အဂတိလုိက္စားမႈတုိက္ဖ်က္ေရးတြင္ ျပည္သူသည္အဓိက

ကမၻာ့ေနရာ အမ်ားအျပားမွာပင္ အဂတိလိုက္စားမႈက ဘ၀၏တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းလို ျဖစ္ေနပါသည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကလည္းျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အဂတိလိုက္စားမႈသည္

ေအာက္ေျခအဆင့္၌ ေနရာတုိင္းလိုလုိတြင္ ရွိေနေသးသည္ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကို အေရးယူရန္ အဖြဲ႕၀င္ ၁၅ ဦးပါ၀င္ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ပေပ်ာက္ေရးေ ကာ္မရွင္တစ္ရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းရန္ ဥပေဒၾကမ္းကို အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွ အတည္ျပဳလုိက္ၿပီဆုိေသာ သတင္းကိုလည္း ၾကားလိုက္ရပါသည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြးအတည္ျပဳသြားရန္ အဆင့္မ်ားေတာ့ က်န္ေနပါေသးသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ ဤသည္ကား အဂတိလိုက္စားမႈသည္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလံုးကို ကင္ဆာေရာဂါလုိ လိႈက္စားေနတာကိုဆက္ၿပီးမ်က္ႏွာလႊဲမထားေတာ့ဘူးဆုိျခင္း၏ နိမိတ္ပံုေပတည္း။ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ား ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ႏုိင္ငံတကာ ပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈအဖြဲ႕ႀကီး (Transparency International) က ျမန္မာႏိုင္ငံကိုအဆင့္-၁၈၂ ရွိသည့္အနက္ ၁၈၀၊ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုးဆံုးစာရင္း၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထား သည္မဟုတ္လား။

သည္အတြင္းမွာပင္ အဂတိ လိုက္စားမႈႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ႏုိင္ ငံတကာသတင္းေဆာင္းပါးတစ္ ပုဒ္ႏွင့္ စာစုတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ တစ္ခုကဟာ၀ုိင္အီအေျခစိုက္ အေရွ႕၊ အေနာက္ဗိမာန္က ဇူလုိင္ေႏွာင္းပုိင္း တြင္ အဂတိလိုက္စားမႈတုိက္ဖ်က္ ေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စည္းေ၀းပြဲ

တစ္ရပ္က်င္းပခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းပါ။ ေနာက္တစ္ခုက အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ျခားေရးဌာနမွ အီလက္ထရြန္နစ္ ဂ်ာနယ္(eJournalUSA)ပါ ''အဂတိလိုက္စားမႈကို ပူးေပါင္းတုိက္ဖ်က္ျခင္း''စာစုျဖစ္ပါသည္။

ဟာ၀ုိင္အီၿမိဳ႕ေတာ္ ဟိုႏိုလူ လူစည္းေ၀းပြဲႀကီးကို အဂတိလိုက္ စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးႏွင့္ အင္စတီက်ဴးရွင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ကြၽမ္းက်င္သူ ပါေမာကၡေရာဘတ္ ကလစ္ဂါ့ဒ္က ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြး ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ ကယ္လီဖုိးနီး ယားရွိ ကလဲမြန္႔တကၠသိုလ္မွ ပါ ေမာကၡတစ္ဦးပါ။

အဂတိလိုက္စားမႈကို လက္ ေျမာက္အ႐ံႈးေပးရန္မလိုဟု သူက ေျပာပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆႏၵ ရွိမည္၊ အဂတိလိုက္စားမႈသည္ အမ်ားျပည္သူကို မဟုတ္ဘဲ လူတစ္စုကိုသာ ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစသည္ဟူ၍ နားလည္သေဘာေပါက္လာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ယင္းအေပၚ တိုက္ပြဲ၀င္မႈသည္ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္လိမ့္မည္ဟူ၏။

