႀကီး မျပန္မခ်င္း စူးစူး စုိက္စုိက္ ပုိ႔ေနမိတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္း ေမတၱာပန္း တို႔က အခ်ည္းအႏွီး မျဖစ္ပါေပ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲ ့အားအေကာင္းဆုံး လက္နက္မ်ားပင္ မဟုတ္ပါလား။ လက္နက္ေကာင္းေတြ ရွိပါလွ်က္ မသုံးတတ္လွ်င္ ေအာင္ပြဲဆင္ႏုိ္င္မည္ မဟုတ္ေပ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ကေတာ့ သူပုိင္ လက္ႏွက္မ်ားျဖင့္ ဒလပ္စပ္ ပစ္ခတ္ေနေပၿပီ။
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္မွာ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ေမြးေန႔ေရာက္လာတယ္္၊ ႏုိ၀ဘၤာလ ၂ ရက္ေန႔ ေပါ့၊ ဆုိင္ကုိေစာေစာ လာၿပီး ျပဳလုပ္ေနၾကျဖစ္တဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တယ္။ ပါလာတဲ့ ပန္းစည္းကုိ ေမြးေန႔ကုသုိလ္အျဖစ္ ဘုရားရဲ႕လက္ေတာ္ထဲ ကပ္လွဴၿပီး ၀တ္ျပဳ ဂုဏ္ေတာ္ပြား ဆုေတာင္းပါတယ္၊ ဆုေတာင္းရေပမဲ႔ အားသိပ္မရွိလွပါဘူး၊ သူ႔ခံစားခ်က္ အတုိင္း ဘုရားႀကီးကုိ သနားစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးရဲ ့ မ်က္ႏွာေတာ္မွာ ခါတုိင္းေန႔ထက္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတယ္လုိ ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ထင္ေနမိတယ္.. ။
ဘုရား၀တ္ျပဳၿပီး အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ သူေ႒းေခၚတယ္ဆုိလို ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ လန္႔သြားတယ္္။ ငါ့မ်ား အလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့မွာလား ဆုိတဲ့အေတြးက ပဌမဆုံး ၀င္လာခဲ့တယ္္၊ ျဖစ္နုိ္င္တယ္၊ သူတုိ႔ ဆုိင္မွာ စီ္းပြားေရးအရ အဓိကထားတဲ့ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ထုတ္ယူဖုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၿပီ။ ဘာသာေရး ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးသူလုိ႔လဲ ထင္ျမင္ႏုိင္တယ္္။ ဓါတ္ပုံရုိက္ခြင့္ မရွိတဲ့ ႏုိက္ကလပ္အခ်ိန္မွာလဲ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဓါတ္ပုံေတြ ခုိးရုိက္ခဲ့ၿပီ။ သူရည္ရြယ္တာက ဘုရားႀကီးကုိ ငါပင့္လုိ႔ မရႏုိင္ခဲ့ရင္ ဓါတ္ပုံေတြျပၿပီး အကူအညီေတာင္းမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရုိက္ေနတာပါ။ ဒါကုိ အေစာင့္ေတြျမင္ၿပီး သူေ႒းအား တုိင္ေကာင္း တုိင္ေပလိမ့္ မယ္္။ သူတုိ႔အျမင္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အျပစ္ရွိသူတေယာက္ပါ။ ဒီဆုိင္မွာ မရွိသင့္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါကုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္အသိ၊ သိလုိ႔လည္း မာဖီးယားလုိ အင္အားႀကီးတဲ့ သူေတြမုိ႔ ငါ့ကုိ ရန္ျပဳေလမလားဆုိၿပီး သတိႀကီးစြာနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္္နုိင္တယ္္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသား.. ။ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ သူေ႒းရုံးခန္္းထဲ ၀င္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒါစတုတၳအႀကိမ္ပါ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူေတာင္းဆုိဖုိ႔ ၀င္လာျခင္းမဟုတ္၊ အမိန္႔နာခံဖုိ႔ ၀င္လာျခင္းပါ၊ ေနာက္ဆုံး စီရင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေလမလား။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ႔။
