လူေတာသို႔ တုိးခဲ့ၾကရာဝယ္

(တစ္)
ပတ္စပို႔ဆုိလား ဘာဆိုလား။ ရြတ္ရဆိုရတာ ပါးစပ္ထဲမွာ ခိုးလိုးခုလုနဲ႔။ အဂၤလိပ္လုိကေတာ့ passport လုိ႔ေပါင္းတာပါပဲ။ အဲ.. ေျပာရဦးမယ္။ အဂၤလိပ္ဘာ သာမွာ pass ဆိုတာက ေက်ာ္တာ၊ျဖတ္တာ၊ port ဆုိတာက ဆိပ္ ကမ္းဆိုေတာ့ကာ ပတ္စပို႔ကို ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဆိပ္ကမ္းျဖတ္ ေက်ာ္ခြင့္လက္မွတ္ေပါ့။ ဟုတ္ ဘူးလား။ အင္းေလ ေရွးယခင္ မဆြတုန္းက အရပ္ေဒသတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ကူးလူးဆက္ဆံအသြား အျပန္လုပ္ၾကရာမွာ ဆိပ္ကမ္း ေတြကတစ္ဆင့္ပဲ လုပ္ခဲ့ၾကပံုရ တာကိုး။ ေဒသတစ္ခုကို ဝင္ျခင္း၊ ထြက္ျခင္းျပဳတယ္ဆုိတာ အၾကင္ အရပ္ေဒသတစ္ခုရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းကို ေက်ာ္ျခင္း၊ ျဖတ္ျခင္းပဲဥစၥာ။ အႏို႔ ေၾကာင့္ ပတ္စပို႔ (passport)ဟူလို။

အႏို႔နဲ႔ သဘာဝလမ္းတံတား အသီးသီးကို ေက်ာ္လြန္သမႈျပဳၿပီး တဲ့ေနာက္ ကာလယႏၲရားႀကီး ရွည္လ်ားေထြျပားစြာလည္ပတ္ခဲ့ ၿပီးသည္ရွိေလေသာ္ ယခု တစ္ ျပည္ေထာင္နဲ႔တစ္ျပည္ေထာင္၊ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ ကူးလူးဆက္ ဆံၾကတဲ့အခါ ရထားဘူတာ႐ံု ေတြကေနလည္း ကူးလာၾက၊ ေမာ္ေတာ္ကားဂိတ္ေတြကေနလည္း ကူးလာၾက၊ ေလဆိပ္ေတြကေန လည္း ကူးလာၾကနဲ႔ ကူးသန္းပံု ေတြ ထူးဆန္းကုန္ၾကသည့္တုိင္ အေခၚအေဝၚကေတာ့ မူလလက္ ေဟာင္းအတုိင္းပါပဲ။ ဟုတ္ပ.. ပတ္စပို႔။
(ႏွစ္)
ယခင္မဆြတုန္းက အဲဒီ ပတ္စပို႔ဆိုတဲ့ စကားလံုးႀကီးဟာ တိရစၧာန္ကေလးေတြနဲ႔ အေတာ့္ ကိုနားစိမ္းသဗ်။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္က တိရစၧာန္ကေလးေတြခမ်ာ ေတာ စပ္ကိုလြန္ၿပီး ဘယ္အရပ္တစ္ပါး ကိုမွ သြားခြင့္လာခြင့္မရွိခဲ့ၾကကိုး။ ကမၻာေပၚမွာ ငါေနတဲ့ ေဟာသည့္ ကြၽဲေျခရာခြက္ထဲက ေရျပင္ဟာ အက်ယ္ဆံုးကြပဲလို႔ ဖားကေလး ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တာဟာ အျပစ္မဆိုသာပါေလဘူး။ ေရတြင္းထဲက ဖားကေလးက သူေမာ့ၾကည့္လို႔ ျမင္ရတဲ့ မုိးေကာင္းကင္အဝိုင္း ကေလးကို႐ႈစားကာ ဧရာမ မဟာစၾကဝဠာႀကီးပါကလားလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တာဟာလည္း မလြန္ပါဘူး။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ကို သမိုင္းအဆက္ဆက္ စီမံေဖာ္စပ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အစြယ္နဲ႔ အဆိပ္ရွိတဲ့အေကာင္ႀကီးေတြက သူ႔ေတာထဲက အေကာင္ေတြကိုတတ္ႏုိင္သမွ် အဘယ္အရပ္တစ္ ပါးကိုမွ သြားခြင့္လာခြင့္မေပးဘဲ တိရစၧာန္ကမၻာသာလွ်င္ နိဗၺာန္ပမာထင္ေအာင္လို႔ အေတြး အေခၚအမွားေတြနဲ႔ ေဘးေခ်ာ္သြားေအာင္ စီမံခဲ့ၾကေလတာကိုး။
ေဟာ.. အခု ဦးေသွ်ာင္ေျမ ေခြးနဲ႔ သူ႔လက္စြဲေတာ္တိရစၧာန္ ႀကီးမ်ားရဲ႕ေခတ္။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ဟာ ျပင္ပလူ႔ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္အဆံ ရွိရေပမွာပဗ်ာ လုိ႔ဆုိၿပီးတဲ့သကာ လ မဆြကေျပာခဲ့တဲ့ ပတ္စပို႔ဆုိ တာႀကီးကို ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္လိႈင္ လိႈင္ႀကီးဆုိသလို လုပ္ေပးေန ေတာ့ေလတာမ်ားဆုိတာ.. အို.. စံုနံ႔သာၿမိဳင္ရဲ႕ ပတ္စပို႔လုပ္ေပးရာ ေတာအုပ္ကေလးေတြ ေတာအုပ္ ကေလးေတြဆီမွာ တိရစၧာန္ ကေလးေတြ တန္းစီလို႔။ လက္ေဗြ ႏွိပ္၊ ေျခေဗြႏွိပ္၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္၊ ေငြ သြင္း။ ေဘာင္းဘီရွည္ခ်ဳပ္မယ့္ တိရစၧာန္နဲ႔။ နက္ကတိုင္လည္စည္းရယ္ ဒီမိတ္ဝယ္မယ့္တိရစၧာန္နဲ႔။ ဆူညံလို႔။
(သံုး)
တစ္ရက္ခင္ဗ်။
တိရစၧာန္ကေလးေတြ ေလး၊ ငါးေကာင္ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါ ရဲ႕။ ႏြားက ႏွစ္ေကာင္၊ ကြၽဲက တစ္ေကာင္၊ ျမင္းကတစ္ေကာင္၊ အဲ.. လားကေလးတစ္ေကာင္ လည္းပါရဲ႕။ တိရစၧာန္ေတာကလြဲ ရင္ အဘယ္လူ႔ရပ္လူ႔ရြာကိုမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ အေကာင္ကေလး ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရာက္ဖူးရင္ ပဲေတာ္ပါၿပီဆုိတဲ့ ေဇာစိတ္ အဟုန္နဲ႔ ေတာရိပ္ရဂံုအထြက္မွာ ပတ္စပို႔ကေလးေတြျပၿပီး ထြက္ လာခဲ့ၾကပါေလေရာ။
ေဟာ.. ေတြ႕ၿပီ။ လူ႔ရြာသို႔ အဝင္တဲ့ခင္ဗ်။ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီး ေထာင္လို႔။ ေဘာင္းဘီရွည္ေတြနဲ႔ ဘာနဲ႔ စစ္ေဆးေရးအရာရွိေတြ ထင္ပါရဲ႕။ လက္ထဲမွာလည္း တီတီျမည္တဲ့ဟာႀကီးကိုကိုင္လို႔။ ဗံုးလို၊ ေသနတ္လိုဟာေတြကို စစ္ တဲ့စက္တဲ့ခင္ဗ်။
‘‘ဗီဇာျပပါ’’တဲ့။
