အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္/အသစ္ေရးဆြဲျခင္းသည္ တုိင္းရင္းသားအေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဥပေဒႏွင့္ မဆုိင္
၂၀၀၈
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) အသစ္ေရးဆြဲျခင္းသည္
လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအခြင့္အေရး
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥပေဒၾကမ္းအေပၚ သက္ေရာက္မႈ ရွိမည္မဟုတ္ေၾကာင္း
ထုိဥပေဒၾကမ္းအား လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ အမတ္မ်ားက ဆုိသည္။
“ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္ျခင္းမျပင္ျခင္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရး
ကာကြယ္ေရးဥပေဒ ရွိျခင္းမရွိျခင္းနဲ႔က ဘာမွ မဆုိင္ပါဘူး။ ဖြဲ႕စည္းပံုဆုိတာက
သီးသန္႔ပါ။ ျပင္ျပင္ မျပင္ျပင္ တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ကေတာ့ အခြင့္အေရး
ကာကြယ္တဲ့ ဥပေဒက လိုကို လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ဥပေဒကေန အျခား ျပည္နယ္နဲ႔
တုိင္းေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဟန္ခ်က္ညီညီ တုိးတက္ေအာင္
လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မွာပါ”ဟု ထုိဥပေဒၾကမ္းအား တင္သြင္းရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္
ရခုိင္ျပည္နယ္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးဘရွိန္က မဇၩိမကို
ေျပာသည္။
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္မႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္
စီစဥ္လ်က္ရွိေနရာ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း ၀န္ႀကီးမ်ား၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို
တုိးျမႇင့္ေပးျခင္း၊ ဥပေဒပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို တိက်စြာလိုက္နာျခင္း၊
တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဖြဲ႕စည္းပံုတြင္ တိက်စြာ
ထပ္မံျဖည့္စြက္မည္ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးမည့္ ဥပေဒလည္း
လိုအပ္မည္မဟုတ္ဟု ဦးရဲထြန္းက စက္တင္ဘာလထဲတြင္ မဇၩိမကို ေျပာခဲ့ဖူးသည္။
သို႔ေသာ္ လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ “လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာေတြက
နည္းေနတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံက ေပးထားတယ္၊ ဒါေပမဲ့
သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက ကိုင္ထားတယ္၊ သူတို႔ကိုင္ထားတဲ့ အာဏာေတြကို
ခြဲမေပးခ်င္ဘူး၊ လက္ေတြ႕မက်င့္သံုးခ်င္ဘူး အဲ့လုိေတြျဖစ္ေနေတာ့
တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရးဥပေဒက လိုတယ္လို႔ ျမင္တယ္”ဟု ဦးရဲထြန္းက
ေျပာသည္။
ထုိ႔အျပင္ တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္ေသာ
တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတုိ႔ဘာသာစကား၊ စာေပ၊ အႏုပညာ၊
ယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို လြတ္လပ္စြာသင္ၾကားခြင့္မရွိေသာ္လည္း ရွမ္းျပည္နယ္တြင္
တ႐ုတ္ဘာသာစကားကိုမူ သင္ယူရန္ ပိုမိုလြယ္ကူသည္ဟု ဦးရဲထြန္းက ရွင္းျပသည္။
ထုိကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအေနျဖင့္
တုိင္းရင္းသားမ်ားအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရး ဥပေဒၾကမ္းကို ေရးဆြဲရန္
ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းအဆုိကို တင္ခဲ့သည္မွာ
တစ္ႏွစ္၀န္းက်င္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
တုိင္းရင္းသားမ်ားအခြင့္အေရး
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဥပေဒသည္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ရွိေနရန္
လိုအပ္ၿပီး ထုိဥပေဒသည္ ဖြဲ႕စည္းပံုပါအခြင့္အေရးမ်ား၊ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို
လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ က်င့္သံုး ရန္ႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိရန္
လိုအပ္သည့္ အတြက္ ေရးဆြဲ ထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ရွမ္းျပည္နယ္ ကြမ္ဟိန္းၿမိဳ႕နယ္
ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ေဒၚနန္း၀ါႏုက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
“ကၽြန္မတို႔
ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ အရင္က တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာေတြဘယ္လုိဆိုၿပီး
ပါရွိတာေတြ ပဲရွိတယ္၊ ဘယ္လုိက်င့္သံုးရမယ္ဆိုတာ သီးသန္႔ရယ္လို႔ မရွိဘူး။
ဥပေဒတစ္ခုကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးလို႔ ရမယ့္ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ထြက္လာမွ တကယ္လည္း
လိုက္နာက်င့္သံုးလို႔ရလာမွ အကုန္လံုးက အသက္၀င္လာမွာ။ အခ်က္အလက္ေတြက
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံမွာပါၿပီး တကယ္လက္ေတြ႕ျဖစ္ဖုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆိုရင္ လည္း
အလကားပဲ”ဟု ေဒၚနန္း၀ါႏုက ဆုိသည္။
တိုင္းရင္းသားမ်ားအခြင့္အေရး
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥပေဒၾကမ္းအရ တိုင္းရင္းသားမ်ားဟူသည့္ အထဲတြင္ ဗမာ
အပါအ၀င္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ား ( ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုင္သည့္
တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စု အားလံုး)တို႔ ပါ၀င္သည္။
အခန္း (၄) အပိုဒ္ ၅ (က) တြင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕တြင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ား အေလးထားေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေစရန္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနကို ဖြဲ႕စည္းရမည္ဟူ၍ ပါရွိသည္။
ထိုဥပေဒဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားအား ကမၻာ့ကုလသမဂၢဆိုင္ရာအဖြဲ႕၀င္မ်ား၊
တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးမ်ား၊ တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားႏွင့္
ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားေရးရာ
၀န္ႀကီးတို႔မွ ထပ္မံျဖည့္စြက္လိုသည့္ အခ်က္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္
ညႇိႏိႈင္းရန္ စီစဥ္ထားသည္။
Mizzima
No comments:
Post a Comment