မင္းတုန္းမင္းၾကီးကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ။ ျပီးေတာ့ မေဟာသဓကိုေရာ ဘယ္လိုျမင္သလဲလို႔ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးနာယကက စာသင္ခန္း အတြင္းမွာရိွတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ပါတယ္။
မႏၱေလးတိုင္း ေဒသၾကီး၊ ေအာင္ေျမသာစံ ျမိဳ႕နယ္၊ ေဒါနဘြား ရပ္ကြက္ အတြင္းရိွတဲ့ ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရး တဲြဖက္ အထက္တန္း ေက်ာင္းၾကီးဟာ မရိွႏြမ္းပါးသူေတြ အတြက္ ပညာရင္ နို႔ေသာက္စို႔ရာ၊ အခမဲ့ပညာ သင္ၾကားေပးရာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာေတာ္ ဦးနာယကက အထက္ပါအတိုင္း ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
''မင္းတုန္းမင္းၾကီး အေၾကာင္းေရးပါဆို စာအုပ္ထဲက အလြတ္ က်က္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးၾကလိမ့္မယ္။ မေဟာသဓရဲ႕သား တရားစီရင္ခန္း အေၾကာင္း ေရးပါဆို အလြတ္ က်က္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးၾကလိမ့္မယ္။ ဘယ္လို ျမင္ၾကသလဲ ဆိုရင္ ဘယ္လိုေရးၾက ေျဖၾကမလဲ။ ဒါဦးေနွာက္ မုန္တိုင္း တိုက္လိုက္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပဲ။
မေဟာသဓနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကေလးတစ္ဦးက ေျဖတယ္။ မေဟာသဓက ကတိမတည္ဘူးတဲ့။ အဲဒီကေလးကို အမွတ္ျပည့္ေပးခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒါသဘာ၀က်တဲ့ ေတြးေခၚမႈပဲ။ ဦးပဥၥင္းတို႔ ေက်ာင္းရဲ႕ သင္ၾကားေရး နည္းစနစ္ ကသမားရိုးက် အလြတ္က်က္ စာေျဖ စနစ္ကေန ေတြးေခၚၾကံဆ သင္ၾကားနည္းကို အဓိကထား သင္ၾကားေပးတယ္။ ဒါျမန္မာျပည္မွာ သမားရိုးက် ပညာေရး နည္းစနစ္ရဲ႕ Evolution ပဲ လို႔ ''ဦးနာယကက မိန္႔လိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ဦးနာယကကို ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒသၾကီး အတြင္းက ရွားေတာ ကြ်န္းရြာဆိုတဲ့ ရြာမွာ ၁၉၄၆ မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးခ်င္းသံုးဦး ရိွတဲ့အနက္ ဆရာေတာ္က ဒုတိယေျမာက္ ျဖစ္ျပီး မိဘေတြက အဓိက အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ ငယ္နာမည္ကို ေမးေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျငင္းပယ္ခဲ့ျပီး ဒါဟာလူ႔ဘ၀ရဲ႕ ေမ့က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ နာမည္တစ္ခုလို႔ပဲ သေဘာထားပါတယ္လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ မိန္႔ပါတယ္။
အသက္(၁၂) နွစ္ အရြယ္မွာ ရွားေတာေက်းရြာမွာရိွတဲ့ တာခြေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးေမဓာ၀ီကို ဥပဇၩယ္ျပဳျပီး ရွင္သာမေဏ ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာပဲ ေလာကီ ပညာသင္ၾကားေရး တို႔ကို အဆံုးသတ္ခဲ့ျပီး ေလာကုတၱရာ စာေပေတြကို ေလ့လာသင္ၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
''မွတ္မွတ္ရရေပါ့။ တာခြေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနတုန္း ေညာင္တုန္း စာသင္တိုက္က ျပန္လာတဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးထံမွာ ၀ိနည္းသင္ခဲ့တယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ သင္ျပီးေတာ့ စာျပန္ေမးတယ္။ အမ်ားၾကီး ေမးတယ္။ မေျဖနိုင္ဘူး။ အဲဒီလို မေျဖနိုင္တဲ့ အတြက္ ထိုင္ျပီးေတာ့ ဆူတာ တစ္နာရီေလာက္ၾကာတယ္။ ဒါမွတ္မွတ္ရရပဲ'' လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
ဒီကိစၥက ဒီမွာတင္ ျပီးမသြားခဲ့။ ဦးနာယက အတြက္ အဆူခံရတဲ့ စကားလံုးေတြထဲမွာ စိတ္ဒဏ္ရာရစရာ စကားလံုးေတြ ပါ၀င္တယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