(အဇူဇာေက်ာင္းသုိ႔ၾကြေတာ္မူစဥ္ အဇူဇာၿမဳိ႕အ၀င္တြင္)
သူေ႒းက ခ်ဳိသာေသာမ်က္ႏွာနဲ ့"ရန္-လာ၊ ထုိင္" လုိ ့ႀကဳိဆုိႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာသြားတယ္္။ သူေ႒းက သူ႔ကုိ ၿပဳံးရႊင္စြာ ၾကည့္ၿပီး "ရန္- မင္းလုိခ်င္တဲ့ ဗုဒၶႀကီးကုိ မင္း ယူလုိ႔ရၿပီ။" "ဟာ-တကယ္လား" ရန္မ်ဳိးေအာင္ အရမ္း၀မ္းသာသြားကာ၊ ထခုန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူေ႒းအား လက္အုပ္ခ်ီကာ "ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ ဗ်ာ" လုိ႔ လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲဆုိမိတယ္။ သူေ႒းက ဆက္ေျပာတယ္္ "ဒီေကာင္ေလးဆုိရင္ ေပးလုိက္ပါ လုိ႔ ငါ့အေဖက ေပးခုိင္းတာေႀကာင့္ေပးတာပါ။" လုိ႔ သူ႔ဖခင္ရဲ႕ သေဘာထားကုိပါ ရွင္းျပေတာ့။ "ေအာ္- ဟုတ္လား၊ အန္ကယ္ကုိလဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေပးပါဗ်ာ။ အရမ္းကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္။" ရန္မ်ဳိးေအာင္ သိလုိက္ပါၿပီ၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားနဲ ့့ထုံမႊန္းထားတဲ့ ေမတၱာစြမ္းဟာ အဖုိးႀကီးရဲ ့ ႏွလုံးသားကုိ ထိမွန္ခဲ့ေပၿပီ။ ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့ အစြမ္း အာနိသင္ကုိလဲ ေလးေလး နက္နက္ ယုံၾကည္မဆံုးေတာ့..။ သဗၺညဳတ ဘုရားရွင္သည္ သုံးေလာကတြင္ အေအာင္ျမင္ဆုံး အျမတ္ဆုံး။ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ထုံမႊန္းထားသူမွာလည္း ကုိယ့္ပမာဏအလုိက္ ေအာင္ျမင္ရမည္မွာ မုခ်..။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ မိမိဘ၀ တုိးတက္ေရးအတြက္ ထုိအားကုိးရာ လက္နွက္ေကာင္း တစ္ခုကုိယုံၾကည္ခ်က္ အျပည့္ျဖင့္ လကၡံ ရရွိလုိက္ေပၿပီ။
၀မ္းသာလြန္း၍ သူငယ္ခ်င္း ကုိမုိး၀င္းကုိလဲ အေႀကာင္းစံု ဖုန္းဆက္ကာ ရည္မွန္းထားသည့္ အတုိင္း ကားႏွင့္ ဆြဲႀကဳိးကုိ အတူသြားေရာင္းရန္ ရက္ခ်ိန္းလုိက္ေတာ့တယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ေျခလွ်င္သြားရမည့္ ဒုကၡကုိ သူမျမင္၊ ဘုရားႀကီး ပင့္ႏုိင္ေရး ကသာ အဓိက ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္။ ကုိမုိး၀င္းကမူ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ဒုကၡကုိျမင္ကာ သနားကရုဏာ ျဖစ္ေနတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါေတြကုိလည္း ေလးစားေနမိတယ္။ ခ်ိန္းတဲ့ရက္မွာ ကုိမိုး၀င္းအိမ္မွာ ဆုံၾကတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္က ျဖစ္ခဲ့တာေတြ၊ ကားေရာင္းမဲ့ အစီအစဥ္ေတြကုိ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ေျပာျပတယ္။ ကုိမုိး၀င္းက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္ "ရန္မ်ဳိးေအာင္-မင္းမွာလည္း ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး၊ လူပဲက်န္ေတာ့တာပါလား"။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အားရပါးရရယ္လုိက္တယ္၊ ဒီစကားကုိ သိပ္သေဘာက် သြားပုံရကာ "ဟုတ္တယ္ ကုိမုိး၀င္း၊ လူပဲက်န္ေတာ့တယ္၊ လူလဲ ဘုရားကၽြန္ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တစ္သံသရာလုံး သားကၽြန္ မယားကၽြန္ ျဖစ္ခဲ့ရတာဗ်၊ ဘုရားကၽြန္ ျဖစ္ခြင့္ ရခဲ ပါတယ္ဗ်ာ။"