အဂတိလိုက္စားမႈက ေနရာ တုိင္းမွာရွိေနသည္။ ေရာဂါတစ္ခု လိုပင္။ ေရွာင္လႊဲမရႏုိင္။ သို႔ေသာ္ ယင္းအဂတိလိုက္စားမႈသည္ စနစ္ တစ္ရပ္အျဖစ္အလံုးအထည္ႀကီး ထြားလာၿပီဆုိလွ်င္ကား အားလံုး ကို အေသသတ္ေတာ့သည္ဟု ပါေမာကၡကလစ္ဂါ့ဒ္ကေျပာပါ သည္။ အဂတိလိုက္စားမႈႏွင့္ပတ္ သက္၍

အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အ မ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဟာ၀ုိင္အီေဆြးေႏြးပြဲႀကီး၏ ဖြင့္ဆုိခ်က္ကို သေဘာက်ပါသည္။ အဂ တိလိုက္စားမႈဆိုသည္မွာ''အစိုးရ ႐ံုးကိုကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ခုတံုး လုပ္အသံုးခ်ျခင္း''ဟူလုိ။

ေနာက္ၿပီး အဂတိလိုက္စား မႈေလ်ာ့နည္းလာသည္ႏွင့္အမွ် အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေကာင္းမြန္တုိး တက္လာမည္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလ်ာ့က်လာမည္။ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးလာမည္ဆုိေသာ အခ်က္မ်ား ကိုလည္း ဟာ၀ုိင္အီအစည္းအေ၀း တက္လာသူမ်ားအားလံုးက တညီ တၫြတ္တည္း သေဘာတူခဲ့ၾကပါ သည္။ ဟာ၀ုိင္အီအစည္းအေ၀းႀကီးတြင္ ေထာက္ျပေသာ ေနာက္ အခ်က္တစ္ခုက အဂတိလိုက္စား မႈကို တိုက္ဖ်က္ရာ ၌ အမ်ားရင္ ဆုိင္ေနရေသာ အခက္အခဲမွာ စိတ္ပါလက္ပါမရွိျခင္းႏွင့္ ကုိယ္က်ဳိးအတၱကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါ သည္။ ကုိယ္အဆင္ေျပ ဖို႔ဆုိလွ်င္ လာဘ္ေပးဖုိ႔လိုက ေပး လိုက္ၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ''ငါတုိ႔ ဘာတတ္ႏုိင္ မွာလဲ''၊ ''ႏုိင္ငံ ေရးသမားေတြအားလံုး အက်င့္ ပ်က္ျခစားေနၾကတာပဲ''ဆုိၿပီး စစ္ မေရာက္ခင္က ျမားကုန္ေနတတ္ ၾကေလသည္။

ဤတြင္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ဘက္ကလည္း မိမိတို႔သည္ ျပည္ သူ႔၀န္ကို ထမ္းေနရတာပါလား ဆို ေသာအ သိ ေပ်ာက္သြားၿပီး ''ငါတုိ႔လုပ္ေပးလို႔ သူတို႔ရတာ၊ ဒီအတြက္ ငါ့ကို ကန္ေတာ့ၾကမွေပါ့''ဟူေသာ စိတ္ထားမ်ဳိး ၀င္လာေတာ့သည္။သည္လိုျဖစ္လာေအာင္ တစ္ ဖက္မွ မီးထုိးေပးေနသည္က တင္း က်ပ္႐ႈပ္ေထြးၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာ ဥပေဒႏွင့္ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းမ်ားက မ်ားေျမာင္႐ႈပ္ ေထြးေလ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိ ေလ သာမန္ျပည္သူမ်ားအတြက္ ခက္ခဲေလ၊ လုပ္ရကုိင္ရ က်ပ္ေလ ျဖစ္ရသည္။

