ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ

ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ (Bermuda Triangle) သည္ အတၲလန္တစ္ (Atlantic) သမုဒၵရာ၏ အေနာက္ေျမာက္အရပ္တြင္ တည္ရိွေသာ ေနရာတဝိုက္ျဖစ္ျပီး ထိုေနရာမွာ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံဟု ေခၚရျခင္းမွာ

ထိုေနရာတည္ေနပံုသည္ ၾတိဂံပံုထြက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ မကၠဆီကို ပင္လယ္ေကြ႕၊ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္၏ အစြန္းႏွင့္ ကာရီဘီယံကြ်န္းမ်ား အနီးတစ္ဝိုက္ျဖစ္သည္။

ထိုေနရာကို သတိထားမိျပီး ပထမဆံုး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္မွာ ခရစ္စတိုဖာ ကိုလမ္ဘက္စ္ (Christopher Columbus) ျဖစ္သည္။ ၁၄၉၂ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းမွ ထူးဆန္းသည့္ အလင္းေရာင္မ်ားကို ေတြ႕ရိွခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္တြင္ မီးမ်ား ေတာက္ေနသကဲ့သို႔ ေတြ႕ရသည္ဟု သူ၏စာအုပ္တြင္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္ကို မည္သူမွ် အေသအခ်ာမသိေသးပါ။

အရီဇိုးနားျပည္နယ္တကၠသိုလ္မွ သုေတသီ ေလာရင့္ ေဒးဗစ္ ကူေရွး (Lawrence David Kushe) သည္ သုေတသနျပဳလုပ္ျပီးေနာက္ The Bermuda Triangle Mystery: Solved (1975) စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ျပီး မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္မွာ ထိုေနရာတြင္ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ား အေရအတြက္မ်ားစြာေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည္မွာ ထိုေဒသတြင္ မုန္တိုင္းတစ္ခုရိွေနျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုေနရာ တဝိုက္မွာ အျမဲမုန္တိုင္းရိွေနတတ္သည္။ အခိ်ဳ႕ေလယာဥ္မ်ားက ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ေကာလာဟလသာျဖစ္၍ အမွန္တကယ္ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းမရိွဟု ဆိုထားသည္။

သဘာဝက်က် ေတြးၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေရမုန္တိုင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေရေႏြးစီးေၾကာင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ (ေရေႏြးစီးေၾကာင္းမ်ားသည္ ပင္လယ္ေပၚမွာ ေပၚေနသည့္ အရာမ်ားကို သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္သည္ဟု ဆိုပါသည္) ထို႔အျပင္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မုန္တိုင္းၾကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚတတ္ျပီး သေဘၤာမ်ား ျမဳပ္သြားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အျခားေတြးရန္ အခ်က္မွာ ထိုေနရာရိွ ကမာၻ႔ဆဲြငင္အားမွာ ထူးျခားမႈတစ္စံုတစ္ရာ ရိွေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်က္ကို သက္ေသမျပႏိုင္ေပ။

ထိုေနရာ တစ္ဝိုက္အေရာက္တြင္ ေပ်ာက္သြားေသာ သေဘၤာႏွင့္ ေလယာဥ္ အမ်ားအျပားပင္ရိွပါသည္။ ပထမကမာၻစစ္အတြင္းက အေမရိကန္ စစ္သေဘၤာလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

မရဏလမ္း ဆံု

ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသသည္ ကမာၻ႔ေရသခၤ်ဳိင္း မ်ား အနက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ရံု မွ်မက လိ်ဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္၍ အသိရခက္လွေသာ ေရျပင္ၾကီးလည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းေဒသတြင္ ေရျပင္၌ သာသေဘၤာႏွင့္လူတို႔ ေပ်ာက္ၾကရသည္ မဟုတ္၊ ထိုေရျပင္အထက္မွ ေကာင္းကင္ ျပင္တြင္ ျဖတ္ေက်ာ္ပံ်သန္း သြားေသာ ေလယာဥ္မ်ားပင္ ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာျမဴဒါၾတိဂံ ေဒသကို မရဏလမ္း ဆံုဟူ၍ တင္စားၾကသည္။