(အဇူဇာေက်ာင္းသုိ႔ ဘုရားပင့္လာပုံ)
အရြယ္နဲ႔ မလုိက္တဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စကားေၾကာင့္ ကုိမိုး၀င္း အံ့ၾသသြားကာ "ေကာင္းပါတယ္ကြာ၊ မင့္ စိတ္ဓါတ္ကုိ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္၊ ေလးစားပါတယ္။ မင္းကုိ သနားလဲသနားမိပါတယ္။ ဒုိ႔လင္မယား မင့္ကုိ ကူညီဖုိ႔ တိုင္ပင္ထားတယ္။ ကားလဲသြားမေရာင္းပါနဲ႔၊ မင္းလုိတဲ့ ေငြကုိ ငါတုိ႔ ေခ်းေပးပါ့မယ္။" "ဟာ- တကယ္။ ၀မ္းသာလုိက္တာဗ်ာ" ဟု ေျပာေျပာ ဆုိဆုိ ကုိမုိး၀င္းကုိ ဖက္ကာ ေ၀ွ႔ရမ္းလုိက္မိတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ မေဘဘီက အသင့္ျပင္ထားတဲ့ ေဒၚလာေလးေထာင္ကုိ ထုတ္ေပးတဲ့ အခါမွာေတာ့ "အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့လဲ ေခ်ာလုိ႔ပါလား" လုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္္ ပီတိျဖစ္မဆံုးေတာ့။
ေငြထုပ္ပုိက္ၿပီး သူေ႒းရုံခမ္းထဲကုိ ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ "ေငြေျခာက္ေထာင္ ေပးပါ့မယ္၊ ေျခာက္ လလည္း အခမဲ့ အလုပ္လုပ္ေပးပါမယ္" ဆုိတဲ့ ကတိစကားအရ သူေ႒းအား ေျခာက္ေထာင္ ေပးေခ်လုိက္တယ္။ "မင္းမုိလုိ႔ ဒီဗုဒၶႀကီးကုိ ေရာင္းေပးတာပါ၊ အရင္ကလဲ ခဏခဏ လာ၀ယ္ၾက တယ္၊ ဒုိ႔မေရာင္းခဲ့ပါဘူး။ ဒီဗုဒၶကုိ တရုပ္ျပည္က မွာယူထားတာ၊ ေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲက်တယ္။ မင္းေပး တာက အစြန္းထြက္ ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။" "ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အခုလုိ ေရာင္းေပးတဲ့ အတြက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာလည္း ေကာင္းက်ဳိးေတြ ျဖစ္မွာပါ။ ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းပါတယ္။" အလုပ္ကိစၥအတြက္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေျခာက္လ အခမဲ့ လုပ္ေပးရန္ မလုိ၊ လုပ္ခ တစ္၀က္ေပးမည္၊ တႏွစ္တိတိ လုပ္ေပးရမည္။ တစ္နာရီ ဆယ့္ငါး ေဒၚလာျဖင့္ လုပ္ေနရာမွ ကုိးေဒၚလာျဖင့္ လုပ္ရန္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလုိက္ၾကတယ္္။ ဘုရားကၽြန္ ျဖစ္လုိေသာ ရန္မ်ဳိးေအာင္.. ဘယ္လုိအေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအတြက္ဆုိ လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္္ၿပီးသားျဖစ္လုိ ့ဘာမွ်အခက္အခဲမရွိ။
(ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားေရသပၸါယ္ေနပုံ)