တစ္ဖက္တြင္မူ ထိုဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၌ ဟာကြက္မ်ားက လည္းရွိေနတတ္သည္။ ဤတြင္ အဂတိလိုက္စားေသာ တာ၀န္ရွိ သူမ်ားအတြက္ပြဲေတာ္ႀကီးျဖစ္ေန ေတာ့သည္။ သည္ေနရာမွာ ကြၽန္ ေတာ္ ငယ္ငယ္က ကြၽန္ေတာ့္ဖခင္ ေရးေပးဖူးေသာ မွတ္သားစရာ ဆုိ႐ိုးစာအုပ္ထဲမွ အုပ္စုိးသူသည္ ဥပေဒကိုဖန္တီးသည္။ ထုိဥပေဒ သည္ အုပ္စုိးခံကို စိစိညက္ညက္ ေၾကေစသည္ဆုိေသာ စာသား ေလးကို သတိရမိပါသည္။

စင္စစ္ ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းဟူ သည္ အမ်ားျပည္သူ အဆင္ေျပ ေစဖုိ႔အတြက္ သူတုိ႔ဘ၀လြယ္ကူ ၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေစဖုိ႔အတြက္သာ ျဖစ္ရေပမည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္တုန္းက အင္းစိန္မွာ မိသားစုလုပ္ငန္းကို လုပ္ကုိင္ေန ခုိက္ ဂ်ပန္မွ ျပန္လာေသာ ႏုိင္ငံ ျခားဘာသာသိပံၸမွ ႐ံုး၀န္ထမ္းတစ္ ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ပါ သည္။ တစ္ေန႔ သူ႔တဲငယ္မွာ ဂ်ပန္အေတြ႕အႀကံဳ အေၾကာင္းေတြ ကို သူကေျပာပါသည္။ အဲသည္ မွာ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္သားမိတာ တစ္ခ်က္က ဂ်ပန္မွာ ဥပေဒတစ္ ခုခုထုတ္သည္ဆုိလွ်င္ ယင္းသည္ ျပည္သူလူထုကုိ ဘယ္လိုအဆင္ ေျပေစမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီးမွ ထုတ္သည္ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

''ဒါေၾကာင့္လည္း သူတုိ႔ (ဂ်ပန္)တုိးတက္ေနတာ။ စဥ္းစား ၾကည့္ေလ...ဥပေဒတစ္ခုထုတ္ ရင္ ငါ့အိတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္၀င္ မလဲဆုိၿပီး တြက္ၿပီးမွထုတ္ရင္လူေတြအတြက္ ဘယ္မွာ အက်ဳိး ရွိမလဲ''ဟု သူကေျပာျပပါသည္။

ႏုိင္ငံကို စီမံခန္႔ခြဲသူမ်ားသည္ဆုိခဲ့ပါ အခ်က္ကို အေလးထားစဥ္းစားရန္လိုမည္ထင္ပါသည္။

တကယ္တမ္း ေျပာရလွ်င္ အဂတိလိုက္စားမႈကို တိုက္ဖ်က္ လို႔မရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒင္းအေပၚ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ေသာ သာဓကမ်ား ရွိပါသည္။ ဟာ၀ုိင္အီေဆြးေႏြးပြဲႀကီးတြင္ အေရွ႕ဥေရာပမွ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ယာ၊ ေတာင္အေမရိကမွ ပီ႐ူးႏွင့္ အာရွမွ စင္ကာပူတုိ႔ကို နမူနာ ထုတ္ျပသြားခဲ့ပါသည္။

ကလစ္ဂါ့ဒ္တုိက္တြန္းတာ ကေတာ့ ျပည္သူေတြမွာ အဂတိ လိုက္စားမႈကို တုိက္ဖ်က္ႏုိင္စြမ္း ရွိေၾကာင္းကို သူတုိ႔ နားလည္ သေဘာေပါက္လာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ အဂတိလိုက္စားမႈဒဏ္ ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုႀကီးမွာ စိတ္ ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတုိ႔တစ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးလိုက္လွ်င္၊ ေခါင္းေဆာင္တစ္ ဦးလူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို ေျပာင္းလဲရမလဲဆုိျခင္းကို ျပလုိက္လွ်င္ သူတုိ႔ခ်က္ခ်င္း ထလုပ္ၾက လိမ့္မည္ဟုဆိုပါသည္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ ျပည္သူလူထု ႀကီး ဘာလိုခ်င္သည္ဆိုျခင္းကို သေဘာေပါက္ရန္ လိုပါသည္။ ဆို ခ်င္တာက အေျခခံႏုိင္ငံေရးအာသီသကို သိဖို႔ျဖစ္ပါသည္။ အဓိက မွာ ျပည္သူေတြ ဘာလိုခ်င္တာလဲ၊ ယင္းကို ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိျခင္းကို အေျဖရွာရေပမည္။

