Tuesday, December 23, 2014

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူကုိ ျမင္လွ်င္ ဤသုိ႔ဆင္ျခင္ ႏွလုံးသြင္းပါ

ရဟန္းတုိ႔ ဤသံသရာႀကီးသည္ အစမရွိ အဝိဇၨာ ဖုံးအုပ္လ်က္ တဏွာႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ ကာ တစ္ဘဝမွတစ္ဘဝသုိ႔ ကူးေျပာင္း စုန္ ဆန္ အဖန္ဖန္ အခါခါ က်င္လည္၍ေနၾကေသာ သတၱဝါတုိ႔၏ အစဆုံးျဖစ္ရာဘဝသည္ မထင္ျမင္ ႏိုင္။
ရဟန္းတုိ႔ ဆင္းရဲေသာလူတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕လွ်င္ ''ငါတုိ႔လဲ အစမထင္ သံသရာတစ္ခြင္၌ ဤကဲ့သုိ႔ပင္ ဆင္းရဲခဲ့ဖူးလွေလၿပီ''ဟု ဆုံးျဖတ္ရ မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရဟန္းတုိ႔ ဤ သံသရာႀကီးသည္ အစမရွိ အဝိဇၨာဖုံးအုပ္လ်က္ တဏွာႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ကာ တစ္ဘဝမွတစ္ဘဝ သုိ႔ ကူးေျပာင္းစုန္ဆန္ အဖန္ဖန္အခါခါ က်င္လည္ ေနၾကေသာ သတၱဝါတုိ႔၏ အစဆုံးျဖစ္ရာဘဝ သည္ မထင္ျမင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္တည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ကပ္ကမၻာ အနႏၲဘဝ အသေခၤ် ႏွစ္အေရအတြက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္ၾကာေသာ ကာလပတ္လုံး သာမန္ဆင္းရဲမ်ဳိးကုိ ခံစားခဲ့ရဖူး လွေလၿပီ။ ျပင္းထန္ေသာဆင္းရဲမ်ဳိးကုိ ခံစားခဲ့ရ ဖူးလွေလၿပီ။
ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ရဖူးလွေလၿပီ။ သခ်ဳႋင္းေျမပုံ တုိးပြားႀကီးမားလွေလၿပီ။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသခၤါရတရားဟူသမွ် တုိ႔၌ တြယ္တာမႈကင္းျခင္း ငွာ အလြန္ပင္သင့္လွသည္သာတည္း။ ဤသခၤါရ တရားတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းငွာ အလြန္ပင္သင့္လွသည္သာတည္း။
(နိဒါနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ အနမတဂၢသံယုတ္၊ ဒုတိယဝဂ္)
ဟဗုဒၶ၏ၾသဝါဒအျမဳေတ ( ဒဂုန္ဦးထြန္းျမင္႕ )၊ စာ-၂၇'
ဤကမၻာေျမမ်က္ႏွာျပင္သည္ တညီတညာ တည္း မဟုတ္ပါေခ်။ ဤကမၻာေျမတြင္ မုိးထိျမင့္မား ေသာ ေတာင္တန္းႀကီးေတြရွိသည္။ အတန္ျမင့္ေသာ ေတာင္တန္း ေတာင္ထြတ္ ေတာင္စြယ္ေတြ ရွိသည္။
မုိ႔မုိ႔လြင္ေသာ ကုန္းေျမျမင့္ေတြရွိသည္။ နက္႐ိႈင္းေသာ လွ်ဳိေျမာင္ခ်ဳိင့္ဝွမ္းေတြရွိသည္။ ညီညာက်ယ္လြင့္ေသာ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ေတြရွိသည္။ သစ္ပင္ဟူ၍ တစ္ပင္မွ်ပင္ မရွိေသာ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕သည့္သဲကႏၲရေတြရွိသည္။ ႀကီးမားေသာသစ္ပင္ႀကီးတုိ႔ျဖင့္ ညိဳ႕မိႈင္းအုံ႔ဆုိင္းကာ ေအးစိမ့္ေနေသာစိမ့္ႀကီးၿမိဳင္ႀကီးေတြ ရွိသည္။ ဤသုိ႔ ျဖင့္ ဤကမၻာေျမမ်က္ႏွာျပင္သည္ ျမင့္သည့္ေနရာက ျမင့္၊ မုိ႔သည့္ေနရာက မုိ႔၊ ခ်ဳိင့္သည့္ေနရာက ခ်ဳိင့္၊ ညီ ညာေျပလြင္သည့္ ေနရာက ညီညာေျပလြင္...စသည္ ျဖင့္ အသြင္ကြဲျပားျခားနားလွပါ၏။
ကမၻာေျမအျပင္ကဲ့သုိ႔ပင္ လူတုိ႔၏ဘဝအေျခ အေနအဆင့္အတန္းမ်ားသည္လည္း ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္ မတူ ကြဲျပားျခားနားလွပါသည္။ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္၊ ဓနဥစၥာ၊ ပညာရည္၊ ေဆြမ်ဳိးအသုိင္းအဝိုင္း၊ ေမြးဖြားရာဇာတိ စသည္တုိ႔အေပၚ တည္မွီလ်က္ အဆင့္အလႊာေတြ ကြဲ ျပားသြားသည့္ လူတန္းစားေတြ ျခားနားသြားသည္။
