စိတ္ဓာတ္က တန္ဖိုးမရွိတာလား၊ ဘြဲ႔ဝတ္စုံက တန္ဖိုးမရွိတာလား

မၾကာေသးခင္က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ရဲ႕ ကာတြန္းမွာ ဘြဲ႔ဝတ္စုံ ဝတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံကို ကေလးတစ္ေယာက္က ၾကည့္ၿပီး ေတာ့ သူ႔ဖခင္ကို “ဒါဆႏၵျပဝတ္စုံလား ဟင္” လို႔ ေမးလိုက္တာကို ေတြ႔ၿပီး အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိပါတယ္။

လူငယ္ေတြ ဘြဲ႔ဝတ္စုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနခ်က္ေတြကို သတိထား ဆင္ျခင္သင့္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြလည္း ကိုယ့္တပည့္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေနမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သင့္မသင့္ ေျပာၾကားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ခုတစ္ေလာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပေနၾကတာ ဘြဲ႔ဝတ္စုံဝတ္ၿပီး ပဲျပဳတ္ေတာင္း ေခါင္း႐ြက္၊ ေရစည္လွည္းတြန္း၊ ဆိုက္ကားနင္းျပတဲ့ Performance ေတြ လုပ္ေနတာေတြကို ေတြ႔ရၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာ လြန္းတဲ့အတြက္ ဒီစာကို ေရးမိပါ တယ္။

ဘြဲ႔ဝတ္စုံဝတ္ၿပီး အခမ္းအနား တက္တယ္ဆိုတာ ဘြဲ႔ကို သို႔မဟုတ္ လက္မွတ္ကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳၿပီး အားလုံး ယူနီေဖာင္း ျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ ဆင္ၾက ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ဝတ္စုံေအာက္မွာ သိန္းခ်ီ၊ သန္းခ်ီၿပီး ဝတ္စားထားလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘြဲ႔ဝတ္စုံေအာက္မွာ တစ္ေသြး တည္း တစ္သားတည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဆိုဖို႔ ဆင္တူ ဝတ္ဆင္ထားၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ တက္တုန္းက ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ဘြဲ႔ယူခါနီးေတာ့ အေဆာင္မွဴးကို ေက်ာင္းသားေတြထဲက တစ္ဦးက “ဆရာႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုက္ကားစီးၿပီး ဘြဲ႔လာယူလို႔ မရဘူးလား” လို႔ ထေမးလိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီးက ၿပံဳးရႊင္စြာပဲ “ရတာေပါ့ တပည့္တို႔ရာ၊ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုစဥ္းစားဖို႔ သင့္တာေပါ့။ ဘြဲ႔ဝတ္စုံဆိုတာ လူတိုင္း ဝတ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ေနရာတိုင္း ဝတ္ရတာမွ မဟုတ္တာ။ တပည့္တို႔ကို ဘြဲ႔ေပးတယ္ ဆိုတာကလည္း တတ္တာ၊ မတတ္တာ ထက္၊ တပည့္တို႔ကို အဆင့္အတန္းတစ္ခု အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ေပးလိုက္တာ။ တပည့္တို႔ ေလးႏွစ္တာကာလ ဤတကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ သင္ယူခဲ့ၾကေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ေပးတာ။ ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ကဘြဲ႔ကို လမ္းေဘးကလူ လာမယူႏိုင္ဘူး။ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ကို လမ္းေဘးက အဝတ္အစားနဲ႔ တက္ယူလို႔ မရဘူး။ အဲဒါ ဂုဏ္တစ္ခု၊ အဆင့္တစ္ရပ္ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာ။ အဲဒါကို တပည့္တို႔က ဘြဲ႔ဝတ္စုံ ဝတ္လာၿပီး ဆိုက္ကားနဲ႔လာမယ္ ဆိုရင္လည္း ဘြဲ႔ဝတ္စုံနဲ႔ ဂုဏ္အေပၚ တပည့္တို႔က ဘယ္လိုသတ္မွတ္သလဲ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ျပန္ျပတာပဲ။ တန္ဖိုးဆိုတာ တစ္ခါတေလ “သိ” မွ “ရွိ” တာပါ” ဆိုတဲ့ စကားကို တစ္သက္လုံး မွတ္သားခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ေခတ္ကိုယ့္အခါက လမ္းညႊန္သင္ျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာကိုပဲ ေက်းဇူးႀကီးလွၿပီလို႔ ယူဆေနမိပါတယ္။

ဘြဲ႔က တန္ဖိုးမရွိဘူး။ အလကားဘြဲ႔။ သုံးစားမရတဲ့ဘြဲ႔လို႔ အထပ္ထပ္ ေအာ္ေနတာလည္း ၾကားေနရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့ သလို တန္ဖိုးဆိုတာ “သိ” မွ “ရွိ” တာဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ ျပန္ညႊန္းပါရေစ။

