ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ေရလမ္းေၾကာင္းေပၚက လူနည္းစု တုိင္းရင္းသားမ်ားအေရး

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္းမထားသည့္ တစ္ကမာၻလံုး စိတ္ဝင္တစားႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည့္ အေရးမွာရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာအေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ယခင္က လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ တစ္တန္းတည္းထား ခိုင္းႏိႈင္းေဖာ္ျပခံရသည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္။ ယခု သမၼတဦးသိန္းစိန္မွာ မ်က္ႏွာစာႏွစ္ဖက္ရွိသည့္ သမၼတလို ျဖစ္ေနရသည္။ တဖက္မွာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈမ်ားကို ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး

သမၼတတစ္ဦးအျဖစ္ ႏုိင္ငံတကာ၏ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးမႈကိုခံရသည့္ အေကာင္းဘက္အျခမ္း ျဖစ္ၿပီး က်န္တဖက္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား၊ လူမ်ိဳးတံုး သုတ္သင္မႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေန သည့္ သမၼတတစ္ဦးဟုမွားယြင္းစြာ ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာမ်ားက ေဝဖန္ထိုးႏွက္ၾကေလသည္။

`ဤအေရးမွာ ျမန္မာ့ဒီမုိကရက္တိုက္ေဇးရွင္း ေအာင္ျမင္မႈ ရွိႏိုင္၊ မရွိႏုိင္ဆိုျခင္းႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနသည္။ ေရြး ေကာက္ပြဲဒီမုိကေရစီမွ ရင့္က်က္သည့္ ဒီမိုကေရစီသို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္း အသြင္ကူးေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရး (state building) သာမကအမ်ိဳးသားတည္ေဆာက္ေရး (nation building)ကိုပါ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ ယခုရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြား ေနသည့္ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားၾကား ျဖစ္ပြားေနသည့္ တင္းမာမႈႏွင့္ သေဘာသဘာဝျခင္းမတူညီသည့္တိုင္ သေဘာထားႀကီးႀကီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေဆာင္ရြက္ရမႈအပိုင္းတြင္ေတာ့ တူညီသင့္သည္ဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ တနည္းဆိုရလွ်င္ ယခုပဋိပကၡကို ေျဖရွင္းသည့္ပံုစံမွာ အမ်ိဳးသား တည္ေဆာက္ေရးျဖစ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ႀကံဳေတြ႕လာႏုိင္ဖြယ္ရွိသည့္ ပဋိပကၡမ်ားအား ေျဖရွင္းရာ တြင္ စံနမူနာယူထိုက္သည့္ ပံုစံျဖစ္သင့္ပါ သည္။

ရခိုင္တြင္ျဖစ္ပြားသည့္ အေရးအခင္းကို မေျပာမီဦးစြာ ပထမလူနည္းစု တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မည္သို႔အတူတကြ ပူးတြဲေနထိုင္သနည္းဆိုျခင္းကို စာေရးသူဘဝႏွင့္ယဥ္၍ သံုးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားဆံုးေနသည့္ ထံုစံအတိုင္းပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး၏ စာေပ၊ အႏုပညာႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အစိတ္အပိုင္း (apparatus) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးလ်က္ ရွိေနသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကိုလက္ေတြ႕က်င့္သံုးႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေလရာ ဒီမုိကရက္တစ္မူမ်ားအတိုင္းပင္ လူမ်ားစုဆႏၵျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ ဆိုေသာ္ျငားလည္းလူနည္းစု၏ အခြင့္အေရးကိုပါ အေလးထား ကာကြယ္ ရမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈ မရွိျခင္းကိုက အမ်ိဳးသားအမွတ္အသား သ႐ုပ္လကၡဏာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း လူနည္းစု အခြင့္အေရးကို အေလးထား ကာကြယ္ေပးသည့္အပိုင္းမွာေတာ့ အေတာ္ႀကီးအားနည္းေပသည္။ ဤသည္ကိုကပင္ လူမ်ိဳးေရးတင္းမာမႈကိုအစေဖာ္ထုတ္ရန္ လမ္းစလို ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ တနည္းဆိုရလွ်င္ ႏုိင္ငံတကာအခ်ိဳ႕မီဒီယာမ်ားမွ ဆိုသလုိ၊ ျမန္မာ့အေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားဟုဆိုၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡကို လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီးပိုႀကီးခ်ဲ႕ျပသလိုျမန္မာႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားၾကား တင္းမာမႈမွာညႇိမရေအာင္ လြဲေနသည့္ကိစၥရပ္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္လည္းညႇိရမည္မထင္ပါ။ ဤေနရာတြင္ အေရးႀကီးသည္မွာ သေဘာထားႀကီးမႈျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆႏၵမ်ားကို မ်ိဳးသိပ္ထားမည္ဆိုသည့္ စိတ္အခံမ်ိဳးကိုေမြးျမဴထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

