မေလးရွား ေလယာဥ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈအတြက္ အ႐ိုးရွင္းဆံုးႏွင့္ ယုတၱိအရွိဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ေျခ

ခရီးသည္ ၂၂၇ ဦးႏွင့္ ေလယာဥ္ ဝန္ထမ္း ၁၂ ဦး၊ စုစုေပါင္း လူ ၂၃၉ ဦးကို တင္ေဆာင္သြားေသာ မေလးရွား ေလေၾကာင္းလိုင္းပိုင္ ဘိုးရင္း ၇၇၇ ေလယာဥ္ႀကီး ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္မွာ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္လာၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ စံုစမ္းသိရွိရေသာ အခ်က္အလက္မ်ားေပၚ မူတည္၍ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိသည့္ သီအိုရီမ်ား အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မူလ အယူအဆ ျဖစ္သည့္ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ တစ္ခုခုေၾကာင့္ သမုဒၵရာ အတြင္းသို႔ ပ်က္က်သြားျခင္း သို႔မဟုတ္ ေလထဲတြင္ ေပါက္ကြဲသြားျခင္း ျဖစ္မည္ဟူေသာ အယူအဆမွာ ေမွးမွိန္သြားၿပီး အေသးစိတ္ ႀကိဳတင္ ႀကံစည္ထားသည့္ ျပန္ေပးဆြဲမႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈ၊ ေလယာဥ္ခိုးယူမႈႀကီး တစ္ခုျဖစ္မည္ဟူေသာ သီအိုရီမ်ားမွာ ပိုမို အားေကာင္းလာခဲ့သည္။

ထိုသီအိုရီမ်ားအရ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈ သို႔မဟုတ္ အၾကမ္းဖက္မႈ သို႔မဟုတ္ ခိုးယူမႈကို က်ဴးလြန္သူမ်ားသည္ ေလယာဥ္ အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသိသူ၊ ကြၽမ္းက်င္သူ ျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ားက MH 370 ေလယာဥ္ကို တာဝန္ယူ ေမာင္းႏွင္သြားသည့္ ေလယာဥ္မွဴး ႏွစ္ဦး၏ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ႏွင့္ ၎တို႔၏ အိမ္မ်ားကို စံုစမ္းရွာေဖြခဲ့ၿပီး ေလယာဥ္ေပၚတြင္ လိုက္ပါသြားသည့္ ခရီးသည္မ်ား၏ ေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း စံုစမ္း စစ္ေဆးခဲ့ၾကသည္။

ထိုကဲ့သို႔ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ရွိ အခ်ိန္အထိ ေလယာဥ္မွဴး ႏွစ္ဦးႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား၏ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တိက်ခိုင္မာေသာ မသကၤာစရာ အခ်က္အလက္ တစ္ခုတေလမွ် ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိရေသးျခင္း မရွိသျဖင့္ ေလယာဥ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈကို စံုစမ္းစစ္ေဆးသူမ်ားႏွင့္ ေလ့လာ သံုးသပ္သူမ်ား အေတြးလြန္ေနၿပီလားဟု စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ လုပ္ငန္းအေတြ႕ အႀကံဳအႏွစ္ ၂၀ ရွိ ေလယာဥ္မွဴးေဟာင္း တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ခရစၥဂြတ္ဖဲလိုးဆိုသူက မေလးရွား ေလယာဥ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူ႔လုပ္ငန္း အေတြ႕အႀကံဳေပၚ အေျခခံထားသည့္ ကိုယ္ပိုင္သီအုိရီ တစ္ရပ္ကို တင္ျပလာခဲ့ကာ သူ၏သီအိုရီမွာ လက္ရွိ စံုစမ္းသိရွိထားရသမွ် အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီလ်က္ ရွိသလို ယုတၱိအရွိဆံုး အယူအဆ တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ားက သူ၏သီအိုရီကို အေရးတယူ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။

