ပြင့္လင္း ျမင္သာလာေသာ မယ္ေ႐ြးပြဲမ်ား

မယ္ေရြးပြဲက လွတာ တခုထဲ ၾကည့္မေပး။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အဓိကပဲ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)

မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းက မယ္ေ႐ြးပြဲတခု Miss International 2013 က်င္းပခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရီးသြား လုပ္ငန္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ႀကီးမႉး က်င္းပတာပါ။ ဒိုင္ေတြက မင္းသား၊ ဒါ႐ိုက္တာ၊ ေမာ္ဒယ္၊ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ ဟိုတယ္ လုပ္ငန္းရွင္ အသင္း ေငြေဆာင္ဇုန္

ဥကၠ႒၊ ျမန္မာေစ်းကြက္ေကာ္မတီ ဥကၠ႒၊ ဒိုင္ခ်ဳပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ စားေသာက္ဆိုင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္း ဒု ဥကၠ႒ တဲ့။ သူတို႔က အကဲျဖတ္ေ႐ြးခ်ယ္တာ တဲ့။ ဘာဆိုင္သလဲ။ က်ေနာ္လည္း မသိဘူးေလ။

(သိန္း၃၀) ဆုရသြားတာက မႏၲေလးက ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္ ဆိုတဲ့ ကေလးမ။ သူက ဘီေအဘြဲ႕ကို အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ရထား တာ။ အဂၤလန္မွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းတက္ထားတာ ဒီပလိုမာဘြဲ႕ ရခဲ့ေသးတယ္။ ဒီေ႐ြးခ်ယ္ပြဲမွာ အဂၤလိပ္ စကား ပိုင္ႏိုင္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္မႈက အေတာ္ေလး အေရးပါပံု ရပါတယ္။ မၾကာခင္က ဂ်ပန္မွာ သြားၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ နန္းခင္ေဇယ်ာ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးဆို အဂၤလိပ္လိုအျပင္ ဂ်ာမန္လိုေတာင္ ေျပာတတ္တယ္တဲ့။ သူက ႏိုင္ငံျခား ဧည့္လမ္းညႊန္ကိုး။

ဒီပြဲကို ကိုျမတ္ခိုင္ရဲ႕ ေက်းဇူး(လွ်ပ္တျပက္ ဂ်ာနယ္ အတြင္းဖံုး) ေၾကာင့္ ၾကည့္ခြင့္ ရလိုက္ပါတယ္။ အံမယ္၊ သူတို႔ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ တိုတက္ လာၾကပါလား (စာစီသူက တိုးတက္ဟု မွားယြင္း မစီပါႏွင့္)။ သူတို႔ ေဘာင္းဘီေလးေတြ အရင္ကထက္ အေပၚကို တိုတက္ လာတာကို ေျပာတာပါ။ အရင္က လွယဥ္ေက်းမယ္ ၿပိဳင္ပြဲေတြဆို ေျခဖ်ားသီေနတဲ့ ထဘီေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ၾကရတာ မဟုတ္လား။ တိုင္းရင္းသူေလး နန္းခင္ေဇယ်ာဆို ဂ်ပန္မွာ ဘီကီနီ ၀တ္ေတာင္ ၿပိဳင္ခဲ့ရေသး တယ္။ အမ်ိဳးခ်စ္တဲ့ မဟာသာကီေတြက အြန္လိုင္းေပၚက ၀ိုင္း၀န္းအားေပးလိုက္ၾကတာ၊ ပရိသတ္ အႀကိဳက္ဆံုး ဆုေတာင္ ရသြားတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိရမွာေပါ့။

