လူဆိုတာ တစ္ခုခုကို အေလးထားစရာရွိမွ သူ ့ဘ၀ဟာ တစ္မ်ိဳး အဓိပၸါယ္ ရွိတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ျပီးေတာ္မူျပီးကာစ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ရျပီးေတာ္မူကာစမွာ ႏွလံုုး သြင္း ဆင္ျခင္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ေနာ္။ အမ်ားၾကီးရွိတာထဲကတစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ငါသည္ ဘယ္သူ႕ကို အေလးဂရုျပဳျပီး ေနရရင္ေကာင္းမလဲလို ့ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္တယ္။ ဒီအခ်က္ က ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားစရာ အံၾသစရာလည္း ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ဒီစာေလးကို ဖတ္ေနတုန္းမွာ ဖတ္ေနတုန္းမွာကို စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းထူးျခား မႈေလးကို ခံစားမိတယ္။ နည္းနည္း အံ့ၾသသလို လည္း ျဖစ္ မိတယ္။
ဘာျဖစ္လို ့တုန္းဆိုေတာ့ သိထားတာက ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေလာကမွာ အတုမရွိ အတူ မရွိေနာ္၊ အထြဋ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္။ သူ ့ထက္သာတဲ့သူ မရွိဘူးေနာ္။ အဲဒီေလာက္ အထြဋ္အထပ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက ငါသည္ ဘယ္သူ ့ကို အေလး ဂရုျပဳျပီး ေန ရရင္ ေကာင္းမလဲလို ့ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေတာ့ အံ့ၾသစရာၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္ သူ ့ ကို အေလး ထားျပီး ေနရဦးမွာလဲ၊ ေလာက သာမန္လူမ်ား ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာထားက ကုိယ္က ျမင့္မားတဲ့ ေနရာ ႒ာန အဆင့္အတန္းကို ရထားတဲ့သူဟာ ဘယ္သူ ့ကိုမွ သိပ္အေလးမထားခ်င္ဘူး။ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေနာ္။ မာနဆိုတာ ရွိတယ္၊ သူက အဆင့္ အတန္းျမင့္ သြားလို ့အျမင့္ဆံုးေနရာ ေရာက္သြားရင္ ဘယ္သူ ့မွ အေလးမထားေတာ့ ဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုဆင္ျခင္လည္း ဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားမွာ လံုး၀မာန မရွိဘူးဆို တာ ေတာ္ေတာ္ ေပၚ လြင္တာပဲ။ ဒါလည္းပဲ ၾကည္ညိဳစရာတစ္ခု၊ ေနာက္တစ္ခုက သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္အရာမွာ တူတဲ့သူ မရွိဘူး၊ သာတဲ့သူဆိုတာ ေ၀းေရာ။ အဲသေလာက္ ထိေအာင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဘယ္သူ ့ကိုမ်ား အေလးထားရမလဲလို ့ စဥ္းစားတာဟာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသစရာပဲေနာ္။ သေဘာက ျမတ္စြာဘုရားဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့သူ အေလးထားရမယ့္သူ ရွိေသးတယ္ဆိုရင္ အေလးထားမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ ရွိတဲ့သေဘာေနာ္။ ကုိယ့္ထက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သာလြန္တဲ့သူကို အေလးဂရုျပဳ ရမွာ ၀န္မေလးတဲ့သူေနာ္၊ ဒီစိတ္ထား ကိုက အင္မတန္ ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္တာေနာ္။
ဘုရားျဖစ္ျပီးေတာ္မူကာစမွာ အဲသလို ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးေတာ့ ဘုရားဥာဏ္ေတာ္ နဲ ့ရွာၾကည့္ တဲ့ အခါ မွာ သတၱေလာကမွာ ဘုရားက အေလးထားရေလာက္ေအာင္ ဘုရားထက္ သီလသမာဓိ ပညာအရာမွာ သာလြန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ရွာလို ့မေတြ ့ဘူး။ ရွာေတာ့ ရွာေသးတာ ပဲေနာ္။
မေတြ ့တာနဲ ့ပဲ ငါက အေလးဂရုျပဳရမယ့္သူ ငါ့ထက္ သီလ သမာဓိ ပညာ အရာမွ သာလြန္တဲ့ သူ မရွိပါလား ၊ အဲေတာ့ ငါသည္ တရားကိုပဲ အေလးဂရုျပဳျပီးေတာ့ ေနရေတာ့မယ္ ဆိုျပီးေတာ့ တရားကိုပဲ အေလးဂရုျပဳျပီး ေနသြားတာပဲေနာ္။
ဒီအခ်က္ကို စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေလးဂရုျပဳရမယ့္သူ အေလးဂရုျပဳရမယ့္ တရားဆိုတာ ရွိမွျဖစ္မယ္။ အေလးဂရုျပဳရမယ့္သူ အေလးဂရုျပဳရမယ့္တရားမရွိလို ့ရွိရင္ အဲဒီလူရဲ ့ဘ၀ဟာ ဦးတည္ခ်က္ မရွိဘူး၊ စည္းကမ္းမရွိဘူး ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ေနာ္။ ကိုယ္ဘာကို အေလးဂရုျပဳတယ္၊ ကိုယ္ဘာကို အေလးထားတယ္ဆိုတာ မူတည္ျပီးေတာ့ ကုိယ့္ဘ၀ဟာ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခု ရွိလာမယ္၊ စည္းကမ္းတစ္ခု ရွိလာမယ္။
ဘာမွ တန္ဖိုးထားတာ မရွိ၊ ဘာမွ အေလးဂရုျပဳတာ မရွိဘဲ ဒီတိုင္း စားလုိက္ ၀တ္လိုက္ ေပ်ာ္လိုက္ ပါးလိုက္ ေနလိုက္နဲ ့ဆိုရင္ ဘ၀က အေလးအနက္မရွိဘူး တန္ဖိုးမရွိဘူး။ အဲလိုလူဟာ ဘ၀ကို ေက်နပ္မႈ လည္း မရႏိုင္ဘူးေနာ္။
အခု လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ျဖစ္ေနတာဟာ ဘာလို ့တုန္းဆိုေတာ့ သူတို ့ တန္ဖိုး ထားတာ သိပ္မရွိလို ့၊ သူတို ့အေလးဂရုျပဳရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ သိပ္မရွိလို ့ပဲ။
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (သီလတန္ဖိုး တရားေတာ္ မွ)
ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းေ၀မွ်သူ
အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
(www.infinitydhamma.com)
No comments:
Post a Comment