ကလစ္ဂါ့ဒ္က အေျပာင္းအ လဲအတြက္ ႏုိင္ငံေရးဆႏၵမ်ားကို ႏိႈးဆြရန္ဆုိလွ်င္ ဥပမာေတြ ျပေပး တာက အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ တာသြားသည္ဟုေျပာပါသည္။ သူက ေဂ်ာ္ဂ်ီယာသမၼတႏုိင္ငံျဖင့္ ဥပမာ ေပးပါသည္။ တစ္ခ်ိန္က ေဂ်ာ္ဂ်ီယာသည္ ကမၻာၿဂိဳဟ္ေပၚ မွာ အဂတိလိုက္စားမႈအဆုိးဆံုး တုိင္းျပည္မ်ားထဲမွာပါခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ႕ထိပ္မွသည္ ေအာက္ ေျခယာဥ္ထိန္းရဲအထိ အက်င့္ ပ်က္ခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူလူထုသည္ မိမိတို႔၏ ႏိုင္ငံေရးဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ေသာ 'ႏွင္း ဆီေတာ္လွန္ေရး ကို' ဆင္ႏဲႊခဲ့ၾကေလသည္။ ဤတြင္အဂတိလိုက္ စားမႈစနစ္ႀကီးသည္ ပထမဆံုးအ ႀကိမ္အျဖစ္ ေသြး လန္႔သြားခဲ့ရပါ သည္။ ၿပီးေတာ့ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားေလသည္။

အဂတိလိုက္စားမႈသည္ ေန႔ ခ်င္းညခ်င္း နိ႒ိတံသြားတာမ်ဳိး ေတာ့မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မ်ားေ တာ့ ေပၚလာပါသည္။

အဂတိလိုက္စားမႈကို ေအာင္ျမင္စြာ တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္လက္ေတြ႕က်ေသာအဆင့္မ်ားစြာ ကို ကလစ္ဂါ့ဒ္က အႀကံေပးပါ သည္။ ဆိုခ်င္တာက ဆုိးဆုိးရြားရြား အဂတိလိုက္စားေနေသာ ရာထူးႀကီးႀကီး ပုဂိၢဳလ္မ်ားကို နမူနာျပ အေရးယူျခင္းအား အမ်ားျပည္သူ မ်က္စိထဲျမင္ေအာင္ျပဖို႔ ျဖစ္ပါ သည္။ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာတြင္ ထုိကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္မႈအျဖစ္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားေသာ သမၼတအက္ဒြပ္ရွီဗာဒ္နာေဇကုိ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္သြားေစခဲ့ပါသည္။

ေနာက္တစ္ဆင့္တြင္ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဖုိ႔ ကလစ္ဂါ့ဒ္က အႀကံေပးပါ သည္။ လူအမ်ား သိၿပီးသား ထိပ္ သီး လူ႔မလိုင္မ်ားကိုသာမကသမၼ တဦးသိန္းစိန္ေျပာသလို ေအာက္ ေျခအဆင့္ အသီးသီး၏ အဂတိ လိုက္စားမႈမ်ားကိုပါ ကုိင္တြယ္ႏုိင္ ဖို႔ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းလုပ္ငန္းစဥ္ တြင္ ထိပ္မွသည္ေအာက္ေျခအ