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကလည္း မယ္ေ႐ြးပြဲေတြဆိုတာ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ေရကူး၀တ္စံုနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရတာ ပါ။ ဒါမွလည္း ကိုယ္လံုးအလွက ေပၚလြင္မွာကိုး။ အခုေခတ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ဘ၀ကို တက္လွမ္းမယ့္သူေတြ အတြက္ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ ဘ၀ဟာ ပထမ ေျခလွမ္း ျဖစ္သလိုပဲ အရင္က ဒီမယ္ဘြဲ႕ေတြဟာလည္း ပထမေျခလွမ္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကည့္ပါ။ မယ္ဗမာ ဘြဲ႕ရခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေတြက ေနာ္လီဇာဘင္ဆင္၊ ေမသဇင္၊ မစိန္ေအး၊ ေနာက္.. ဖ်ာပံုမယ္ တင္တင္ေအး၊ မုဒံုမယ္ တင္တင္မူ၊(ပ်ဥ္းမနား ျပည္ေထာင္စုေန႔ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ရခဲ့တဲ့) ျပည္ေထာင္စုမယ္ ခင္သန္းႏု၊ ဂိုးဖလိပ္မယ္ ျမင့္ျမင့္သန္း (ေက်ာ္ေဆြနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ “ျမတ္ႏိုးသူ” ဇာတ္ကားက မင္းသမီး၊ စီးကရက္မယ္ ေပါ့)၊ ေနာက္ … ျပည္ပက ဘြဲ႕ရခဲ့သူက ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ နဲ႔ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ရွန္ဟဲမယ္ ေမရီျမင့္။ က်န္တာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မ.ဆ.လ ေခတ္မွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မဆီေလ်ာ္ဘူးဆိုၿပီး မယ္ေ႐ြးပြဲေတြ ပေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ျမင္းၿပိဳင္ပြဲေတြနဲ႔ အတူတူေပါ့။ တကယ္ေတာ့ “ကိုယ္ကာယ အလွ” ဆိုတာ အားကစားနည္း တမ်ိဳးပါပဲ။ က်န္းမာေရးအတြက္ အားေပးသင့္ပါတယ္။

န.၀.တ ေခတ္မွာေတာ့  ပံုစံေျပာင္းထားတဲ့ ကာယ အလွမယ္ ေ႐ြးပြဲေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္။ ဒီပြဲေတြမွာ ထဘီ ေျခဖ်ားသီ ၀တ္ၿပိဳင္ၾကရေတာ့ မေပၚဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အလွမေပၚတာ ေျပာတာပါ။ ဒါနဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ စြပ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပတ္ ၀တ္ ၿပိဳင္ခြင့္ျပဳလိုက္တာ မၾကာေသးပါဘူး။ ဘာ တိုးတက္သလဲဆိုေတာ့ လက္မွတ္ေတြ ပိုေရာင္းေကာင္းတယ္ ေျပာၾကတယ္။ ေဟာ … မၾကာခင္ရက္ပိုင္း ေလာက္ကေတာ့ (အင္တာနက္ေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္တာ) ျမန္မာမေလးတသိုက္ ဘီကီနီ ၀တ္စံုေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ပံုေတြပဲ။ မ်က္လံုး ျပဴးသြားတယ္။ အံ့ၾသလို႔ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘီကီနီ၀တ္စံု မဟုတ္ဘဲ အတြင္းခံ (ဘရာစီယာနဲ႔ ပင္တီ) ၀တ္စံုေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ပြဲကလည္း မယ္ေ႐ြးပြဲ မဟုတ္ဘူး။ အတြင္းခံ ေရာင္းတဲ႔ ကုမၸဏီတခုက လုပ္တဲ့ ေမာ္ဒယ္လ္႐ႈိးတဲ့။ ေအာ္ … ဒီလိုလည္း လုပ္လို႔ ရသကိုး။ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ ေခတ္ ဆိုလားပဲ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ ပြင့္လင္းၾကရင္ေတာ့ ပြင့္လင္း မျမင္သာ၀ံ့တဲ့ အေျခအေန ေရာက္သြားမွာလည္း စိုးပါေသးတယ္။ ထိန္းၾကပါဦး။