ႏုိင္ငံေက်ာ္သည္အထိ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူေတြရွိသည္။ သူတုိ႔ေလာက္မခ်မ္းသာေစကာ မူ သူေဌးသူၾကြယ္စာရင္းဝင္သူေတြရွိသည္။
သူေဌးသူ ၾကြယ္ စာရင္းမဝင္ေစကာမူ ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ ေမြးမီးမေလာင္၊ မပူမပင္မေၾကာင့္မၾက ေနထုိင္စား ေသာက္ႏိုင္သူေတြလည္း ရွိသည္။ သင့္တင့္စြာေနထိုင္ စားေသာက္ႏုိင္ေသာ လူလတ္တန္းစားေတြလည္းရွိ သည္။ စားဝတ္ေနေရး အဘက္ဘက္ကခ်ဳိ႕တဲ့ရွာေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြ ရွိသည္။
လူဟူ၍ ျဖစ္တည္ရွင္သန္လာၿပီး လူမႈဆက္ ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္ က်င္လည္ရေသာအခါ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူေတြႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳဆက္ဆံရသည္တုိ႔ ရွိေကာင္း ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္သလို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြႏွင့္လည္း ေတြ႕ႀကံဳဆက္ဆံရပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ျမင့္မားသူေတြႏွင့္ ႀကံဳဆုံဆက္ဆံရသည္ တုိ႔ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မည္ျဖစ္သလို ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္မဲ့ အညၾတေတြႏွင့္လည္း ေတြ႕ႀကံဳဆက္ဆံရေပလိမ့္မည္။ ပညာတတ္သူေတြႏွင့္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံရသည္တုိ႔ ရွိေကာင္းရွိမည္ျဖစ္သလို ပညာမ တတ္သူေတြႏွင့္လည္း ေတြ႕ထိဆက္ဆံရေပလိမ့္မည္။
လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္ မိမိႏွင့္ထိေတြ႕ဆက္ ဆံရသူမ်ားတြင္ မိမိထက္ပုိမုိ၍ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူေတြ ႏွင့္ ဆက္ဆံရသည္ တုိ႔ရွိသကဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ပင္ ဥစၥာဓနမရွိရွာ သူေတြႏွင့္လည္း ဆက္ဆံရေပလိမ့္မည္။ မိမိထက္ ပညာရည္ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသူေတြႏွင့္ ထိေတြ႕ႀကံဳဆုံရသကဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ပင္ ပညာမတတ္သူေတြ ႏွင့္လည္း ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ရေပလိမ့္မည္။ မိမိထက္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားသူ ေတြႏွင့္ ဆက္ဆံရသည္ တုိ႔ရွိသကဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ပင္ လူေန မႈအဆင့္အတန္းမျမင့္မားသူေတြႏွင့္လည္း ဆက္ဆံရေပလိမ့္ မည္။
ဥပဓိ႐ုပ္အေနျဖင့္လည္း မိမိထက္ ခန္႔ညားလွပတင့္ တယ္သူေတြႏွင့္ ဆက္ဆံေျပာဆုိရသဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ပင္ ဥပဓိ ႐ုပ္ရည္အဆင့္အတန္းမရွိသူေတြႏွင့္ ဆက္ဆံေျပာဆုိရေပ လိမ့္မည္။