ေလယာဥ္မွဴးေဟာင္း ခရစၥဂြတ္ ဖဲလိုး၏သီအိုရီကို အက်ဥ္းခ်ံဳးေဖာ္ျပရလွ်င္ -
မေလးရွား ေလေၾကာင္းလိုင္းပိုင္ ေလယာဥ္ သမုဒၵရာကို ျဖတ္၍ပ်ံသန္းေနစဥ္ တြဲဖက္ေလယာဥ္မွဴးက မေလးရွား ေလေၾကာင္း ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစခန္းသို႔ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ ေလယာဥ္တက္သည့္ အခ်ိန္က ေလယာဥ္ ေရွ႕ဘီးတာယာ ေလာင္ကြၽမ္းၿပီး ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ မီးခိုးမ်ားသည္ ေလယာဥ္မွဴး အခန္းထဲသို႔ စတင္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေလယာဥ္မွဴးသည္ ၎ေလ့က်င့္ သင္ၾကားထားသည့္အတိုင္း ေလယာဥ္ကို အနီးဆံုး ေလဆိပ္တစ္ခုသို႔ ဆင္းသက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ေလယာဥ္ကို လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းခဲ့သည္။

အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးႏွင့္ အနီးဆံုး ေလဆိပ္မွာ ပူေလာလန္ကာဝီ ေလဆိပ္ ျဖစ္ၿပီး ထိုေလဆိပ္တြင္ ေပ ၁၃၀၀၀ ရွည္လ်ားေသာ ေလယာဥ္ ေျပးလမ္းလည္း ရွိသည္။ ေလယာဥ္မွဴးသည္ ေလယာဥ္၏ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္တြင္ ေလယာဥ္ ပ်ံသန္းမည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းလဲ ထည့္သြင္းလိုက္သျဖင့္ အလိုအေလ်ာက္ ေမာင္းစက္သည္ ေလယာဥ္ကို အေနာက္ဘက္သို႔ ေကြ႕ေစၿပီး ေလယာဥ္ ေျပးလမ္းရွိရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပ်ံသန္းေစခဲ့သည္။ (ေရဒါ အခ်က္အလက္မ်ားအရ ေလယာဥ္သည္ အမွန္တကယ္ ထိုလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပ်ံသန္းသြားခဲ့သည္)
ထို႔ေနာက္ ေလယာဥ္မွဴးႏွင့္ တြဲဖက္ ေလယာဥ္မွဴးတို႔သည္ မီးခိုးႏွင့္ မီးေတာက္မ်ား ထြက္ေပၚရာေနရာႏွင့္ အေၾကာင္းအရင္းကို ရွာေဖြရန္ ႀကိဳးစားရင္း အေၾကာင္းအရင္းကို ခြဲခြဲျခားျခား သိႏိုင္ရန္အတြက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ရွိသည့္ ကိရိယာမ်ားကို ပိတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ပိတ္ပစ္သည့္ အထဲတြင္ ေျမျပင္စခန္းသို႔ သတင္းအခ်က္အလက္ပို႔ ကိရိယာႏွင့္ စနစ္တို႔လည္း ပါဝင္သည္။ (သို႔ေသာ္ ေလယာဥ္ကို ထိန္းေက်ာင္း ပ်ံသန္းေနသည့္ အလိုအေလ်ာက္ ေမာင္းႏွင္စက္ကိုေတာ့ ပိတ္မည္ မဟုတ္ေခ်)။ ေလယာဥ္မွဴး ႏွစ္ဦးသည္ ေလယာဥ္တြင္ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိေနေၾကာင္း ေျမျပင္စခန္းသို႔ သတင္းပို႔ရန္ ပထမဆံုး ႀကိဳးစားမည္ မဟုတ္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ေလထဲတြင္ အေရးေပၚ အေျခအေန ႀကံဳေတြ႕ရပါ က ေလယာဥ္မွဴးမ်ား ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္မွာ (၁) ဆက္လက္ ပ်ံသန္းႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားပါ၊ (၂) ပ်ံသန္းမည့္ လမ္းေၾကာင္း သတ္မွတ္ပါ။ (၃) ဆက္သြယ္ပါ ဟူ၍ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ရန္မွာ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မီးခိုးမ်ားမွာ အခ်ိန္ အနည္းငယ္အတြင္း ေလယာဥ္မွဴး အခန္းထဲတြင္ ျပည့္လာၿပီး (ေလယာဥ္ဘီးတာယာ မီးေလာင္မႈက ထိုကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္သည္) ေလယာဥ္မွဴး ႏွစ္ဦးမွာ သတိလစ္သြားခဲ့သည္ သို႔မဟုတ္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။