တိရစၧာန္ကေလးေတြ တစ္ ေကာင္တစ္ေကာင္ၾကည့္လို႔။ ဗီ ဇာ။ ျပည္ဝင္ခြင့္လို႔ေခၚတဲ့ ဗီဇာ (Visa)။ ေဟာဗ်ာ။ ကိုယ့္ေတာရဂံု က ထြက္ခြာခြင့္ေပးလိုက္ၿပီဥစၥာ။ ဝင္လုိ႔မရဘူးလား။ မရဘူးတဲ့ခင္ ဗ်။ အဲသမွာ တိရစၧာန္ကေလးတစ္ ေကာင္က ဒါဆို က်ဳပ္တို႔တိရစၧာန္ ကေလးေတြ လူ႔ရြာကိုဝင္ဖို႔ အတြက္ အခုပဲစစ္ေဆးၿပီး ဘာ အျပစ္မွမရွိရင္ ဝင္ခြင့္ေပးပါလား ခင္ဗ်ာလို႔ အသနားခံသဗ်။ လူ ေတြက ဝင္လို႔မရပါဘူးလို႔ပဲ တြင္ တြင္ႀကီးျငင္းေနပါေလေရာ။ အဲ သမွာ ႏြားက ဆက္ေတာင္းပန္တာ ပါ။
‘‘က်ဳပ္တုိ႔တိရစၧာန္ေတြ ဝင္ ခြင့္ရဖို႔.. လိုတာကေလးမ်ား လမ္း ၫႊန္ပါလားဗ်ာ’’တဲ့။
သေဘာနည္းနည္းေကာင္း ပံုရတဲ့လူက စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဝင္ ရွင္းရွာပါတယ္။
‘‘ခင္ဗ်ားတို႔ တိရစၧာန္ေတြ လူ႔ရြာထဲကို ဝင္လာဖို႔ရာ ခင္ဗ်ား တို႔ရဲ႕အသိ ဘယ္လူသားက လွမ္း ေခၚသလဲ.. ဘာလုပ္ဖို႔လွမ္းေခၚ တာလဲ။ အဲဒါအေထာက္အထား ရွိရင္ျပပါ’’တဲ့။
ႏြားေရာ၊ ကြၽဲေရာ၊ ျမင္းေရာ၊ လားေရာ၊ ဘြတ္အဲေတြ၊ ၫြမ့္ ေတြ၊ တီတီဟီဟီေတြစံုသြားေတာ့ တာပါပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ရွိမွာလဲ။ တိရစၧာန္ပါဆုိမွ။ လူေတြနဲ႔မွ မကြၽမ္းမဝင္ေသးတဲ့ဥစၥာ။ ေခါင္း ခါျပၾကရရွာတာေပါ့။
‘‘ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူ႔ရြာထဲေရာက္ တဲ့အခါ ဘယ္မွာတည္းမွာလဲ လိပ္စာေျပာ။
သည္တစ္ခါလည္း တိရစၧာန္ ကေလးေတြတိတ္သြားျပန္တာပါ ပဲ။ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ လူ႔ ရြာ။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိမွန္းမသိ တဲ့လူ႔ရြာ။ ဘယ္ဟာက နားရန္၊ ဘယ္ဟာက စားရန္ မရင္းႏွီးတဲ့ လူ႔ရြာ။ အဲသဟာ ဘယ္မွာတည္း မလဲေမးေတာ့ ဘယ့္ႏွာေျဖရပါ့။
‘‘အဲသလို ဟာေတြနဲ႔ ျပည့္ ျပည့္စံုစံု လံုလံုေလာက္ေလာက္ တင္ျပလာပါမွ ဝင္လာတဲ့အခါမွာ လည္း နဖားႀကိဳးတို႔၊ ပါးစပ္ႀကိဳး တို႔လိုဟာမ်ိဳးေတြက အစခြၽတ္ၿပီး စစ္ေဆးပါတယ္။ ခြာႀကိဳ ခြာၾကား၊ေပါင္ႀကိဳ ေပါင္ၾကားကအစ စစ္ ေဆးပါတယ္။ သိထားဖို႔ပါ’’
ပတ္စပို႔ကိုင္ထားတဲ့ တိရစၧာန္ကေလးေတြျပန္လာရ ပါေလေရာ။
(ေလး)
ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္းဆုိတာက လူ႔ရြာကလာသူ။ လူ။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ေတာႀကီးထဲမွာလည္း ဝင္ထြက္ သြားလာေနတဲ့သူ။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕ ဟိုထြက္သည္ဝင္ ေတာင္လာ ေျမာက္သြားလုပ္ေန တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စုံနံ႔သာၿမိဳင္က တိရစၧာန္ေတြက ဝိုင္းေမးၾကပါ တယ္။
