ယေန႔ လူငယ္အားကစားသမားမ်ား ျမင္ေစခ်င္ပါသည္

 

၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဂ်ပန္ ကမၻာ့အိုလံပစ္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ျမန္မာျပည္မွ တင္ထြန္းႏွင့္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွ ဂၽြန္စမစ္တုိ႔ ထိုးသတ္ေနၾကသည့္ မွတ္တမ္းပံုမ်ား

ကြယ္လြန္သူ အၿငိမ္းစား အား/ကာ ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္မႉးထြန္းၿငိမ္းသည္ ေမာင္ေနထြန္း ဟူေသာ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ျမန္မာ့အားကစား တေခတ္တခါက ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို အား/ကာ ဂ်ာနယ္တြင္ ေရးသားခဲ့သည္။ ယခင္တပတ္က ၅၄ အာရွ အားကစားပြဲတြင္ အေလးမ အားကစားသမား ထြန္းေမာင္ ေရႊတံဆိပ္ရယူခဲ့ပံုကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

တပ္ၾကပ္ႀကီး ထြန္းေမာင္ႏွင့္ အတူ ၅၄ မနီလာ အာရွအားကစားပြဲတြင္ ေမာင္ေမာင္လြင္ (၅၀ အာရွအားကစားပြဲတြင္ အေလးမၿပိဳင္ပြဲ၌ ေၾကးတံဆိပ္ရခဲ့သူ) ကလည္း ေရႊတံဆိပ္ ဆြတ္ခူးခဲ့ေသးသည္။

လက္ေ၀ွ႔

အာရွအားကစားပြဲတြင္ အေလးမၿပီးသည့္ေနာက္ ေရႊတံဆိပ္ဆြတ္ခူးႏိုင္သည့္ အားကစားနည္းမွာ လက္ေ၀ွ႔ အားကစားနည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အာရွအားကစားပြဲတြင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ အားကစားအဖြဲ႔က ေရႊတံဆိပ္ တခုထဲသာ ဆြတ္ခူးႏိုင္သည္။ ယင္းေရႊတံဆိပ္ကို လက္ေ၀ွ႔အားကစားနည္းကသာ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တခုတည္းေသာ ေရႊတံဆိပ္ကို ဆြတ္ခူးခဲ့သည့္ လက္ေ၀ွ႔သမားမွာ သိန္းျမင့္ ျဖစ္သည္။ သိန္းျမင့္သည္ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ ေရာမ (အီတလီ) အိုလံပစ္တြင္လည္း ကြာတားဖိုင္နယ္ အဆင့္သို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီး ပဥၥမအဆင့္ သတ္မွတ္ ခံခဲ့ရေသးသည္။

ေရကူး

ျမန္မာေရကူးေလာက၏ အဆင့္ျမင့္ အေအာင္ျမင္ဆံုးႏွစ္မွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ျဖစ္သည္။ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲကို အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ကာတာၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့သည္။ အာရွအားကစား ေလာကတခုလံုး တုန္လႈပ္သြားေအာင္ ျမန္မာေရကူးသမား တင္ေမာင္နီက အစြမ္းျပသႏိုင္ခဲ့သည္။

ဂ်ပန္ေရကူးသမားတို႔သည္ ေရကူးအားကစားနည္းတြင္ အာရွသာမက ကမၻာ့အဆင့္မွာပင္ ထိပ္တန္းမွ ေနရာယူခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အာရွအားကစားပြဲ၊ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲတိုင္းတြင္ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲ၌ ခ်ီးျမႇင့္သည့္ ေရႊတံဆိပ္၊ ေငြတံဆိပ္တို႔ကို ဂ်ပန္ ေရကူးသမားမ်ားကသာ ဆြတ္ခူးေလ့ရွိၾကသည္။ က်န္ႏိုင္ငံမ်ားက ေၾကးတံဆိပ္သာ ရယူႏိုင္ၾကသည္။