စာေရးသူ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအေတြ႕အႀကံဳကိုေျပာရလွ်င္ စာေရးသူမွာ ျမန္မာမိဘႏွစ္ဦးစလံုးမွ ေပါက္ဖြားလာသူပင္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာအမ်ားစုေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္တို႔တြင္ ငယ္စဥ္ဘဝကတည္းက ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းတတ္သည့္အခါ၌လည္း ျမန္မာအမ်ားစုတတ္သည့္ ေက်ာင္းတြင္တတ္ခဲ့ၿပီး သင္သည့္စာမ်ားမွာလည္း ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကိုသာ ေဇာင္းေပး႐ုံမွ်မက သမုိင္းဆိုင္ရာ နားလည္မႈမွာလည္း ျမန္မာအဓိက အျမင္သာရွိခဲ့သည္။ စာဖတ္ဝါသနာပါသည့္ အရြယ္မွစတင္၍ ဖတ္ခဲ့သည့္ ဝတၳဳမ်ား၊ စာေပမ်ားမွာလည္း ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈသာ ဗဟိုျပဳေရးသားထားသည္မ်ားကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈသည္ ႏိုင္ငံတြင္ ပင္မေရစီေၾကာင္းယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ သိမွတ္နားလည္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူ၏ မိဘႏွစ္ဦးမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားကို အျခားေသာသူမ်ား(the others)အျဖစ္ မည္သည့္အခါမွ သြန္သင္ခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေက်ာင္းတြင္လည္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက ထုိသို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံရန္ ဆိုဆံုးမျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ စာေရးသူတြင္ တုိင္းရင္းသားသူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာ၊ ခရစ္ယာန္၊ မြတ္ဆလင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာလည္းလက္ရွိ ႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ လူမႈေရး တည္ေဆာက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ ႏုိင္ငံအဆင့္က်င္းပျပဳလုပ္ေနသည့္ ဆို၊ က၊ ေရး၊ တီးၿပိဳင္ပြဲမ်ိဳးတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတစ္ဦးဦးမွ သူ၏ ဘာသာစကား၊ ဂီတတို႔ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအေပၚတြင္ေတာ့ စာေရးသူ၏ သိျမင္နားလည္မႈ ထူးျခားသြားႏုိင္သည္။ ယင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈကို အေလးမထားလိုသည့္ သေဘာ၊ လက္မခံလိုသည့္ သေဘာမဟုတ္ဘဲ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးဆဲ ယဥ္ေက်းမႈအား ေန႔စဥ္လူမႈဘဝတြင္ သာမာန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထား (normali zation) ျခင္းေၾကာင့္ ထိုသုိ႔ ထူးျခားသြားႏုိင္သည္ဟုသံုးသပ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသား မ်ား၏ ဆႏၵႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈကိုအေလးထားသည့္ အေနအထားမ်ားကိုေန႔စဥ္လူမႈဘဝတြင္ ႀကံဳေတြ႕ေနရေအာင္ တနည္းသာမာန္ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ သြားႏုိင္ျခင္းမ်ိဳးကို လူမႈေရးေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ (socialization) အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သြားမွ ဒီမုိကေရစီ၏ မတည့္အတူေနဟူေသာ သေဘာကို က်က်နန က်င့္သံုးႏုိင္ရာ ေရာက္မည္။

                ရခုိင္တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ကိစၥတြင္လည္းခါးသီးသည့္ အမွန္တရားမ်ားကိုအမ်ိဳးသားတည္ေဆာက္ ေရးရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ မ်ိဳသိပ္ထားႏိုင္ၾကရန္ ပါဝင္ေနသည့္ stakeholder မ်ားအားလံုးအေပၚ အထူးတိုက္တြန္းလိုပါသည္။ အားလံုးလံုၿခံဳသည့္ အေနအထားကို ဦးစြာေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖို႔ လိုမည္။ ယခု အေရးအခင္းကို လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားသည့္ဘက္မွလည္း ၾကည့္ရမွာျဖစ္သလို အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရး႐ႈေထာင့္ျဖင့္လည္း ၾကည့္႐ႈကာ ဟန္ခ်က္ ညီညီ ေဆာင္ရြက္သြားေစခ်င္သည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္းျဖစ္စဥ္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေစရန္အတြက္

 ျဖစ္ပါသည္။

From -TransparencyMyanmarblog