‘‘ဆရာႀကီးဂ်က္ ကမၻာလွည့္ ေနတဲ့ ခရီးသည္ေတြဟာ ကုိယ္ မသိတဲ့အရပ္ေတြကို ေလွ်ာက္ သြားေနၾကတဲ့ဥစၥာ။ ဘယ္သူက လွမ္းေခၚၾကလို႔လဲဗ်ာ။ ဘယ္မွာ တည္းမယ္ဆုိတာကလည္း ေရာက္ေတာ့မွ သင့္ရာဟိုတယ္ တည္းၾကတဲ့ဥစၥာ။ အဲသဟာေတြ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ ဗီဇာရသတံုး ဗ်ာ’’
‘‘အိမ္း.. သည္လိုရွိတယ္ အေဆြ တိရစၧာန္တို႔ရဲ႕။ သူတို႔က လူေတြ.. လည္ၿပီးရင္ ျပန္မွာ။ ေနၾကပါခင္ဗ်ာလို႔ဆုိရင္ေတာင္ တိရစၧာန္ကမၻာမွာ အၾကာႀကီး မေနဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေဆြတုိ႔ ေတာကိုလာလည္တဲ့လူေတြကို ဘယ္ တိရစၧာန္ကလွမ္းေခၚလုိ႔ လဲ။ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ေခၚတာလဲ။ ဘယ္ တိရစၧာန္ဆီမွာ တည္းမွာ လဲ။ ေမးစရာမလိုဘူး။ ဝင္ခြင့္ေပး တယ္။ သူတုိ႔က ျပန္မယ့္သူေတြ ကို။ အဲ.. အေဆြတုိ႔ကက်ေတာ့ လူ႔ရြာေရာက္သြားၿပီးရင္ မျပန္ ေတာ့ဘူးကြတုိ႔။ လူ႔ရြာက အေန အစားသာတယ္ကြတို႔။ လူေတြဆီ မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ လုပ္ေပ်ာ္ တယ္ကြတို႔ လုပ္မွာကို လူေတြက သိပ္ေၾကာက္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဆြတို႔ တိရစၧာန္ကမၻာက ထြက္ခြင့္ေပးေပမယ့္ လူေတြက လြယ္လြယ္ဝင္ခြင့္မေပးဘူးဆုိပါေတာ့’’
ဂ်က္ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့အေျဖ စကားကို နားေသာတဆင္ရသူ တိရစၧာန္တိုင္း ေဆြးေဆြးျမည့္ ျမည့္ကေလးေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားၾက စၿမဲခင္ဗ်။
ေဩာ္.. တိရစၧာန္ကေလး ေတြက လူေတာတိုးဖို႔ႀကိဳးစားေန ၾကတဲ့အခိုက္ လူေတြက အတိုး မခံခ်င္ဘူးျဖစ္ေနၾကတာကိုး။ အင္းေလ ေျဗာင္တုိးလုိ႔မရရင္ လည္း ခုိးၿပီးတုိးၾကေပါ့။ ေတာ လမ္းက ခုိးဝင္တာမ်ိဳး၊ ကမ္းစပ္ က ခုိးဝင္တာမ်ိဳး၊ အစုလိုက္အၿပံဳ လိုက္ ေျမႀကီးထဲအျမႇဳပ္ခံရတာ ထက္ေတာ့ မပိုႏုိင္ပါဘူး။
(ေဖာ္ျပပါ သေရာ္စာသည္ စာေရးသူ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း၏ အာေဘာ္သာျဖစ္သည္)
ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း
7 day