ထိ လစာမ်ား တုိးျမႇင့္ေပးျခင္းလို မက္လံုးေပးျခင္းမ်ဳိးလည္း ပါ၀င္ ရပါမည္။ (တခ်ဳိ႕မူကား စားမေလာက္လို႔မဟုတ္၊ ရေလလိုေလ အိုတေစၦျဖစ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိပါ သည္။)

မည္သို႔ဆုိေစ အဂတိလိုက္ စားမႈေတြ ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းလာ ၿပီဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံအတြက္ ရလဒ္က သိသိသာသာႀကီးကို တုိးတက္ ေကာင္းမြန္လာပါသည္။

ႏုိင္ငံ့ဂ်ီဒီ ပီေလးဆတုိးလာပါသည္။ ႏုိင္ငံ တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားလည္း လုပ္ရကုိင္ရ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕လာ ေၾကာင္း ႏုိင္ငံတကာပြင့္လင္းျမင္ သာရွိမႈအဖြဲ႕ႀကီးကခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါ သည္။ ကမၻာမွာ အဂတိအလိုက္ စားဆံုးႏုိင္ငံစာရင္းထဲကေန အဂတိလိုက္စားမႈအနည္းဆံုးစာရင္း၀င္ ျဖစ္သြားပါသည္။

ပီ႐ူးတြင္ အစိုးရက ''မိမိတို႔ လုပ္ေနတာကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ'' ဆုိၿပီး ျပည္သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္စစ္ တမ္းမ်ား ေကာက္ယူခဲ့ပါသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးကိုအေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဆံုး အစိုးရ႐ံုး (သိ႔ုမဟုတ္) ဌာနမ်ားကို ႐ုပ္ျမင္သံ ၾကားမွတစ္ဆင့္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳၿပီး ဆုေငြမ်ား ခ်ီးျမႇင့္ရန္ အႀကံဥာဏ္ ေကာင္းကို ရရွိခဲ့ေလသည္။

အတုယူစရာ ေကာင္းတာ တစ္ခုက အိႏိၵယမွာ ''ကြၽန္ေတာ္ လာဘ္ေပးခဲ့ရတယ္''ဟုအဓိပၸာယ္ ရေသာ ႈစေငိဘမငဘန.ခသာ ၀က္ဘ္ ဆုိက္ကုိ ဖြင့္ထားျခင္းပါ။

ကုိယ့္ကိစၥ အဆင္ေျပေရးအတြက္အစုိးရဌာနမ်ားအား လာဘ္ထုိးခဲ့ရျခင္းအေၾကာင္းကို ထို၀က္ဘ္ဆုိက္ေ ပၚမွာေ၀မွ်ျခင္းျဖင့္ လာဘ္ယူေသာအရာရွိ အရွက္ရကာ ေနာင္တြင္ ဆင္ျခင္သြားေစမည့္နည္းျဖစ္ပါသည္။

ကလစ္ဂါ့ဒ္ ေနာက္ထပ္နမူနာအျဖစ္ ေဖာ္ျပသည္က အာရွမွ စင္ကာပူျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက စင္ကာပူသည္ အဂတိ လိုက္စားမႈ ထြတ္ေခါင္ျဖစ္ခဲ့ရာမွ ယခုအခါ အဂတိလိုက္စားမႈ အကင္းဆံုး ထိပ္တန္းႏုိင္ငံမ်ားစာရင္း၀င္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈ၏ စာရင္း၀င္အဆင့္-၁၈၂ အနက္ နံပါတ္-၅ခ်ိတ္ထားသည္ကိုသာၾကည့္ေတာ့။

သည္လိုျဖစ္ေအာင္ စင္ကာ ပူသည္ လက္ေတြ႕က်ေသာေခါင္း ေဆာင္မႈျဖင့္ ခ်ီတက္ခဲ့ပါသည္။ ႏုိင္ငံတြင္ အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ားကုိ ခုိင္မာေအာင္တည္ေဆာက္ၿပီး စီးပြားေရးကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း၏ ရလဒ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အဂတိ လိုက္စားမႈ တုိက္ ဖ်က္ေရး၏ အေျခခံသေဘာသည္ တစ္ကမၻာလံုးမွာ အတူတူပင္ ျဖစ္ ေသာ္ျငား တုိက္ဖ်က္ပံုတိုက္ဖ်က္ နည္းမ်ားကေတာ့ေနရာေဒသႏွင့္ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေပၚ တည္ကာ ကြဲျပားျခားနားတတ္ ေၾကာင္းကိုမူ ကလစ္ဂါ့ဒ္က သတိ ေပးခဲ့ပါသည္။

စတုတၳမ႑ိဳင္အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ ဖ်က္ေရးတြင္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၏ အခန္းက႑ကလည္း အလြန္ အ ေရးႀကီးပါသည္။

''ကုိယ္လုပ္ေနတာကို တစ္ ေယာက္ေယာက္က ပခံုးေပၚက ေနေက်ာ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ဆုိတာ သိ႐ံုနဲ႔တင္ အဂတိလိုက္ စားမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားရပ္သြားၾကတယ္''ဟူ၍ စံုစမ္းေထာက္လွမ္း သတင္းေရးသားသူ သတင္းေထာက္ေဒးဗစ္ကက္ပလန္ကေျပာသည္။

ကက္ပလန္တုိ႔က စနစ္တ က်ဖြဲ႕စည္းၿပီး က်ဴးလြန္ေသာ ရာ ဇ၀တ္မႈမ်ားႏွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈ မ်ားအေၾကာင္း သတင္းေရးသား ေရးပေရာဂ်က္ကိုဖြဲ႕စည္းတည္ ေထာင္ထားပါသည္။ ယင္းမွာ အေရွ႕ဥေရာပ၊ ေဘာ္လကန္ႏွင့္ ဗဟုိအာရွတို႔မွ မီဒီယာမ်ား စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားသည့္ စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးသားေသာ သတင္းေထာက္မ်ား ကြန္ရက္တစ္ခုပါ။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္က အေရွ႕ ဥေရာပ၊ ေဘာ္လကန္ႏွင့္ အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေျခစိုက္ တင္းေထာက္ ခုနစ္ေယာက္ သည္ အခြန္ေရွာင္တိမ္းသူမ်ားအေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခဲ့ ၾကပါသည္။ ထုိခုနစ္ေယာက္ သည္ အမ်ား က စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ ၍ မရႏုိင္ေသာ (သုိ႔မဟုတ္) မေဖာ္ထုတ္ရဲေသာကိစၥမ်ား ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည့္ သတင္းေထာက္ရာဂဏန္းမွ်ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။

ကက္ပလန္ကေတာ့ စံုစမ္း ေထာက္လွမ္းေသာ သတင္းစာ ပညာသည္ အထူးသျဖင့္ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူကိစၥမ်ား၊ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာအလြဲသံုးစားျပဳမႈမ်ားအ တြက္ အထူးပင္ အလုပ္ျဖစ္သည္ ဟုယံုၾကည္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕တြင္ အဂတိလိုက္စားမႈမ်ားကို မီဒီယာ မွ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းသည္ အႏၲရာယ္ ႀကီးပါသည္။ အဂတိလိုက္စားမႈကို ဆန္႔က်င္ေသာ သတင္းစာဆရာမ်ားသည္ အမဲလိုက္သလို အလိုက္ခံၾကရပါသည္။ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခံၾကရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ႐ိုက္ႏွက္ခံၾကရ႐ံုသာမက ဖမ္းဆီးျခင္း၊ အဆံုးမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ားကိုပင္ခံရတတ္ပါသည္။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၀ ျပည့္ ႏွစ္အတြင္း ''အဂတိလိုက္စားမႈ မ်ားအေၾကာင္း'' သတင္းလိုက္ေန ေသာ သတင္းေထာက္ ၈၁၂ ေယာက္အနက္ ၁၂၀ ေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရေၾကာင္း အယ္လ္ဘာနီရွိ နယူးေယာက္ တကၠသိုလ္ မွ ပါေမာကၡ႐ုိ႕စ္မာရီအာေမာ္၏ေလ့လာခ်က္အရသိရပါသည္။ အာ ေမာ္ ကုိယ္တုိင္လည္း သတင္း ေထာက္လုပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

သို႔ႏွင့္တုိင္ စံုစမ္းေထာက္ လွမ္းၿပီး သတင္းေရးသားေသာ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ အဂတိ လိုက္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးတြင္ ေရွ႕ တန္းက ဆက္လက္ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အတြင္း ႏိုင္ငံတကာပြင့္လင္းျမင္ သာရွိမႈအဖြဲ႕ႀကီး၏ ]တည္ၾကည္ ေျဖာင့္မတ္မႈဆု}ခ်ီးျမႇင့္ခံရသူရွစ္ ဦးတြင္ သတင္းစာဆရာသံုးဦးပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။

သည္လို သတင္းစာဆရာ မ်ားသည္ အစုိးရအဖြဲ႕တြင္းမွ ျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲေရး လိုလားသူမ်ား၊ ျပည္သူျပည္သား တက္ၿပိဳင္ခြင့္ရလုိေသာ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းရွင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံတကာပြင့္လင္း ျမင္သာရွိမႈအဖြဲ႕၊ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္း ရန္ပံုေငြအဖြဲ႕ (Open Society Foundation) တို႔ႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အာေမာ္အဆုိ အရ တစ္ခါတေလမွာ တစ္ကုိယ္ ေတာ္ လုပ္ေဆာင္တာ ပိုၿပီးထိ ေရာက္သည့္ အခါမ်ဳိးလည္းရွိပါ သည္။ မိမိတစ္ဦးတည္းဆုိေတာ့တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ျဖစ္တာ မ်ဳိး မရွိေတာ့ေခ်။

တခ်ဳိ႕ကမူ အျခားသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ျခင္းက မိမိ အတြက္ အကြာအကြယ္ရသည္ ဟုဆုိၾကပါသည္။ အေတြ႕အႀကံဳရွိ ၿပီးသားသူမ်ားထံမွအႀကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြရရွိႏုိင္ပါသည္။ တစ္ဦးတည္း လုပ္ရမလား၊ အုပ္စု ဖြဲ႕လုပ္ရမလားဆုိသည္ကေတာ့ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါေပၚ မူတည္ေပမည္။ လူအမ်ားက လြတ္လပ္၍ ပြင့္လင္းေသာဒီမုိကေရစီျဖစ္လာလွ်င္ အဂတိလိုက္စားမႈေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ဟုယူဆ ၾကပါသည္။ ဒါက အခါခပ္သိမ္း မမွန္ပါဟု ပါေမာကၡကလစ္ဂ့ါဒ္က ေျပာပါသည္။ ဒီမုိကေရစီထြန္း ကားေရးႏွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈ ပေပ်ာက္ေရးသည္ အႁမႊာပန္းတုိင္မဟုတ္ အၿပိဳင္ထားရွိအပ္ေသာ ပန္းတုိင္မွ်သာျဖစ္ေ လသည္။

အဆံုးတြင္ အေရးႀကီးသည္ က ''အဂတိလိုက္စားမႈသည္ စနစ္ တစ္ခုျဖစ္သည္''ဆုိျခင္းကို အမွတ္ ရေနရမည္ဟု ကလစ္ဂါ့ဒ္ကေျပာသြားပါသည္။ ထုိစနစ္ကိုကုိင္လႈပ္ပစ္ႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ အေျပာင္းအလဲစတင္လာပါလိမ့္မည္။

အဂတိ လိုက္စားမႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းပေပ်ာက္သြားသည့္ တစ္ေန႔ ျပည္သူ႔ဘ၀သည္လည္း တုိးတက္ေကာင္းမြန္ လာေပလိမ့္မည္ျဖစ္သတည္း။ ။