မီးခိုးမ်ားသည္ ေလယာဥ္ ေနာက္ခန္းဆီထိ ေရာက္ရွိသြားၿပီး ခရီးသည္မ်ားႏွင့္ ေလယာဥ္ ဝန္ထမ္းမ်ားပါ မီးခိုးဒဏ္ကို ခံစားလိုက္ၾကရသည္ သို႔မဟုတ္ ေလယာဥ္မွဴး အခန္းတံခါးသည္ ေသာ့ပိတ္ထားသျဖင့္ မည္သူမွ် ေလယာဥ္မွဴး အခန္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေလယာဥ္၏ အေျခအေနကို ၾကည့္႐ႈကာ ေလယာဥ္ကို ေျမျပင္ေပၚသို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆင္းသက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။ (တစ္စံုတစ္ဦးက ေလယာဥ္မွဴး အခန္းထဲသို႔ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ေလယာဥ္မွဴးမ်ား သတိလစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လွ်င္ေသာ္မွ ေလယာဥ္၏ လွ်ပ္စစ္စနစ္ အမ်ားစုမွာ ပိတ္ထားၿပီးသား သို႔မဟုတ္ ပ်က္စီးေနၿပီးသား ျဖစ္သျဖင့္ လက္ေတြ႕တြင္ ေလယာဥ္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ဆင္းသက္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးစားရန္မွာ လြယ္ကူေသာ အလုပ္မဟုတ္ေခ်)

ေလယာဥ္ကို ဆင္းသက္ရန္အတြက္ အလိုအေလ်ာက္ ေမာင္းႏွင္စက္ကို ညႊန္ၾကားမည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် သတိရလာျခင္း မရွိသျဖင့္ ေလယာဥ္သည္ ၎၏ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ထဲ ထည့္သြင္းထားသည့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပူေလာလန္ကာဝီကို အေပၚမွ ျဖတ္ကာ အိႏၵိယ သမုဒၵရာဘက္သို႔ ပ်ံသန္းသြားခဲ့သည္။ ေလယာဥ္ အင္ဂ်င္၏ ပ်ံသန္းမႈ သတင္းပို႔စနစ္မွာမူ ၿဂိဳဟ္တုသို႔ အခ်က္အလက္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ ဆက္လက္ ေပးပို႔ေနခဲ့သည္။ အထက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပြားၿပီး ၆ နာရီ သို႔မဟုတ္ ၇ နာရီခန္႔ ၾကာျမင့္ၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္မူ ေလယာဥ္သည္ ဆီကုန္သြားၿပီး ပ်က္က် သြားေတာ့သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ခရစၥဂြတ္ဖဲလိုး၏ သီအိုရီမွာ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းမည့္ လမ္းေၾကာင္းကို တစ္စံုတစ္ဦးက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္း၊ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္ သြားၿပီးေနာက္ ေလယာဥ္မွာ ၇ နာရီခန္႔ ဆက္လက္ ပ်ံသန္းေနခဲ့ေသးျခင္း စသည့္ လက္ရွိ စံုစမ္းသိရွိထားရသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီလ်က္ ရွိသလို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေသာ ႀကိဳတင္ ႀကံစည္မႈမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားလည္း မပါမဝင္သျဖင့္ လတ္တေလာတြင္ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာမ်ားကေရာ၊ ေလ့လာသံုးသပ္သူ မ်ားကပါ အ႐ိုးရွင္းဆံုးႏွင့္ ယုတၲိအရွိဆံုး သီအိုရီတစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္လ်က္ ရွိၾကသည္။

The Voice Weekly