ဤသုိ႔ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္ မိမိထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူ ဂုဏ္ရွိန္ျမင့္မားသူ၊ ပညာရည္ျမင့္မားသူ တုိ႔ႏွင့္ ဆက္ဆံရေသာအခါ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ား အေပၚ ႐ုိ႐ုိေသေသ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံေျပာဆုိတတ္ ၾကပါသည္။ အခ်ဳိ႕သူေတြဆုိလွ်င္ ရာထူးျမင့္မားသူ၊ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူေတြအေပၚ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြး၊ အလိုလိုက္၊ အႀကိဳက္ ေဆာင္တတ္ၾကပါသည္။ ဓနဥစၥာ၊ ပညာရည္အဆင့္၊ လူေန မႈအဆင့္ မိမိေအာက္မ်ားစြာ နိမ့္ပါးခ်ဳိ႕ငဲ့သူတုိ႔ႏွင့္ ေျပာဆုိဆက္ ဆံေသာအခါ အေပၚစီးမွ ေမာက္ေမာက္မာမာ မတူမတန္သ လုိ ေျပာဆုိဆက္ဆံတတ္ၾကပါသည္။ စိတ္ရင္းေကာင္းၿပီး စိတ္ ေကာင္းေမြးသူ၊ ဥာဏ္ပညာအဆင့္အတန္းရွိသူေတြကမူ ဤ သုိ႔ လူလူခ်င္း မတူမတန္႐ိုင္းပ်ေသာ ဆက္ဆံေျပာဆုိမႈမ်ဳိးကုိ မျပဳတတ္ပါေလ။
စင္စစ္ ဤေလာက တြင္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူဦးေရ ထက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူဦးေရ က မႏိႈင္းယွဥ္သာေအာင္ မ်ား ျပားလွပါသည္။ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္ ျမင့္မားသူဦးေရထက္ ရာထူး ဂုဏ္ရွိန္မဲ့သူဦးေရက မႏိႈင္း ယွဥ္သာေအာင္ မ်ားျပားလွပါ သည္။ ပညာတတ္ဦးေရထက္ ပညာမတတ္သူဦးေရက ပုိ၍ မ်ားျပားလွပါသည္။ ေက်ာ္ ၾကားထင္ရွားသူ ဦးေရထက္ အညၾတဦးေရက မႏိႈင္းယွဥ္ သာေအာင္ မ်ားျပားလွပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ လူသားတစ္ ေယာက္အေနျဖင့္ မိမိေလာက္ပင္ ပစၥည္းဥစၥာမျပည့္စုံေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားႏွင့္လည္း ပတ္သက္ဆက္ဆံရတတ္ပါ ၏။ မိမိေလာက္ပင္ ပညာမတတ္သူေတြ၊ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါမတင့္ တယ္မလွပသူေတြႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ဆံရတတ္ပါ၏။
ႏွလုံးသြင္းမေကာင္းသူမ်ားသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ မ်ားအေပၚ အထင္ေသးတတ္၏။ လူေနမႈအဆင့္ အလြန္နိမ့္ ပါးသူမ်ားအေပၚ အထင္ေသးတတ္၏။ ပညာမတတ္သူမ်ား အေပၚ အထင္ေသးတတ္၏။ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါမတင့္တယ္ အ က်ည္းတန္သူမ်ားအေပၚ အထင္ေသးတတ္၏။ သူတစ္ပါး အေပၚ အထင္ေသးျခင္းဟူေသာ သေဘာထားအေပၚ အေျခခံ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ ဆက္ဆံေရးသည္ မႏူးညံ့ေတာ့။ မသိမ္ ေမြ႕ေတာ့။ အထက္စီးေလသံ၊ အထက္စီးဟန္ပန္တုိ႔သာ လႊမ္း ၿခံဳကာ တစ္ဖက္သူ၏စိတ္ႏွလုံးကုိ ထိခုိက္ေစပါသည္။ အထင္ ေသးျခင္းဟူေသာ သေဘာထားမွ ေမြးဖြားျဖစ္တည္လာေသာ ဆက္ဆံေရးပုံသဏၭာန္တြင္ အကုသုိလ္ဓာတ္သာ ႀကီးစုိးလႊမ္းမုိး ေနေပမည္။
မိမိေလာက္ပင္ ဥစၥာဓနမရွိရွာသူ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး သူ၊ ပညာမတတ္သူ၊ ႐ုပ္ဆင္းသဏၭာန္ အက်ည္းတန္သူတုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳဆက္ဆံရေသာအခါ အထက္ပါနိဒါနသံယုတ္၊ အနမ တဂၢသံယုတ္၊ ဒုတိယဝဂ္လာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ ေတာ္ကုိ ဦးစြာ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္သတိရသင့္ပါသည္။
''မိမိသည္ အစမထင္ေသာသံသရာတစ္ခြင္တြင္ ဘဝေပါင္း အသေခၤ်အနႏၲက်င္လည္ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ မိမိသည္လဲ ထုိ သူကဲ့သုိ႔ပင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးခဲ့ဖူးၿပီ။ ထုိသူကဲ့သုိ႔ပင္ ပညာ မတတ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ ထုိသူကဲ့သုိ႔ပင္ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါအက်ည္း တန္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ ထုိသူကဲ့သုိ႔ပင္ ဂုဏ္ရွိန္မဲ့အညၾတျဖစ္ ခဲ့ဖူးၿပီ'' ဟူ၍ ဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။
ဤသုိ႔ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္လ်က္ ဘဝအေန နိမ့္ပါး ႏြမ္းပါးခ်ဳိ႕ငဲ့သူတုိ႔အေပၚ အထင္ေသးအျမင္ေသးျဖစ္မည့္အစား က႐ုဏာျဖင့္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံသင့္ ပါသည္။ ေမတၱာအရင္းခံလ်က္ ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံသင့္ပါ သည္။ ထုိသူတုိ႔အေပၚျပဳေသာ ကာယကံမႈ၌လည္းေကာင္း၊ ဝစီကံမႈ၌လည္းေကာင္း၊ မေနာကံမႈ၌လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာ ဓာတ္၊ က႐ုဏာဓာတ္တုိ႔သာ စြတ္စုိလႊမ္းၿခံဳေနသင့္ပါ၏။
အမွန္ေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းသည္ အထင္ေသး စရာမဟုတ္ပါ။ ပညာရည္အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါးျခင္းသည္ အထင္ေသးစရာမဟုတ္ပါ။ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနိမ့္က်ျခင္း သည္ အထင္ေသးစရာမဟုတ္ပါ။ မျပည့္စုံေသာ၊ ႏြမ္းပါးခ်ဳိ႕ငဲ့ ေသာ ဘဝအေနအထားမ်ားအားလုံးသည္ အထင္ေသးစရာ မဟုတ္ပါ။ ေထာက္ထားစာနာသင့္ေသာ အရာသာျဖစ္ပါ၏။
ဘဝအေနနိမ့္ပါးဆင္းရဲသူ အညၾတမ်ားအေပၚ အထင္ေသးစိတ္ျဖင့္ အေပၚစီးမွ ေမာက္ေမာက္မာမာဆက္ ဆံမည့္အစား က႐ုဏာထား သင့္ပါသည္။ ေမတၱာထားသင့္ ပါသည္။ မိမိ၏အေပၚစီးမွ မတူ မတန္ ဆက္ဆံေျပာဆုိျပဳမူမႈ မ်ားေၾကာင့္ ဘဝတြင္ ေမာပန္း ႏြမ္းနယ္သူမ်ား၏ စိတ္ႏွလုံး ကုိ ပုိမုိ၍ဖိစီးေလးပင္မႈ မျဖစ္ ေစသင့္ပါ။ မိမိ၏အေျပာအ ဆုိ၊အျပဳအမူသည္ ဘဝ၏ အ ခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ား မြန္းက်ပ္ဖိစီးေနေသာ စိတ္ႏွ လုံးကုိ သက္သာရာ ရေစသင့္ ပါ၏။ အႏြမ္းအပန္း ေျပေစ သင့္ပါ၏။
ဤေလာက၌ ႏွလုံးလွအညၾတမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ျပင္ပဗဟိဒၶသက္သက္ ႐ုပ္ဝတၴဳပုိင္ဆုိင္မႈကုိသာ ၾကည့္လ်က္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးရွာသူမ်ားကုိ အထင္မေသးသင့္ပါ။ မေလးမစား မဆက္ဆံသင့္ပါ။ ႐ုပ္ဝတၴဳတြင္ ခ်ဳိ႕ငဲ့မႈရွိေနလင့္ကစား လူသည္ လူသာလွ်င္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူကုိလူလုိပင္ သေဘာထားရ ေပလိမ့္မည္။ လူေနမႈအဆင့္မျမင့္ေသာ္လည္း ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျမင့္သူေတြ ရွိပါသည္။ အညၾတတုိ႔တြင္ ဘဝမလွပေသာ္လည္း စိတ္ထားလွပသူေတြရွိပါသည္။ အျပင္ပန္းအျမင္ အေပၚယံ ႐ုပ္ဝတၴဳအလႊာတစ္ခုတည္းကုိသာၾကည့္လ်က္ လူတစ္ဦးအေပၚ တန္ဖုိးျဖတ္ျခင္းမ်ဳိး မျပဳသင့္။
မျပည့္စုံေသာ၊ ခ်ဳိ႕ငဲ့ေသာ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ဘဝ မ်ားအေပၚ ေမတၱာျပ႒ာန္းျခင္း၊ က႐ုဏာ ျပ႒ာန္းျခင္းသည္ လက္ေတြ႕လူမႈဘဝ၌ ဓမၼႏွင့္အညီ ေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼႏွင့္ညီၫြတ္ေသာကံသုံးပါး၌ ကုသိုလ္ဓာတ္ထြန္းပပါ၏။ ကုသုိလ္တုိ႔မည္သည္ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ကာ အေကာင္း တရားေတြကုိသာ ျဖစ္ေပၚေစပါလိမ့္မည္။
TheFlowerNews

No comments:

Post a Comment