''သူ ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ မင္းတို႔ စာမတတ္ဘူး။ စာသင္တိုက္ကို သြားမေနနဲ႔တဲ့။ ဒါကတစ္ၾကိမ္ မဟုတ္ဘူး။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာတာ။ အဲဒီမွာ စဥ္းစားမိတာက ငါစာမွတတ္မွ တတ္ပါမလားေပါ့။ သူေျပာတဲ့ စကားက သိပ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္''လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
ဒီစကားရဲ႕ ရလဒ္အျဖစ္ ဆရာေတာ္ ဦးနာယကဟာ လူထြက္ဖို႔ရန္ ၾကံစည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိခင္ၾကီးျဖစ္သူရဲ႕ ေဖ်ာင္းဖ်မႈေၾကာင့္ လူမထြက္ျဖစ္ခဲ့။ ရဟန္းဘ၀အျဖစ္ ဆက္လက္ရိွခဲ့ျပီး ေနာင္ေဖာင္ေတာ္ ဦးေက်ာင္းပညာ သင္ၾကားေရးမွာ ဒီစိတ္ဒဏ္ရာေတြကို အေကာင္းဆံုး အကိ်ဳးရိွစြာ အသံုးခ်နိုင္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
''ဦးပဥၥင္းေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကို မရိုက္ရဘူး၊ မဆူရဘူး၊ ရိုက္ရင္ ၾကီးမားေသာ ျပစ္ဒဏ္အျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ ဆရာမက ကေလးကို ရိုက္ပါတယ္လို႔ မိဘကျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းသားက ျဖစ္ေစ၊ အၾကံေပး စာတိုက္ထဲကို ထည့္ရင္ျဖစ္ေစ၊ စစ္ေဆးလို႔ မွန္ရင္ အဲဒီရိုက္တဲ့သူ တစ္လလစာမဲ့ နားရမယ္။ နွစ္ၾကိမ္ျဖစ္ရင္ သံုးလနားရမယ္။ သံုးၾကိမ္ျဖစ္ရင္ ေက်ာင္းက ထြက္ရမယ္။ ဒါေက်ာင္းရဲ႕ ေပၚလစီပဲ။ စည္းကမ္းပဲ'' လို႔ သက္ေတာ္ (၆၉) နွစ္အရြယ္ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ပါတယ္။
ရွားေတာေက်းရြာ၊ တာခြေက်ာင္းမွာ ေလာကုတၱရာစာေပ သင္ၾကားေနရာမွ ၁၉၆၆ ခုနွစ္မွာ ျမန္ေအာင္ျမိဳ႕ေပၚက သဂၤဇာေက်ာင္းေဟာင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပါတယ္။ ယင္းမွ ဟသၤာတျမိဳ႕၊ လယ္တီ ေက်ာင္းတိုက္ကို ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာေတာ္ အတြက္ ေလာကုတၱရာ စာေပသင္ၾကားျခင္း အဆံုးသတ္ျပီး ေလာကုတၱရာ စာေပေတြ ျပန္လည္ သင္ၾကားရျခင္းရဲ႕ အစဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
''ဆြမ္းခံထြက္ေနရင္းနဲ႔ တစ္ေနရာမွာ အထပ္ သံုးထပ္ရိွတဲ့ ကရင္ အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီးကို ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကရင္ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ လုပ္ခဲ့တာလို႔ သိရတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရာတာက ငါတို႔ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြက ဘာလို႔ဒါမိ်ဳး မလုပ္နိုင္ရတာလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေပၚလာတယ္။ ငါတို႔ဒါမိ်ဳး လုပ္ခ်င္တယ္။ ေခတ္ပညာကို ျပန္သင္မွျဖစ္မယ္လို႔ အေတြး၀င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ေလာကုတၱရာ စာေပ သင္ၾကားတာကို ရပ္ျပီးေတာ့ ၁၉၇၁ ခုနွစ္မွာ မႏၱေလးကို လာခဲ့တယ္'' လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
မႏၱေလးမွာရိွတဲ့ မတၱရာေက်ာင္းတိုက္မွာ ေခတၱေနထိုင္ျပီး ေပ်ာ္ဘြယ္ျမိဳ႕နယ္မွာရိွတဲ့ ေတာင္ေညာင္ကုန္း ေက်းရြာ စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေလာကီစာေပေတြ သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ ဆရာေတာ္ အသက္က (၂၀) ေက်ာ္ပါျပီ။ ေနရတဲ့ အတန္းက ပဥၥမတန္းကေန စျပီး ပညာသင္ၾကားရပါတယ္လို႔ ဆရာေတာ္က ရယ္လ်က္ မိန္႔ပါတယ္။