ေခါင္းရႈပ္စရာ ျပႆနာ

ဘာျမဴဒါၾတိဂံဟူေသာေဝါဟာရကို ပထဝီဝင္ေဝါဟာရကို ပထဝီဝင္ သုေသသီတစ္ဦးျဖစ္သည့္ဗင္ဆင့္ အိတ္ခ်ဂါဒစ္ ဆိုသူ က ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ သူ၏ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၌အမွတ္ မထင္ သံုးစဲြလိုက္ရာမွ ေပၚေပါက္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုၾတိဂံေဒသသည္ အေမရိကန္ျပည္ ဖေလာ္ရစ္ဒါ ကမ္းေျခမွ ပြာတိုရီကိုသို႔ မ်ဥ္းေၾကာင္းဆဲြ၍ ယင္း မွေျမာက္ ဘက္ရိွ ဗာမ်ဴဒါကြ်န္းသို႔ဆက္လက္၍ ဆဲြသြားျပီးထိုမွတစ္ဖန္ မူလ ဖေလာ္ရစ္ဒါ ကမ္းေျခသို႔ျပန္ဆဲြ သည့္ စိတ္ကူးထဲမွၾတိဂံ တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ယင္းဖိုခေနာက္ သံုးပြင့္ဆိုင္အတြင္း သက္ ဆင္းမိေသာေရယာဥ္၊ ေလယာဥ္ဟူသမွ်မည္သည့္ သတင္းမွ ေနာက္ထပ္မၾကားသိရေတာ့ဘဲ စုပ္စျမဳပ္စ ေပ်ာက္ ကြယ္ရသည္ ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္မွာ ယခုကဲ့သို႔ သိပၸံပညာ ထြန္းကားမႈ အားေကာင္းေနေသာ ေခတ္ၾကီးတြင္ ေခါင္းရႈပ္ စရာျပႆ နာတစ္ရပ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ပင္လယ္တြင္း၌ သေဘၤာပ်က္သည္ဆိုလွ်င္ သာမန္အား ျဖင့္ သေဘၤာေပၚမွ ဖိတ္အန္က်လာေသာ ဆီ ကြက္ၾကီးမ်ား သည္ ေရျပင္တစ္ေၾကာ၌မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ပံ့်ႏွံ႕ေနတတ္ သည္။ သေဘၤာေပၚရိွအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတို႔သည္လည္း ေရေပၚတြင္ ေပါေလာေမ်ာေနႏိုင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ လူေသေလာင္း မ်ားပင္ေရစီး အတိုင္း ပါလာႏိုင္ၾကသည္။ ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသ အတြင္း၌ ေပ်ာက္သြားေသာ သေဘၤာမ်ား ကမူ သဲလြန္စဟူ၍ ဘာမွ် မေတြ႕ရေတာ့ေခ်။ အလြန့္အလြန္ကံၾကီး လြန္းသူမ်ားသာလွ်င္ မိမိတို႔၏ သဲထိတ္ရင္ဖို အေတြ႕အၾကံဳကို ျပန္လည္ေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူတို႔၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ ထိုေဒသတြင္ ျဖတ္ သန္းမိေသာ ေလယာဥ္မ်ားသည္ ေကာင္းကင္၌ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ လႈိင္းေပၚမွ ေလွကဲ့သို႔ ခံစားၾကရသည္ဟု သိရ၏။ ေလယာဥ္မႉးတို႔သည္လည္း ေရွ့တူရူ ဆီတြင္ဘာကိုမွမျမင္ရဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္ ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္၍ ေနၾကသည္။ မိမိတို႔ေလယာဥ္မည္ သည့္ ေဒသေရာက္ေနသည္ကို မသိႏိုင္ၾကေတာ့ဟု ဆိုေလသည္။ ေလယာဥ္စက္ခန္းထဲရိွ စက္ခလုတ္ ခံုေပၚ တြင္ကိရိယာအားလံုး ရပ္ဆိုင္းေနသည္ကိုသာေတြ႕ရ တတ္ၾကသည္။ ယင္းသည္ ဘာျမဴဒါၾတိဂံေဒသတြင္အခိ်န္ ႏွင့္ ေနရာတို႔ ေပ်ာက္ေနျခင္း သေဘာပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုမွ်မက ေရဒီယို အဆက္အသြယ္လည္း လံုးဝေပ်ာက္ ကြယ္သြားကာ အသံတိတ္ ကမာၻေလးတစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးျဖစ္ေပၚလာတတ္ေလ့ရိွသည္။ ဘာျမဴဒါၾတိဂံကဲ့သို႔ အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္းမျဖစ္ ေသာ္လည္း အလားတူ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္း ေသာ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီး တစ္ခုလည္း ရိွေပေသးသည္။ ယင္းမွာ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာတြင္းမွ ဗိုနင္ကြ်န္းစု၏ အေရွ့ ဘက္တြင္ရိွ သည္။ ဂ်ပန္ျပည္မွဆိုလွ်င္ ေတာင္ဘက္က်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းေရသခၤ်ဳိင္းထဲတြင္ ဂ်ပန္ငါးဖမ္း သေဘၤာမ်ား အမ်ားဆံုး ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရသည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ျပီးဆံုးေသာအခါ အေမရိကန္ ေလတပ္ အ ေျခစိုက္စခန္း ထားရိွရာ ဂူအမ္ကြ်န္း ႏွင့္ ဂ်ပန္ျပည္တို႔အၾကား ကူးလူးပံ်သန္းၾကေသာ အေမရိကန္ စစ္ေလ ယာဥ္တို႔ပါ ထပ္မံေပ်ာက္ဆံုးၾကရျပန္သည္။