ရန္မ်ဳိးေအာင္က ကတိတစ္ခု ေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။ "ေနာင္ကုိ ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶရုပ္ ပုံေတာ္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မထားပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ ဒီကတိေလး တစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကုိ ေပးပါဗ်ာ။" သူူေ႒းက ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၾကည့္ၿပီး ကတိေပးတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ သေဘာထားကုိ သူေ႒း သိေနၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္..။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ယခု ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ ႏုိက္ကလပ္မွ ပင့္ယူ ကယ္တင္လုိက္နိုင္သလုိ ေနာက္ေနာင္္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ား အတြက္လည္း ကာကြယ္ ပူေဇာ္ နုိင္ခဲ့ၿပီေကာ… ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္း ရွိသင့္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါေပ။
ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီးအတြက္ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ တန္ေၾကးမွာ နည္းလွသည္မဟုတ္။ ေငြေၾကး ပမာဏဘက္ကၾကည့္ရင္ လက္ငင္း ေျခာက္ေထာင္ ေပးဆပ္ရသည့္အျပင္ တစ္ႏွစ္လုံး အတြက္ လုပ္အားမ်ား ေပးဆပ္ရေသး.. ။ တစ္ႏွာရီ $ 15 ႏွဳန္းျဖင့္ တႏွစ္မွာ $ 28,800 ရရွိရာမွ တစ္ႏွာရီ $ 9 ႏွဳန္းျဖင့္ဆုိရင္ တႏွစ္မွာ $17,280 သာရရွိေတာ့မည္။ တႏွစ္လုံးအတြက္ ေပးဆပ္ ရမည့္ ေငြမွာ $ 11,520 ရွိၿပီ၊ လက္ငင္းေပးရတဲ့ ေငြပါဆုိရင္ $ 17,520 ပင္.. ။ ဒါ့အျပင္ ဆူရီ Menu အသစ္ေျပာင္းတုိင္းရမည့္ $ 3,000 ကုိလည္း ထပ္ေဆာင္းရျပန္ေသး.. ။
လူမႈေရးဘက္ကၾကည့္ရင္ တစ္ႏွစ္လုံး ေျခခ်ဳပ္မိရၿပီ၊ ဒီထက္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကုိင္ခြင့္ မရနုိင္ေတာ့ေပ။ ဒီထက္ဆုိးသည္မွာ မိဘမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္ မရျခင္းပင္၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေရာက္ေနတာ (၁၅)ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ၊ ျပန္ခြင့္မရတဲ့ အေျခအေနမုိ႔ မိဘမ်ားထံ မျပန္ႏုိင္ခဲ့။ အတြယ္အတာလည္း မရွိေတာ့ မိဘမ်ားကို ပုိလြမ္း ေနမိတယ္၊ သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနၿပီ။ ျပန္ခြင့္ ရရျခင္း ျပန္မယ္လု္ိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးလည္း ဘယ္ေတာ့ျပည့္မည္ မမွန္းသာခဲ့…။
ကံမ်ားကလဲဆန္းပါဘိ၊ ဘုရားႀကီးအတြက္ သဲသဲမဲမဲ အားခဲႀကဳိးစားေနတဲ့ ေအာက္တုိဘာလ ကမွ ျပန္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ ေရာက္စကထဲက အားထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးႀကီး ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ပြားေနတဲ့အခ်ိန္မွ ရခဲ့လုိ႔ ဂုဏ္ေတာ္ အစြမ္းကုိ ပုိလုိ ့ပုိလုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီ..။ မိဘနဲ႔ ေတြ႕လုိေရးထက္ ဘုရားႀကီးပင့္လုိေရးက ပုိအေရးႀကီးေနခ်ိန္မုိ႔ ဘုရားႀကီး ပင့္ၿပီးမွ ျပန္ေတာ့မယ္လုိ႕ မိဘေတြ႔လုိစိတ္ကုိ မ်ဳိသိပ္ထားခဲ့ရျပန္တယ္။ ဘုရားႀကီး ပင့္ၿပီးမွ ျပန္မယ္ေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုရားႀကီးပင့္ ႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ မိဘနဲ႔ေတြ႕ဘုိ႔အေရးကေတာ့ ေ၀းခဲ့ျပန္ၿပီ။ တႏွစ္အတြင္း မိဘမ်ားနဲ႔ မေတြ႔ႏုိင္ေလၿပီ။ ဒီအတြက္ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္၊ ဘုရားႀကီး ၾကည္ညဳိစိတ္နဲ႔ ေျဖသိမ့္္ ေနရေပေတာ့မယ္…။