ေတာင္ေညာင္ကုန္း ေက်ာင္းမွာ နွစ္နွစ္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီးေနာက္ သတၱမတန္း တက္မယ့္ နွစ္မွာ မႏၱေလးရိွ မတၱရာေက်ာင္းတိုက္ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ယင္းေနာက္ အမွတ္ (၅) ေက်ာင္းမွာ ပညာဆက္ လက္ သင္ၾကားခဲ့ျပီး ၁၉၇၆-၇၇ မွာ ဒသမတန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဓာတုေဗဒ အဓိကနဲ႔ မႏၱေလး တကၠသိုလ္မွာ အေ၀းသင္ တက္ခဲ့ျပီး ၁၉၈၁ -၈၂ မွာ ဘဲြ႔ရခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ၁၉၈၂ ခုနွစ္မွာ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းကို ေက်ာင္းထိုင္အျဖစ္ ေရာက္ရိွခဲ့တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
''ဦးပဥၥင္းတို႔ ေရာက္တဲ့အခိ်န္မွာ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းက ဘာမွမရိွဘူး။ ဓမၼာရံုပါမွ အေဆာက္အအံုသံုးခုပဲ ရိွတယ္။ ဦးပဥၥင္းတို႔ေနတဲ့ ေက်ာင္းက သြပ္မိုး၊ ပ်ဥ္ကာရိွေသးတယ္။ အျခားေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းဆိုရင္ အမိုးက ေကာက္ရိုးမိုးထားရတယ္'' လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
မူလကတည္းက ေဖာင္ေတာ္ဦး ေက်ာင္းဟာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း အျဖစ္ ၁၉၆၅-၆၆ ခုနွစ္ထိ ဖြင့္ခဲ့ျပီး ဆရာေတာ္ အဲဒီေက်ာင္းကို ေရာက္တဲ့ ၁၉၈၂ ခုနွစ္ ကာလမ်ားမွာေတာ့ ေဖာင္ေတာ္ဦး ေက်ာင္းက ဘ.က ေက်ာင္းအျဖစ္ ဖြင့္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၃ ခုနွစ္မွာ ဘ.က ေက်ာင္းအျဖစ္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျပီး၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေပါင္း (၄၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ကို ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။
''ဒီေက်ာင္းက ေရာက္ခါစ ေဆာင္းညေတြမွာဆို ေစာင္ပါးေလး တစ္ထည္ျခံဳျပီး အေပၚက တာလပတ္ၾကီး ျခံဳျပီး အိပ္ခဲ့ရတယ္။ ၁၉၈၂ ကေန ၁၉၉၉ ခုနွစ္ထိ ဒီတိုင္းသြားရတယ္။ ဆင္းရဲမဲြေတတဲ့ ကာလၾကီးေပါ့။ စိတ္ဓာတ္က်တိုင္း အနိုင္မခံ အရံႈးမေပးဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးလို အျမဲတမ္း ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အားတင္းခဲ့တယ္'' လို႔ ဆရာေတာ္က ျပန္မိန္႔ပါတယ္။
ထိုသို႔ စာေပမ်ား သင္ၾကားေပးခဲ့ရာမွ ၁၉၉၄ ခုနွစ္တြင္ အလယ္တန္းေက်ာင္း အဆင့္၊ ၂၀၀၀ ခုနွစ္တြင္ တဲြဖက္ အထက္တန္းေက်ာင္း အဆင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ အဲဒီ ၂၀၀၀ ျပည့္နွစ္မွာ ဂ်ပန္နိုင္ငံ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ အမိ်ဳးသမီးမ်ားအဖဲြ႔ ၊ နိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးနွင့္ ဖံြ႔ျဖိဳးေရး ေကာင္စီမွ လွဴဒါန္းေငြတို႔နဲ႔ သံုးထပ္ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးကို ေဆာက္လုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၉ ခုနွစ္မွ စတင္၍ နိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ပညာေရးနွင့္ ပတ္သက္၍ ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္မ်ားကို သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္း၊ အေမရိကန္၊ ၾသစေၾတးလ် စတဲ့နိုင္ငံမ်ားမွ တကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြကို သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
''၂၀၀၃ ခုနွစ္မွာ ဦးပဥၥင္း အေမရိကက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ကေလးမေလး တစ္ဦးကို ေမးတယ္။ ေလးတန္းေက်ာင္းသူေလး။ ငါးနဲ႔ ငါးေျမွာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ ေမးေတာ့ အဲဒီကေလးမေလးက လက္ေတြ ေျခေတြခိ်ဳးတယ္။ အေတာ္ၾကာေတာ့မွ နွစ္ဆယ့္ငါးလို႔ ေျဖတယ္။ ေနာက္နွစ္ဆယ္ငါးကို ငါးနဲ႔စားၾကည့္လို႔ ေျပာေတာ့ သူမဒီလိုပဲ လက္ခိ်ဳးျပီးေတာ့ သူမ မတြက္တတ္ဘူးတဲ့။ အေမရိကန္ေတြ စာေတာ္တယ္ ေျပာျပီးေတာ့ ဒါဘာျဖစ္တာလဲ့ေပါ့။ အေျဖမရခဲ့ဘူး'' လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