ဘြဲ႔ရခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခု သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ ဘြဲ႔ရလာသည္ ျဖစ္ေစ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အရည္ အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲကို မေအာင္ျမင္ဘဲနဲ႔ အဲဒီဘြဲ႔ကို မရပါဘူး။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခေၾကးေငြမ်ား အေက် ေပးေဆာင္ ရတယ္။ ေက်ာင္းေခၚႀကိ မ္ မွန္ေအာင္ တက္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါမွလည္း စာေမးပြဲ ေျဖဆိုခြင့္ကို ဦးစြာရတယ္။ စာေမးပြဲ ေျဖခြင့္ရ၊ စာေမးပြဲေအာင္မွ ဘြဲ႔ရလာတဲ့ သူေတြခ်ည္း ပါပဲ။ ဘယ္သူမွ ဘြဲ႔တစ္ခုကို အလကား မရပါဘူး။ ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္ရတာ၊ မရတာ၊လုပ္တာ၊မလုပ္တာက တစ္ပိုင္းလို႔ ထင္ပါ တယ္။ အဲဒါက လည္း ဘြဲ႔ဝတ္စုံ နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။

ဘြဲ႔ယူရင္ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ ဘြဲ႔ယူအခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္သူမ်ားသည္ ပညာရွင္မ်ားပီပီ မိမိတို႔ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဘြဲ႔ဝတ္စုံမ်ားကို၊ ဂုဏ္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ကိုက္ညီစြာ ဝတ္ဆင္ရမည္ဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာစံပါ။ ကိုယ့္တစ္ႏိုင္ငံတည္းက တီထြင္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘြဲ႔ယူတဲ့ စနစ္ကလည္း ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ မဟုတ္ပါဘူး။ အေနာက္တိုင္းစတိုင္၊ အေလ့အထေတြအတိုင္း ဘြဲ႔ယူ၊ ဘြဲ႔ေပးေနၾကတာပါ။

လူတိုင္း သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ႔အထာ ဆိုတာကို ဂ႐ုစိုက္ၾကရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေနထိုင္ၾကရတာ ဆိုေတာ့ လူလိုက်င့္၊ လူလိုႀကံ၊ လူလိုေနၾကဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘြဲ႔ဝတ္စုံႀကီး ဝတ္ၿပီးေတာ့ အရက္မူးၿပီး လမ္းေဘးမွာ လဲေနရင္ အဲဒီဘြဲ႔ဝတ္စုံ ဝတ္ထားတဲ့လူ သိကၡာက်တာထက္ “ဘြဲ႔” ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ကို ညႇဳိးမွိန္ေအာင္လုပ္ၿပီး လူတိုင္း အထင္ေသး မေလးစားေအာင္ လုပ္ရာက်ပါတယ္။

ဘြဲ႔ဆိုတာကို အထင္မႀကီးရင္ အစကတည္းက တက္မယူၾကနဲ႔ေပါ့။ အဲဒီ ဘြဲ႔ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြကို ေဝးေဝးေရွာင္ ေနေပါ့။ ဘြဲ႔ရမွ အလုပ္ခန္႔မယ္ ဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုပါ။ ဘယ္သူမွ တတ္တယ္၊ မတတ္ဘူးလို႔လည္း ဒီေခတ္မွာ စစ္ေဆးေနတာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ေခၚရင္ ဘြဲ႔ရျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာ စံတစ္ခုပဲ။ ဘြဲ႔ရရင္ လာခဲ့၊ ဘြဲ႔မရရင္ မလာခဲ့နဲ႔လို႔ သတ္မွတ္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘြဲ႔ဆိုတာ တန္ဖိုးမရွိဘူးလို႔လည္း မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအဝိုင္းက သူ႔ေနရာ၊ သူ႔အဆင့္အတန္း ဆိုတာကို လက္ခံထားပါတယ္။ အသုဘ အခမ္းအနားကို မဂၤလာေဆာင္ သြားသလို မလာၾကဘူး။ မဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားကိုလည္း စြပ္က်ယ္ခ်ဳိင္းျပတ္နဲ႔ ပုဆိုးခါးေတာင္း က်ဳိက္ၿပီး လာေလ့ မရွိပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ဝတ္စားၾကတယ္ဆိုတာ လူ႔ေဘာင္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔ေဘာင္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံလႊဲၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ရပ္ဟာ တစ္ခါတေလ ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္သလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ဝတ္စုံကို ေစာ္ကားတာဟာ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၿပီး ေစာ္ကားေနသလိုမ်ဳိး ျဖစ္သြားတတ္တယ္ ဆိုတာလည္း သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။

ေခတ္သစ္ Performance အေနနဲ႔ ႀကဳိက္တဲ့ဝတ္စုံ ဝတ္ၿပီး ဆႏၵျပႏိုင္ပါတယ္။ မေက်နပ္ရင္ ဘာမွမဝတ္ဘဲနဲ႔လည္း ဆႏၵျပ လို႔ ရပါတယ္။ ဘြဲ႔နဲ႔ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိး၊ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြကို ေစာ္ကား သလိုမ်ဳိး ဘြဲ႔ဝတ္စုံႀကီးေတြ ဝတ္ၿပီး Performance လုပ္ေနတာေတြကေတာ့ အျမင္မေတာ္လို႔ ရပ္တန္းက ရပ္ၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

(အၿငိမ္းစားေက်ာင္းဆရာတစ္ဦး)
Photo-The Voice Weekly
HW