(အဇူဇာေက်ာင္း ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဂါပကလူႀကဳိးမ်ား ဘုရားႀကဳိဆုိအၿပီးတြင္ အမွတ္တရ)
ႏုိ၀ဘၤာလ (၆)ရက္ေန႔က အဇူဇာ-ျဗဟၼ၀ိဟာရေက်ာင္းသုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီး ပင့္လာခဲ့တယ္။ ကုိမုိး၀င္းတုိ႔ မိသားစုနဲ႔ အလုပ္သၼားမ်ားလဲ ပါလာၾကတယ္။ အရက္စက္ေတြ ေပႀကံေနတဲ့ ဘုရားႀကီးကုိ ကားေပၚမွာပင္ ရန္မ်ဳိးေအာင္က နံ႔သာေရမ်ားနဲ႕ ေရသပၸါယ္တယ္။ "ကမၻာေပၚမွာ အလုပ္ခ်င္ဆုံး အလုပ္ ခုမွလုပ္ရေတာ့တယ္" လုိ႔ေျပာလုိက္ေသးတယ္။
ႏုိ၀ဘၤာလ (၆)ရက္ေန႔က အဇူဇာ-ျဗဟၼ၀ိဟာရေက်ာင္းသုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီး ပင့္လာခဲ့တယ္။ ကုိမုိး၀င္းတုိ႔ မိသားစုနဲ႔ အလုပ္သၼားမ်ားလဲ ပါလာၾကတယ္။ အရက္စက္ေတြ ေပႀကံေနတဲ့ ဘုရားႀကီးကုိ ကားေပၚမွာပင္ ရန္မ်ဳိးေအာင္က နံ႔သာေရမ်ားနဲ႕ ေရသပၸါယ္တယ္။ "ကမၻာေပၚမွာ အလုပ္ခ်င္ဆုံး အလုပ္ ခုမွလုပ္ရေတာ့တယ္" လုိ႔ေျပာလုိက္ေသးတယ္။
ဘုရားႀကီး ေနရာတက် သီတင္းသုံးၿပီးေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္က စာေရးသူကုိ ေလွ်ာက္ထားတယ္ "ဆရာေတာ္ ဟုိတစ္ခ်ိန္က တပည့္ေတာ္ဟာ ေဆးသၼားအျဖစ္နဲ႔ ေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္္၊ ခုတစ္ခါေတာ့ ဘုရားဒါယကာအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာတာပါ ဘုရား" တဲ့။ သူအတိတ္ကုိ သတိရမိၿပီး အတိတ္သမုိင္းကုိ ျပင္လုိက္ေပၿပီ။ မွန္တယ္ .. တစ္ခ်ိန္က သူဟာ ေဆးစြဲခဲ့ဖူးသူ..။ ဆူရွီဆုိင္ရလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ဆုိင္ဖြင့္သူ..။ အရြယ္က ငယ္ငယ္၊ ေငြကရႊင္ရႊင္၊ အေပါင္းအသင္းေတြကလဲ မ်ားပါဘိ၊ အေမရိကန္မွာ လြတ္လပ္တယ္ဆုိၿပီး လြတ္လပ္မႈေတြကို အလြဲသုံးစားလုပ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆးသၼားျဖစ္ကာ ဆုိင္လည္းမရွိ၊ ေငြလည္း ဗလာနတၳိ၊ အားကုိးစရာလည္း မရွိျဖစ္ကာမွ စာေရးသူထံ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေဆးသၼား ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္ခဲ့ရတယ္၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ တင္ေပးခဲ့ရတယ္။ မူလဓါတ္ခံ စိတ္ရင္း ေကာငး္သူမုိ႔ ျပင္ရတာ သိပ္မခက္လွ.. ။ သူဟာ လူေကာင္းပကတိ ျဖစ္ယုံမက မူးယစ္ေဆး၊ အရက္ေသစာ အားလုံးကုိ နာက်ည္းစြာျဖင့္ စြန္႔ပယ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီဘ၀မွာ ဒီအမွားမ်ဳိး ဒီတစ္ခါပဲ အျဖစ္ခံမယ္၊ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစရဘူးလုိ႔ ခုိင္မာစြာ ဆုံးျဖတ္ထားသူလည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ခုေတာ့ ဘုရားဒါယကာႀကီး ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီးပင့္၍ ေရာက္လာေပၿပီ။ သူ႔ကုိ ၾကည့္ၿပီး စာေရးသူ ပီတိေတြ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ။ ပုိးကင္းၿပီး ဖူးပြင့္လာတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးလုိပင္.. ။ ဘုရားႀကီးကလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးပါေပတယ္၊ ေက်ာင္းေတာ္က အဆင္သင့္ပဲ၊ ေဒၚလာေျခာက္ ေသာင္းေက်ာ္ အကုန္အက်ခံၿပီး ေဆာက္လုပ္ထား တဲ့ မ႑ပ္ႀကီးက ေအာက္တုိဘာလကမွ ေဆာက္ၿပီးခဲ့ပါတယ္။ ေၾကးညဳိေရာင္သန္းၿပီး ဉာဏ္ေတာ္ ၈-ေပရွိတဲ့ ထုိင္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးဟာ ၆၃ ေပ၊ ၃၆ ေပ က်ယ္၀န္းတဲ့ မ႑ပ္ႀကီးအတြင္းမွာ တင့္တယ္ သပၸါယ္စြာ သီတင္းသုံးေတာ္မူေနပါၿပီ။ မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္း အပင္း ကာမေမွာင္ အတြင္းမွ လႊတ္ေျမာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေဗာဓိေအာင္ေျမမွာ စံေတာ္မူေလသကဲ့သုိ႔ ေအးၿငိမ္း တိတ္ဆိတ္ အဇူဇာေက်ာင္းေတာ္ရိပ္မွာ နိဗၺာနဓါတ္ ခ်မ္းသာျမတ္ကုိ ခံစားေတာ္မူေလၿပီ။
ဘုရားဒါယကာ ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါတရားမ်ား၊ အဓိပတိပစၥည္းစြမ္းအား ရွိေသာ ဆႏၵ ၀ီရိယမ်ားနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္စြမ္းအားမ်ားကုိလည္း ခ်ီးမႊန္းေလာက္ပါေပစြ.. ။ သာဓုေခၚေလာက္ပါေပစြ.. ။
ေငြမခ်မ္းသာေသာ္လည္း သဒၶါစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ား ခ်မ္းသာတဲ့သူမုုိ႔ တာ၀န္ရွိရွိ တာ၀န္သိသိျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ေပၿပီ။
ေငြမခ်မ္းသာေသာ္လည္း သဒၶါစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း တရားမ်ား ခ်မ္းသာတဲ့သူမုုိ႔ တာ၀န္ရွိရွိ တာ၀န္သိသိျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ေပၿပီ။
(ေငြမ်ားထုပ္ေခ်း အစစကူညီေပးခဲ့တဲ့ ကုိမုိး၀င္း+မေဘဘီတုိ႔ကုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေက်းဇူးတင္လြန္း၍ ကန္ေတာ့)
အေမရိကန္လုိ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွာ ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္လို သာသနာျပဳလုိသူမ်ား လုိအပ္ေနပါၿပီ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ႏုိက္ကလပ္မ်ားမွာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။ ကမၻာေက်ာ္အေပ်ာ္အပါး ေလာင္းကစားၿမဳိ႕ျဖစ္တဲ့ လပ္စ္ေဗးဂပ္စ္ၿမဳိ႕ရဲ႕ ႏုိက္ကလာပ္တစ္ခုမွာ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး တစ္ဆူ အထက္ပါနည္းအတူ စံေနေတာ္မူရေၾကာင္း ၾကားရပါတယ္။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ မေတာ္တဲ့ ေနရာဌာနေတြမွာ အသုံးျပဳေနတာမ်ဳိးေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ ရန္မ်ိဳးေအာင္ေတြ တစ္ရာမက ရွိေစခ်င္စမ္းပါဘိ......။ ။
အရွင္ဧသက
ျဗဟၼ၀ိဟာရ (အဇူဇာေက်ာင္း) ေလာ့စ္အိမ္ဂ်လိစ္ၿမဳိ႕၊ အေမရိကန္
ျဗဟၼ၀ိဟာရ (အဇူဇာေက်ာင္း) ေလာ့စ္အိမ္ဂ်လိစ္ၿမဳိ႕၊ အေမရိကန္
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္
shwemyotaw.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ယခု သတင္းမွာအခ်ိန္ၾကာေနပါၿပီ မသိရွိေသးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးအတြက္ပါ။
No comments:
Post a Comment