သည္ကိစၥက ဆရာေတာ္အတြက္ ျပႆနာတစ္ရပ္ အျဖစ္ ျမန္မာျပည္ထိ ျပန္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျဖကိုရဖို႔ ေမးျမန္းရာမွ ပညာေရး ေကာလိပ္က ဆရာတစ္ဦးက ဆရာေတာ္ အတြက္ အေျဖတစ္ခု ထုတ္ေပးပါတယ္။
''အဲဒီ ဆရာကေျပာတယ္။ သူတို႔နိုင္ငံမွာ အလီကို သိပ္မက်က္ခိုင္းဖူးတဲ့၊ ေတြးအားေကာင္းေအာင္လို႔ သိပ္မက်က္ခိုင္းတာတဲ့။ အဲဒီနည္းနဲ႔ သံုးတန္းကေလးသံုးဦးကို သင္ေပးတာ ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္ေနျပီ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းက ဆရာမက နင္ေနွးတယ္ဆိုျပီး ရိုက္လိုက္တာ လုပ္မရေတာ့ဘူးတဲ့'' လို႔ ဆရာေတာ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ မိန္႔ပါတယ္။
ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရး နည္းစနစ္ေတြက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရး နည္းစနစ္ကို အေစာပိုင္း ကာလမ်ားက က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၂ ခုနွစ္ ေရွ႕ပိုင္းကာလမွ စတင္ျပီး သင္ၾကားမႈ ပံုစံေတြ စတင္ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီး ၂၀၀၅ ခုနွစ္မွာ အရိွန္အဟုန္နဲ႔ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အရိွန္အဟုန္နဲ႔ ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ သင္ၾကားေရးစနစ္က ေတြးေတာၾကံဆ၊ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္။
''ပိဋကတ္ သံုးပံုေတာင္ အလြတ္ အာဂံုေဆာင္နိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရိွတဲ့ တို့နိုင္ငံက အလီေတာင္ အလြတ္မရတဲ့ နိုင္ငံေလာက္ေအာင္ ဘာေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနရတာလဲ။ ဘာကြာေနလဲေပါ့။ ေလ့လာလိုက္ေတာ့ ပညာေရးမွာ ကြာေနတယ္။
ပညာေရးေၾကာင့္ အရာရာ ေျပာင္းလဲသြားရတာ။ သူတို႔နိုင္ငံက အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚနဲ႔ ျမင္ခိုင္းတာ၊ ၾကည့္ခိုင္းတာ။ ၾသစေၾတးလ် နိုင္ငံကို ေလ့လာေရး သြားတယ္။ အဲဒီက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ဆရာကို ေမးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာ ေအာင္တာမရိွဘူး၊ က်တာမရိွဘူး။ အားလံုး ျပီးစီးသြားေၾကာင္း ဆိုတာပဲ ရိွတယ္'' လို႔ေျပာေၾကာင္း ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုန္းေတာ္ၾကီး သင္ပညာေရး တဲြဖက္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆရာေတာ္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေပၚလစီ တစ္ခုရိွပါတယ္။ ဒါကဒီေက်ာင္းရဲ႕ အဓိက ေပၚလစီတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁) လြတ္လပ္စြာ ေတြးရမယ္၊ လြတ္လပ္စြာ ေနရမယ္။
(၂) သို႔ေသာ္ သူ႔အခြင့္ေရး၊ ကိုယ့္အခြင့္ေရးကို သိရမယ္တဲ့။
ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုန္းေတာ္ၾကီး သင္ပညာေရး တဲြဖက္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ လက္ရိွေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေပါင္း (၇၀၀၀) ေက်ာ္ကို အခမဲ့ စာေပ သင္ၾကားေပးေနပါတယ္။ ဒါက မူလတန္းကေန အထက္တန္းထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ေက်ာင္းသားေပါင္း (၁၁၀၀) ေက်ာ္ေလာက္က ေက်ာင္းအိပ္၊ ေက်ာင္းစားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက သင္ၾကားေပးတာက ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာတတ္ဖို႔ ၊ ေတြးေခၚတတ္ဖို႔ ။ ဒီအထဲမွာ န၀မတန္းနဲ႔ ဒသမတန္းမပါ။