“သို႔ေသာ္ လူဆိုေသာသတၱ၀ါကား ပံုေသတြက္ကိန္းႏွင့္ တြက္ခ်က္၍ အၿမဲတမ္း မရစေကာင္းေပ၊ လူ၏စိတ္စြမ္းအင္ ကိုယ္တြင္း၌ ေအာင္းေနေသာ ကာယစြမ္းအင္တို႔သည္ တခါတရံတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အႀကိဳအၾကားမွ ေပၚေပါက္လာလွ်က္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ယူဆထားေသာ အရာမ်ားသည္ ျဖစ္ႏိုင္လာလွ်က္၊ ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု ယူဆထားေသာ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ႏိုင္မႈမ်ား ရတတ္ေလသည္” ဟု အစခ်ီကာ ဆရာေမာင္ေနထြန္းက ျမန္မာေရကူးသမား တင္ေမာင္နီ၏ ေအာင္ျမင္မႈကို မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့သည္။

ျမန္မာေရကူးသမား တင္ေမာင္နီသည္ မီတာ ၁၅၀၀ အလြတ္ကူးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဂ်ပန္တို႔အားအႏိုင္ယူလ်က္ ေရႊတံဆိပ္ ဆြတ္ခူးခဲ့ေလသည္။

ထိုၿပိဳင္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရလိုက္ျခင္းမွာ မေတာ္တဆ ကံစြပ္၍ အႏိုင္ရျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို ေနာက္တေန႔ မီတာ ၄၀၀ အလြတ္ကူး ၿပိဳင္ပြဲတြင္လည္း တင္ေမာင္နီသည္ ထပ္ဆင့္၍ ဂ်ပန္ေရကူးသမားတို႔အား အႏိုင္ယူကာ ေရႊတံဆိပ္ ဆြတ္ခူးျပ လိုက္သည္။

ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ေတာ္ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲတြင္ တင္ေမာင္နီ ဆုတံဆိပ္ရၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အလံေတာ္လႊင့္ထူလွ်က္ အမ်ိဳးသားသီခ်င္း တီးမႈတ္လိုက္သည့္အခါတြင္ “ဒါ ဗမာကြ၊ အာရွတိုက္မွာ ဗိုလ္စြဲေနတဲ့ ဂ်ပန္ေတြကို သူတို႔အစြမ္းျပတဲ့ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲမွာေတာင္ ငါတို႔ အႏိုင္ယူျပခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား” ဟု ရင္ေကာ့လွ်က္ ဂုဏ္ယူခဲ့ေသာ အျဖစ္မ်ိဳးကို ယေန႔ ျမန္မာ အားကစားသမားမ်ား၊ နည္းျပဆရာမ်ား၊ စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအပါအ၀င္ ျမန္မာအားကစားရွင္ ျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လံုးအား ျမင္ေတြ႔ေစလိုပါသည္။

ကမၻာ့အိုလံပစ္

၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳၿမိဳ႕၌ ကမၻာ့အိုလံပစ္ အားကစားပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပခဲ့သည္။ တိုက်ိဳအိုလံပစ္သို႔ ရွင္ေဗြဂန္ (မာရသြန္)၊ တင္ေမာင္နီ (ေရကူး)၊ တင္ထြန္းႏွင့္ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး (လက္ေ၀ွ႔)၊ ေက်ာ္ရွိန္ႏွင့္ ေက်ာ္ေအး (ေသနတ္ပစ္)၊ ခ်စ္ျမ၊ ျမသိန္းႏွင့္ ေဖေအး (အေလးမ) တို႔ ျဖစ္သည္။

လက္ေ၀ွ႔ပြဲအတြက္ မဲႏိႈက္၍ လူတြဲရာတြင္ အဂၤလန္မွ ဂၽြန္စမစ္ႏွင့္ ထိုးရသည္။ အဂၤလန္မွ ဂၽြန္စမစ္မွာ ၿဗိတိသွ် ခ်န္ပီယံ ပူပူေႏြးေႏြးျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ အားကစားအဖြဲ႔ကမူ ဂၽြန္စမစ္တေယာက္ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႔သမားေလး တင္ထြန္းႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ထိုးသတ္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ စိတ္သက္သာမႈ ရရွိေနၾကသည္။

ျမန္မာဆိုေသာလူမ်ိဳးသည္ တခါတုန္းက အဂၤလိပ္တို႔ လက္ေအာက္ကၽြန္ဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါလား။ အထင္ ေသးလွ်င္လည္း ေသးေလာက္ပါသည္။ အေနာက္တိုင္း လက္ေ၀ွ႔ထိုးနည္းကို အဂၤလိပ္တို႔ကပင္ သင္ေပးခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါလား။ အဂၤလန္ အားကစားအဖြဲ႔က လြယ္လြယ္ႏွင့္အႏိုင္ရမည္ဟု ယူဆလွ်င္လည္း ယူဆေလာက္ပါသည္။

ေတြ႔ၾကၿပီ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွတင္ထြန္းႏွင့္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွ ဂၽြန္စမစ္တို႔သည္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ရွိ ကာရာကူမြန္ေရခဲျပင္ အားကစား႐ံုႀကီး၌ရွိေသာ လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ိုင္းထဲတြင္ ေတြ႔ၾကပါၿပီ။

တင္ထြန္းကညာသန္၊ ဂၽြန္စမစ္ကဘယ္သန္။ ဂၽြန္စမစ္၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ႏိုင္ရမည္ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္အ၀ ရွိေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနသည္။ သူသည္ တိုက်ိဳအိုလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ေရႊတံဆိပ္ရႏိုင္သူဟု အဂၤလန္အားကစားအဖြဲ႔က ယံုၾကည္ထားသူလည္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ထိုးသတ္ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ၾကည့္ခဲ့ရသည့္ ဆရာေမာင္ေနထြန္းက ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။

ဂၽြန္စမစ္သည္ ညာေျခညာလက္ေရွ႕ထိုးခင္း၍ သူကပင္ စတင္တိုက္စစ္ဆင္သည္။ တင္ထြန္းသည္ ေျခေရႊ႕ေျပာင္းရာတြင္ ကမၻာေက်ာ္ ရွဴးဂါးေရး ေရာ္ဘင္ဆင္တို႔ေလာက္ အေရႊ႕အေျပာင္း ညက္ေနသူျဖစ္၍ ဂၽြန္စမစ္၏ တိုက္စစ္ကို အလြယ္တကူ ဆုတ္ကာ၊ တိမ္းကာ၊ ယိမ္းကာ ေရွာင္ႏိုင္ေလသည္။

မိမိ၏တိုက္စစ္ကို မိမိရရလိုက္၍ မရသည့္အခါ ဂၽြန္စမစ္သည္ အနည္းငယ္ ေလာႀကီးလာလွ်က္ သူ၏ အားအထားဆံုး ျဖစ္ေသာ ဘယ္လက္သီးျဖင့္ အတင္းျဖတ္၍ ထိုးလႊတ္လိုက္သည္။

ဤအခ်က္ကို ေစာင့္ေနေသာ တင္ထြန္းသည္ ေနာက္သို႔အသာ ယိုင္လိုက္ၿပီး စမစ္၏လက္သီးထက္ ပို၍ျမန္ေသာ ညာျဖတ္ လက္သီးကို ထိုးလႊတ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးၿပိဳင္ထိုးလႊတ္ရာ၌ ျမန္သူကစားစၿမဲ၊ အ၀င္ႏွင့္ အထိုး ႏွစ္အားၿပိဳင္ေသာ အထိမ်ိဳးျဖင့္ ဂၽြန္စမစ္ အထိုးခံရၿပီး ဖင္ထိုင္လ်က္သား လဲက်သြားသည္။

အဂၤလိပ္အဖြဲ႔မွ ဆူညံစြာ အားေပးေနေသာ အသံမ်ားသည္ မီးကိုေရျဖင့္ ၿငိမ္းသတ္လိုက္သလို ရွဲကနဲျဖစ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ သြားေတာ့သည္။

ဂၽြန္စမစ္သည္ ႀကိဳး၀ိုင္းဒိုင္လူႀကီးက တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး ေရတြက္ေနျခင္းကို ဂ႐ုမျပဳ၊ ဥပေဒကခြင့္ျပဳထားေသာ အမွတ္ ရွစ္အထိ ေရတြက္ျခင္းကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ေရွ႕ေလာတႀကီး ဒရီးဒယိုင္ထ၍ ရပ္လိုက္သည္။

အမွန္မွာ စမစ္သည္ အေတာ္ႀကီးလည္း အံ့အားသင့္သြားပံုရသည္။ ရွက္လည္း ရွက္သြားပံုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမူးေျပေအာင္ပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဒယီးဒယိုင္ ထ၍ရပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

အမွတ္ ရွစ္ ထိေအာင္ ေရတြက္ၿပီးေနာက္ ဆက္ထိုးရန္ အခ်က္ေပးလိုက္သည္။ တင္ထြန္းသည္ ဂၽြန္စမစ္အနီးသို႔ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ဂၽြန္စမစ္သည္ပင္လွ်င္ ဘယ္လက္သီးျဖင့္ စတင္ထိုးလႊတ္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ တင္ထြန္း၏ ညာျဖတ္ လက္သီးက ဦးေနေလၿပီ။ ဂၽြန္စမစ္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္လဲက်သြားျပန္သည္။

ယခုအႀကိမ္တြင္မူ ဒိုင္လူႀကီးက အမွတ္စဥ္ ၁၀ အထိ ေရတြက္ပါေသာ္လည္း ထမလာေတာ့ပါ။ ပထမအခ်ီ တမိနစ္ ေလးစကၠန္႔ (၀ါ) ၆၄ စကၠန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တင္ထြန္းသည္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသား လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ ဂၽြန္စမစ္ကို အလဲထိုး၍ အႏိုင္ယူလိုက္ႏိုင္သည္။

ဆရာထြန္းၿငိမ္း (စာေရးဆရာေမာင္ေနထြန္း) က ယင္းသို႔ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳးကို ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးအား ျမင္ေတြ႔ သြားေစခ်င္သည္။

အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚတြင္ မေစၦရစိတ္ မည္သို႔မွ်မရွိေသာ္လည္း၊ တခါကအုပ္စိုးသူလူတန္းစားကို လွလွႀကီးတရားမွ်တစြာ အႏိုင္ယူခဲ့ျခင္းကိုမူ ဂုဏ္မယူဘဲ မေနႏိုင္ပါဟု သြားေလသူ အဘိုးအဘြားမ်ားကို တမ္းတေျပာဆိုခဲ့သည္။

စာေရးသူကေတာ့ ၁၉၆၄ ကမၻာ့အိုလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ပြဲတြင္ ဂရိတ္ၿဗိတိန္ခ်န္ပီယံ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး လက္ေ၀ွ႔သမားကို ျမန္မာလက္ေ၀ွ႔သမား တင္ထြန္းက အလဲထိုးအႏိုင္ယူခဲ့ပံုကို ျမင္ေတြ႔ေစခ်င္ပါသည္။ ၾကားသိေစခ်င္ပါသည္။

ျမန္မာလက္ေ၀ွ႔သမား တင္ထြန္းသည္ တိုက်ိဳအိုလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ၿပိဳင္ပြဲတြင္ မည္သည့္ဆုတံဆိပ္မွ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္ အဂၤလိပ္လက္ေ၀ွ႔သမားကို ၆၄ စကၠန္႔ အတြင္း အလဲထိုးအႏိုင္ယူခဲ့ျခင္းက ဆုတံဆိပ္ တဆု ရသည္ထက္ ပိုမို၍ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ကို ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ ျမင့္တက္လာခဲ့ေစပါသည္။

ခင္ေမာင္ေထြး (ပ်ဥ္းမနား)

irrawaddy