မ်က္စိမႈန္ျခင္း

မ်က္စိမႈန္သူမ်ား မ်က္မွန္တပ္လွ်င္ ပိုမႈန္သည္ဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မ်က္စိမႈန္လာၿပီး ပါဝါ အလြန္အကြၽံ တက္မွသာ မ်က္စိကို အထူး ဂ႐ုစိုက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရတတ္သည္။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အျမင္ အာ႐ံုခ်င္း မတူညီၾကသျဖင့္ မ်က္စိ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစုိက္သင့္ ပါသည္။

စကၡဳအာ႐ံု၌ သာမန္ ပံုရိပ္မွာ အေဝးမွ လာေနသည့္ အရာဝတၴဳမ်ား၏ ပံုရိပ္ကို မ်က္စိရွိ မွန္ဘီလူးသို႔ ျဖတ္၍ အျမင္ အာ႐ံုလႊာေပၚမွာ က်ေလ့ ရွိသည္။ အာ႐ံုလႊာ၏ သေဘာက ဓာတ္ပံု ဖလင္ေကာ္ျပားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္သည့္ အခါ ဖလင္ေကာ္ျပားေပၚမွ ပုံရိပ္မ်ားကဲ့သုိ႔ ျမင္လႊာေပၚတြင္ မ်က္စိေရွ႕၌ ရွိသည့္ အရာဝတၴဳ၏ ပံုရိပ္ လာထင္ တတ္သည္။

ထင္ဟပ္လာသည့္ ပံုရိပ္မ်ားကို အာ႐ံုေၾကာမွ ထြက္လာသည့္ စကၡဳအာ႐ံုေၾကာ၏ အကူအညီျဖင့္ ဦးေႏွာက္သုိ႔ ပံ့ပိုးေပးသည္။ ဦးေႏွာက္ အေနာက္ဘက္ရွိ စကၡဳအာ႐ံု ခံစားရာ ဗဟိုဌာနမွ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆို ေပးျခင္းျဖင့္ မ်က္စိတြင္ ျမင္ရသည့္ အရာဝတၴဳမ်ား၏ ပံုသဏၭာန္ အေရာင္အဆင္း တို႔ကို တိက်စြာ ခြဲျခား ႏုိင္သည္။

အနီးရွိ အရာဝတၴဳကို ၾကည့္သည့္အခါ စကၡဳ မွန္ဘီလူး၏ ပံုသဏၭာန္ ေျပာင္းလဲေပးျခင္းျဖင့္ မ်က္စိေရွ႕နားရွိ အရာဝတၴဳမ်ားကို ျပတ္သားစြာ ျမင္ရသည္။ မ်က္စိ ေျပာင္းလဲမႈ သာမက မ်က္စိ အတြင္းဘက္ ကိုပါ ေစာင္းေပး ရသည္။ ေျပာင္းလဲ လႈပ္ရွားမႈ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး အစဥ္ ဒြန္တြဲလ်က္ ရွိသည္။ မ်က္စိမႈန္ျခင္းေၾကာင့္ မအီမသာ ျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္အား ေလ်ာ့ျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲ ပင္ပန္းျခင္း၊ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ မ်က္စိမႈန္ၿပီး မ်က္စိ ေညာင္းညာကိုက္ခဲေလ့ ရွိသူမ်ားသည္ တစ္ေန႔တာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ညေနပိုင္းတြင္ အျဖစ္မ်ားသည္။

အေဝးမႈန္ျခင္းမွာ အနီးရွိ အရာဝတၴဳမ်ားကို ေကာင္းစြာ ျမင္ရေသာ္လည္း အေဝးရွိ အရာဝတၴဳမ်ားကို ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ မျမင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်က္ၾကည္လႊာသည္ ညီညာသည့္ စက္ဝိုင္းလံုး မ်က္ႏွာျပင္ မျဖစ္ျခင္း၊ မ်က္စိ မွန္ဘီလူး အခံုး မညီညာျခင္း၊ ခ်ဳိ႕ယြင္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျပင္ပမွ ေန၍ မ်က္စိ မွန္ဘီလူးကို ျဖတ္ၿပီး အလင္းတန္းမ်ားသည္ အာ႐ံုေပၚမွ အစက္ တစ္ခုတည္းမွ ေနၿပီး ပံုရိပ္ မထင္သျဖင့္ မ်က္စိမႈန္ျခင္း ျဖစ္တတ္သည္။

အနီးမႈန္ျခင္းသည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၄ဝ ႏွစ္ အတြင္း စ၍ မႈန္တတ္ၿပီး အသက္ႀကီးသည့္ အခါ မွန္ဘီလူး အေနအထား ျပဳျပင္ ေပးႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္ ေလ်ာ့နည္းလာသျဖင့္ အနီးမႈန္ေလ့ ရွိသည္။ အသက္ ၇ဝ ႏွစ္ခန္႔ တြင္ စကၡဳ မွန္ဘီလူး၏ အေနအထားကို ျပဳျပင္ႏုိင္စြမ္း လံုးဝ မရွိသေလာက္ ျဖစ္လာကာ သက္ႀကီး မ်က္စိမႈန္ျခင္း ျဖစ္တတ္သည္။

ျမ၀တီ