. . . . . . ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ (၂)

Written by သန္းထြဋ္ေအာင္

Sunday, 27 May 2012 09:56

ကိုေနတိုး မျဖစ္ေစခ်င္ပါ ကြၽန္ေတာ္မႏၲေလးသား မဟုတ္ပါဘူး။ မႏၲေလးမွာ အေနၾကာခဲ့တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မႏၲေလးသားလို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားနည္းနည္းေလးမ်ားမ်ား ေျပာမိရင္ အေျပာ ကေတာ့ေရႊမန္းပဲလို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕က ေနာက္ၾကပါတယ္။ မႏၲေလးသားဆိုရင္ အေျပာက ခပ္ေကာင္းေကာင္းလို႔ ဆိုခ်င္ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီစကား ေခတ္မစားေတာ့ပါဘူး။ အခုတေလာ ဒီႏွစ္ထဲမွာအေျပာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို လူငယ္၊ လူလတ္တခ်ဳိ႕ ေျပာလာၾကပါတယ္။ “ေျပာတာကေတာ့ ကိုေနတိုးႀကီးပဲ ျဖစ္ေနၿပီ” ကိုေနတိုးဆိုတာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေနတိုး အေျပာေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ No Action talk only (NATO)  အေျပာသက္သက္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ေနရာတိုင္းလိုလုိမွာပါ။ အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရကို ေ၀ဖန္တဲ့လူေတြ ကေတာ့ ေျပာၾကမယ္။ အစိုးရကိုး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အစိုးရတင္မဟုတ္ဘဲ အတိုက္အခံေရာ မီဒီယာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြပါ NATO ေတြ မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္လို႔ ေ၀ဖန္ခ်င္ပါတယ္။ သံသရာစက္၀ိုင္း လည္ေနသလား (Vicious Circle) ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးဟာ ေနာက္ျပန္လွည့္ႏုိင္တဲ့ စက္၀ိုင္းပံုစံနဲ႔ႏိႈင္းရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနဟာ အာဖရိကက တက္သစ္စ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္း တဲ့ႏုိင္ငံေတြနဲ႔တူသလို လက္တင္အေမရိက က ႏိုင္ငံေတြနဲ႔လည္း တူပါတယ္။ သယံဇာတေတြ အေျမာက္အျမားရွိၿပီး စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္း၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ထူေျပာမႈေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲေတြမွာ ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီအရသာကို မခံစားရဘဲျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားအျပားရွိသလို ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး (တစ္နည္း) ျပည္သူေတြ အမွန္တကယ္ ေရြးခ်ယ္တဲ့အစိုးရက ျပည္သူေတြ အတြက္ တကယ္အက်ဳိးေဖာ္ေဆာင္ ေပးႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြလည္းရွိပါတယ္။ ေခ်ာေမြ႕တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ မျဖစ္ေပၚႏုိင္ဘဲ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕အေျခခံ ၀ဲၾသဃထဲမွာပဲ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနၾကရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားစုကေတာ့ ဆင္းရဲၿပီး သယံဇာတၾကြယ္၀တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္အေျဖကို အခုခ်က္ခ်င္းေတာ့ ရွာလို႔မရေသးပါဘူး။ မီးမရလို႔ ဆႏၵျပမယ္၊ အခု ခ်က္ခ်င္းေတာ့ အစိုးရက မီးမေပးႏိုင္ပါဘူး။ လုပ္ခ ျမႇင့္ဖို႔ေတာင္းမယ္၊ အလုပ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုသေလာက္ အလုပ္ရွင္ေတြ မေပးႏုိင္ေသးပါဘူး။ (သူတို႔လည္း အျခားစရိတ္ေတြနဲ႔ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ပါ) ဒီဟာေတြအားလုံးရဲ႕ အဓိကတရားခံက အဂတိတရားလိုက္စားမႈ ျပႆနာ(Corruption) ဆိုတာသူ ခ်ည္းမလာပါဘူး။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းမႈ ျပႆနာ၊ (Mismanagement) တြဲလာပါတယ္။ Corruption ေၾကာင့္ Mismanagement ျဖစ္ ရတယ္။ Mismanagement ရွိလို႔ Corruption ဟာ ႀကီးထြားလာရတယ္။ ဒီႏွစ္ခုေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ အထက္တန္းလႊာနဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစားၾကား ကြာဟမႈေတြႀကီးထြား လာရပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ျပႆနာဟာ ဒီႏွစ္ခ်က္ကေန အေျခခံေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ၊ လူတန္းစားကြာဟမႈ၊ အခြင့္အေရးကြာဟမႈေတြ ႀကီးထြားလာတယ္။ အက်ဳိးစီးပြား ထိပ္တိုက္တိုးမႈေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ စီးပြားေရး မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ လူမႈေရး ေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလို မတည္ၿငိမ္မႈေတြကေန တစ္ဆင့္ ဖိတ္ေခၚေနတာကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဥပေဒစိုးမိုးေရး တာ၀န္ယူရတဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈ မ်ားလာျခင္း၊ ဆိုးရြားတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ အေျခအေန ကို ဦးတည္ေစျခင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ စစ္တပ္က အာဏာကို သိမ္းယူျခင္း (တစ္နည္း)အာဏာရွင္စနစ္ကို ျပန္လည္အသက္သြင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ အသက္သြင္းလိုက္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ပထမဆံုးဆိုးက်ဳိးျဖစ္တဲ့ Mismanagement ၊ ဒီကေန Corruption  ဒီကေန. . .