ေရသခၤ်ဳိင္းမ်ား

သိပၸံပညာျဖင့္ ေျဖရွင္း၍ မရေသးေသာ ကိစၥရပ္မ်ား ေလ့လာ ေရး အသင္းၾကီးကို လက္မြန္မဆြ တည္ေထာင္ခဲ့ ေသာ အိုင္ဗန္တီ ဆင္ဒါ့ဆန္ဆိုသူ သုေတသီ၏အလိုအရ ကမာၻ႔ သမုဒၵရာခုနစ္စင္းတို႔တြင္ အႏၲရာယ္ၾကီးေသာ ေရသခၤ်ဳိင္း ၾကီးေပါင္း ၁၂ ခုရိွသည္ဟု သိရသည္။ ထိုစာရင္းမွ အထက္ ပါ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီး ႏွစ္ခု ကိုႏုတ္လိုက္ေသာ္ ဆယ္ခုက်န္ သည္။ ယင္းတို႔သည္ ကမာၻ႕ေျမာက္ဘက္ျခမ္း၌ငါးခု၊ ေတာင္ ဘက္ျခမ္း၌ငါးခု စီရိွၾကသည္။ ေျမာက္ဘက္မွ ေရသခၤ်ဳိင္းၾကီး မ်ားသည္ ေလာင္ဂီ်တြဒ္ ရ၂ ဒီဂရီခန္႔တြင္ ဗဟိုျပဳလ်က္ရိွ သည္။

အခိ်ဳ႕ေသာ သိပၸံပညာရွင္တို႔ကမူ ထိုေရသခၤ်ဳိင္းမ်ားရိွရာ ေဒသတစ္ဝိုက္၌ သံလိုက္ဆဲြအားမ်ား ျပင္း ထန္စြာက်ေရာက္ ေနလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ၾကသည္။ အခိ်ဳ႕က လည္း အာကာသထဲမွ ေကာ့စမစ္ေရာင္ျခည္တို႔က စုပ္ယူ လိုက္သျဖင့္ အေငြ႕ျဖစ္ ျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။

ႏူထရီႏိုစက္ဝန္း

အမွန္ဆိုေသာ္ အာကာသထဲမွ က်လာေသာ ဓာတ္မႈန္ တို႔ကား မိ်ဳးမည္မခဲြျခား ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မ်ားျပားရႈပ္ေထြး ၾကပါ ေပ၏။ ထိုဓာတ္မႈန္တို႔သည္ အခိ်န္ႏွင့္အမွ် လူတို႔ေနရာ ဤကမာၻကို ထိမွန္က်ေရာက္ လ်က္ရိွသည္။ ယင္းတို႔အနက္ အခိ်ဳ႕မွာ အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာ ဂုဏ္သတၲိရိွၾက ေလသည္။

ႏူထရီႏိုေခၚ ဓာတ္မႈန္သည္ ယင္းဓာတ္မႈန္က်ေရာက္ရာ နယ္ပယ္တြင္ ေျမဆဲြအားမရိွဘဲေပ်ာက္ေန တတ္သည္။ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္ အဖိုအမတို႔လည္းမရိွေပ။ ျဒဗ္ကိုလည္း အေကာင္အထည္ ေပ်ာက္သြားေစႏိုင္သည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရူပေဗဒ ဂုဏ္သတၲိ အားလံုးပင္ ယင္းႏူထရီႏိုစက္ကြင္း နယ္ပယ္တြင္ ေပ်ာက္ ကြယ္ေနႏိုင္ေပ သည္။ ဗာမ်ဴဒါၾတိဂံေရျပင္တစ္ဝိုက္၌ ႏူထရီႏိုစက္ဝန္းျဖစ္ေပၚ ႏိုင္သေလာဟု အခိ်ဳ႕သိပၸံပညာရွင္တို႔ကယူ ဆၾကသည္။

ေ၀ဟင္ခ်စ္သူ
www.facebook.com/theuseofforce