''ဘာမွလုပ္မရဘူး။ စာေမးပဲြနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားတယ္။ ၏၊သည္မေရြး စာက်က္မွ (၁၀)တန္း ေအာင္မယ္။ အမွတ္မ်ားမ်ားရမွ အလႊာတစ္ခုကို ေရာက္မယ္။ ဒီေက်ာင္းမွာေနရတဲ့ ကေလးေတြက အေၾကာက္တရားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့သူ မရိွဘူး။ ေတြးရဲ၊ ေျပာရဲ၊ ဆိုရဲတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔တစ္ေတြက ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ ကေလးေတြ မဟုတ္ဘူး။ အေတြးအေခၚကို အဓိကထား သင္တယ္။ စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္ရင္ စဥ္းစားျပီးေတာ့ ဖတ္ဖို႔ ၊ ေတြးေခၚတတ္ေအာင္ဖတ္ဖို႔ ၊ အရမ္း အလြတ္မက်က္ဖို႔ သင္တယ္။ ဒါဟာ ဒီေက်ာင္းရဲ့ အဓိက မူ၀ါဒၾကီးပဲ'' လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။
ဒါဟာ ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရိွသင္ၾကားေနတဲ့ အလြတ္က်က္၊ အလြတ္ေျဖတဲ့ ပညာေရး စနစ္ၾကီးကို ေတာ္လွန္၊ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ျခင္း လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေခါက္ရိုးကိ်ဳး ပညာေရးစနစ္ကို ေတာ္လွန္လိုသူ ဆရာေတာ္ အတြက္ စိန္ေခၚမႈေတြကလည္း ရိွေနပါတယ္။
''ပညာေရး စနစ္ၾကီး၊ စာေမးပဲြ စနစ္ၾကီးကိုပါ ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္တာ။ သို႔ေသာ္လည္း လူအမ်ားစုက ဒီေခါက္ရိုးကိ်ဳး သင္ၾကားေရးစနစ္ၾကီးမွာ ေခါက္ရိုးကိ်ဳးေနၾကတယ္။ စာေမးပဲြရိွမွ ျဖစ္မယ္။ စာေမးပဲြမရိွရင္ ကေလးေတြ စာမက်က္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ရိွေနတယ္။ ဒီလိုလူေတြ ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္ ရိွရမယ္'' လို႔ သက္ေတာ္ (၆၉) နွစ္ အရြယ္ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ဆိုပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၅ ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔က Varkey Foundation က ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ဆရာဆု Global Teacher Prize ေပးအပ္မယ့္ ဆန္ခါတင္ (၅၀) ဦး စာရင္းမွာ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးနာယက ပါ၀င္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
ယင္းဆုကို ကမၻာ့နိုင္ငံေပါင္း (၁၄၈) နိုင္ငံမွ အသိပညာ ျဖန္႔ေ၀သူမ်ားကို ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ အမည္စာရင္း တင္ျပမႈမ်ား အနက္မွ ေရြးခ်ယ္ ဆုေပးအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆု ဆန္ခါတင္ ၀င္တဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံု ေပၚပါတယ္။
အေဆာက္အအံု သံုးခု၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေပါင္း (၄၀၀) ေက်ာ္၊ ဆရာ၊ ဆရာမ (၁၀) ဦးေက်ာ္နဲ႔ စတင္ခဲ့တဲ့ ဒီေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းၾကီးက အခုအခိ်န္မွာ အဓိက အေဆာင္ေပါင္း (၂၄) ေဆာင္၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေပါင္း (၇၀၀၀) ေက်ာ္၊ ၀န္ထမ္း (၄၀၀) ေက်ာ္နဲ႔ တကယ့္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ျဖစ္လို႔ေနပါျပီ။ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ဆရာဆု ဆန္ခါတင္စာရင္း၀င္ ဆရာေတာ္ ဦးနာယကက ေဖာင္ေတာ္ဦး ေက်ာင္းကို ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ စတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေက်ာင္းၾကီးထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ သင့္ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ပံုရိပ္ေတြကိုပါ ေတြ႔လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္….။
ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment