ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာအခ်င္းအခ်င္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စေနာက္တဲ့အခါ ဖြတ္က်ားနဲ႔ ႏွိုင္းေလ့ ရွိတာကို သိၾကမွာပါ။ ဖြတ္နဲ႔ ႏိွုင္းရျခင္း အေၾကာင္း ကလည္း ညံ့ဖ်င္းမွု၊ ထံုအမွု တို႔ကို ရည္ညြန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဖြတ္က်ားလို႔ ေခၚျဖစ္ပံုေလးကေတာ့ ဒီလိုပါတဲ့။
ျမန္မာတို႔ဟာ ေရွးအခါေတြကတည္းက ေတာရြာေတြမွာ ဖြတ္ေတြကို အမဲလိုက္ ဖမ္းယူေလ့ရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဖြတ္ေတြဟာ အေတာ္ေလး ျမန္ပါတယ္။ သာမန္လူ တစ္ေယာက္ လိုက္ေျပးျပီး
ဖမ္းလို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ယင္းဖြတ္ဟာ ေျပးေနရင္းနဲ႔ သူ ဘာေၾကာင့္ ေျပးတယ္ဆုိတာကို ေမ့သြားတတ္ လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ အဆင္းက်ား ပါတဲ့ ဖြတ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ျမန္မာတို႔ဟာ ေရွးအခါေတြကတည္းက ေတာရြာေတြမွာ ဖြတ္ေတြကို အမဲလိုက္ ဖမ္းယူေလ့ရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဖြတ္ေတြဟာ အေတာ္ေလး ျမန္ပါတယ္။ သာမန္လူ တစ္ေယာက္ လိုက္ေျပးျပီး
ယင္း ဖြတ္က်ားမ်ားဟာ လူတုိ႔ လိုက္ဖမ္းတဲ့ အခါမွာ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပးလႊားေနရင္းနဲ႔ သူတို႔ဟာ ဘာေၾကာင့္ ေျပးေနတယ္ ဆုိတာကုိ ေမ့သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္သတိရလာျပီး ျပန္လိုက္လာျပီ ဆိုမွ ျပန္ေျပးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရပ္လိုက္ ေျပးလိုက္နဲ႔ လူေတြလက္ထဲကို အလြယ္တကူ ေရာက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ မွတ္ဥာဏ္ နည္းသူ၊ အမွတ္မရွိပဲ အမွား အၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္သူ၊ ထံုသူ၊ အသူ တို႔ကို ဖြတ္က်ားနဲ႔ ႏိွုင္းျပီး စေနာက္ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိၾက ပါတယ္။
.
တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္ၾကား၍ မွ်ေဝသည္...
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
No comments:
Post a Comment