ႏိုင္ငံတကာ မယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဘီကီနီ ၀တ္ၾကတာေတြနဲ႔ မႏိႈင္းနဲ႔ေလ။ ဒါက ထံုးတမ္းစဥ္လာ ေရွာင္လႊဲမရႏိုင္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲ စည္းကမ္းကိုး။ နန္းခင္ေဇယ်ာေလးေတာင္ ၀တ္လိုက္ရေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ေလး တေယာက္ကေတာ့ ဘီကီနီ၀တ္ခ်င္လို႔ စကၤာပူထြက္ ဓာတ္ပံု အ႐ိုက္ခံပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို မယ္စၾက၀ဠာၿပိဳင္ပြဲ ဗြီစီဒီ အခ်ပ္ေတြ ႏွစ္တိုင္း ၀င္ေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ကမၻာႀကီးနဲ႔ မ်က္ျခည္မျပတ္ဘူးေပါ့။ လမ္းေဘးမွာ လြယ္လြယ္၀ယ္လို႔ ရပါတယ္။ ဒီပြဲေတြက လွတာ တခုထဲ ၾကည့္ေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အဓိက ပဲ။ ဘာသာျခားစကား ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္၊ ဗဟုသုတ ႂကြယ္၀မႈ၊ စကား အေျပာအဆို၊ လူမႈေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ အျခား အႏုပညာ ကြ်မ္းက်င္မႈ စတဲ့ အခ်က္မ်ားစြာကို ၾကည့္႐ႈ အကဲျဖတ္ၿပီးမွ ေပးတာ ျဖစ္တာမို႔ ေတာ္႐ံုရဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။

၂၀၁၁ က ရသြားတဲ့သူဆို အန္ဂိုလာ ႏိုင္ငံက “လိုင္လာ” ဆိုတဲ့ ကပၸလီမေလး ျဖစ္ေနတယ္။ “အသားမည္းရင္ ပတၱျမားခဲ” ဆိုတာ မွန္ေနသလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူကေလးကလည္း ေခသူ မဟုတ္ဘူး။ အခု ေလာေလာဆယ္ လန္ဒန္မွာ ေနထိုင္ၿပီး တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ကေလး ပါ။ ဒီေကာင္မေလး ေျဖလိုက္တဲ့ အေျဖကေလး တခုကိုေတာ့ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ သေဘာက်သြားပါတယ္။ သူ႔ကို “ပိုလွလာေအာင္ အကယ္၍ ျပင္လို႔ ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္အပိုင္းကို ျပင္ခ်င္သလဲ” လို႔ေမးေတာ့ သူက “စိတ္” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ႔တယ္။ ဒီလို ဉာဏ္ပညာႂကြယ္လို႔ ဆုရခဲ့တာ ေနမွာေပါ့။ အဲဒီ မယ္စၾက၀ဠာ ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ စည္းကမ္း ရွိေသးတယ္။ ၀င္ၿပိဳင္တဲ့ သူဟာ အပ်ိဳျဖစ္ရမယ္။ ၃ ႏွစ္ အတြင္း အိမ္ေထာင္ မျပဳပါဘူးလို႔ လည္း ကတိလက္မွတ္ ထိုးၾကရ ေသးတယ္။ ခ်စ္သူကို သံုးႏွစ္သံုးမိုး ေစာင့္ရေလာက္ေအာင္ စိတ္မရွည္တဲ့ သူေတြေတာ့ မယ္စၾက၀ဠာကို ရည္းစားထားဖို႔ မႀကံၾကနဲ႔ ေပါ့။

အဲဒါနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ အိမ္ေထာင္ရွိသူေတြသာ ၀င္ၿပိဳင္ခြင့္ရတဲ့ “အိမ္ရွင္မမ်ား အလွၿပိဳင္ပြဲ” ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ၂၀၀၅ က အိႏၵိယမွာ တကယ္ က်င္းပသြားတာပါ။ အဲဒီ အိမ္ေထာင္ရွင္ မယ္ကမၻာ ေ႐ြးပြဲမွာ အစၥေရးက စင္မာဘာကာက ပထမရ သြားတယ္။ ေနာက္ဆက္ၿပီး တခုလပ္ မယ္ေ႐ြးပြဲ၊ မုဆိုးမ မယ္ေ႐ြးပြဲေတြလည္း ေပၚလာႏိုင္ေသးတယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ အ၀မယ္ အလွၿပိဳင္ပြဲေတာင္ လုပ္သြားေသးတာပဲ။ ဒါကိုေတာ့ အားမေပးသင့္ဘူး။ အားေပးသင့္တဲ့ မယ္ေ႐ြးပြဲ တပြဲကေတာ့ အာဖရိက ေဘာ့ဆြာနာႏိုင္ငံက မယ္ေ႐ြးပြဲပဲ။ အဲဒီ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္စည္းကမ္းကေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ့္ မယ္ဟာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီ ေရာဂါပိုးရွိတဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ အဲဒီေရာဂါသည္ေတြကို လူသာမန္ေတြလို သေဘာထား ဆက္ဆံႏိုင္ေရးပဲ။ (အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ သံုးပံုတပံုက ဒီေရာဂါရွိတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနတယ္။) မယ္ဘြဲ႕ရတဲ့ သူေတြနဲ႔ မွ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့သူေတြအတြက္ သတင္းေပးရရင္ မယ္ဘြဲ႕ရသြားတဲ့ ညိဳေခ်ာေလး နာမည္က စင္သီယာ ေလရွိဳမို တဲ့။

မယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြအေၾကာင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ဆံုးႏိုင္ဘြယ္ မရွိဘူး။ “ဖုန္းကညာ တပါး၊ လံုးရာကျပား” သူေတြကလည္း သူတို႔ခ်ည္း သက္သက္လုပ္တဲ့ မိန္းမလ်ာ အလွမယ္ ေ႐ြးပြဲ (ေမာင္မစၥကဘြဲ႕ ေျပာရမလား) လုပ္လိုက္ၾကေသးတယ္။ တေလာက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ အလွမယ္ ၿပိဳင္ပြဲတိုင္း ဗိုလ္စြဲေနတဲ့ အလွမယ္ဟာ ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူၿပီး လိင္ေျပာင္းထားတဲ့ သူမို႔ ၀ိုင္းကန္႔ကြက္ ၾကတယ္။ အလွမယ္ဆိုတာ ေမြးကတည္းက မိန္းမ ျဖစ္ရမယ္ တဲ့။ ဒါလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ။

႐ုရွားက ထြင္လိုက္တာကေတာ့ “မယ္တပ္မေတာ္”ေ႐ြးပြဲတဲ့။ ဒီပြဲကို စစ္သမီးေတြပဲ ၀င္ၿပိဳင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ေကာင္းစားစဥ္က Miss Red Star ဆိုၿပီး က်င္းပခဲ့တယ္။ မယ္ၾကယ္နီ ေပါ့။ ၂၀၀၅ မယ္တပ္မေတာ္၊ မယ္ၾကယ္နီ ဘြဲ႕ကို စစ္ဗိုလ္မေလး စင္ညာအာဂါကိုဗာ က ရသြားပါတယ္။ အဲဒီမယ္ပြဲမစခင္ စစ္သမီးေတြက သီခ်င္းဆို ေဖ်ာ္ေျဖၾကေသးတယ္။ သူတို႔ သီခ်င္းကိုေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္ပါဘူး။ သီခ်င္းစာသားကိုက မခံခ်င္စရာပါ။ “က်မတို႔ အတြက္ စက္ေသနတ္က ပထမ၊ ေကာင္ေလးေတြက ဒုတိယ” တဲ့။

irrawaddy