။ ဒါကို သံသရာလည္ေနျခင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီသံသရာလည္ျခင္းကို ဘယ္ေနရာက စျဖတ္မလဲ။ ဒါကအေရးႀကီး ပါတယ္။ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ား၏ Vicious Circle အခုပဲၾကည့္ လုပ္ခလစာတိုးျမႇင့္ဖို႔ ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ လူတန္းစားမညီမွ်မႈ၊ အခြင့္အေရး မညီမွ်မႈကေန ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ Transaction & overhead charge (အျခားအပိုသုံး ကုန္က်စရိတ္)ေတြ မ်ားျပားတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ Corruption & Mismanagement ေၾကာင့္ ဒီေတာ့ အလုပ္ရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူတို႔ကိုက္ေအာင္ ကုန္က်စရိတ္ကို ေလွ်ာ့ၾကရတယ္။ ဒီလို ေလွ်ာ့တဲ့ေနရာမွာ တျခားေလွ်ာ့လို႔မရေတာ့ လုပ္အားခမွာပဲ ေလွ်ာ့ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္အားခ ေစ်းခ်ဳိတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ၂၅ ရာခုိင္ ႏႈန္း၊ ဗီယက္နမ္ရဲ႕ ၅၅ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ ရွိတယ္လို႔ ျဖစ္ေနရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ နယ္စပ္မွာေတာင္ လုပ္အားခက ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ တန္းတူနီးပါး ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ လုပ္အားခ ေစ်းခ်ိဳတာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဦးခ်င္း ကုန္က်စရိတ္(Cost of living)ဟာ ထိုင္းႏုိင္ငံထက္ မ်ားျပားၿပီး ၀င္ေငြစံႏႈန္းထက္စာရင္ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြထက္ ျမင့္မားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္တဲ့ လူအမ်ားစု ႀကီး(elite တခ်ဳိ႕ကလြဲ)ဟာ လူတန္းေစ့ မေနႏုိင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ quality of life (လူ႔ဘ၀ရဲ႕တန္ဖိုး)အရသာ ကို တျခားအာဆီယံႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြလို ခံစားခြင့္မရရွိေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအတြက္အေျဖကို အခုခ်က္ခ်င္းေတာ့ ရွာလို႔မရေသးပါဘူး။ မီးမရလို႔ ဆႏၵျပမယ္၊ အခု ခ်က္ခ်င္းေတာ့ အစိုးရက မီးမေပးႏိုင္ပါဘူး။ လုပ္ခ ျမႇင့္ဖို႔ေတာင္းမယ္၊ အလုပ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုသေလာက္ အလုပ္ရွင္ေတြ မေပးႏုိင္ေသးပါဘူး။ (သူတို႔လည္း အျခားစရိတ္ေတြနဲ႔ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ပါ) ဒီဟာေတြအားလုံးရဲ႕ အဓိကတရားခံက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ Corruption & Mismanagement ပါ။ ဒီအဓိကတရားခံကို မရွင္းထုတ္ဘဲ လိုခ်င္တာ တစ္ခုတည္းသာ သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့ သံသရာစက္၀ိုင္းထဲက ႐ုန္းထြက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရးတုိးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းႏွင့္ အဂတိတရား လိုက္စားမႈ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြရဲ႕ အရွိန္ဟာ အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသလို ႏိုင္ငံတကာက အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးၾကတာ တကယ့္လက္ရွိ ပကတိအေျခအေနနဲ႔ေတာင္ မကိုက္ညီေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေၾကာင္းသိခ်င္သူေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လည္ပတ္ခ်င္သူေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခ်င္သူေတြ အားလံုး အခုျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၿပီး ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏႈန္းက ေက်နပ္မႈအျပည့္နဲ႔ ျပန္သြားတယ္ ထင္ပါသလဲ။ ႏုိင္ငံေရး အရွိန္အဟုန္အတြက္ က်န္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြက လိုက္မမီဘဲ က်န္ခဲ့ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးပိုင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ပိုင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြမွာ အဓိက အက်ဆံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာက Mismanagement နဲ႔ Corruption ။ ခုနက အာဏာရွင္စနစ္ သံသရာလည္ ျခင္းမွာလည္း ဘယ္ေနရာကစၿပီးေတာ့ ျဖတ္ရမလဲဆိုရင္ အဂတိလိုက္စားမႈနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းျခင္း ကစၿပီးျပဳျပင္ ရပါမယ္။ သမၼတႀကီးရဲ႕ ပထမဆံုးမိန္႔ခြန္းမွာပါတဲ့ clean Government Good governance ပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့ အထိေတာ့ ထင္သာျမင္သာတာေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ေနာက္ျပန္ မသြားလိုဘူးဆိုရင္ ဒီထက္ပို အလုပ္လုပ္ရပါမယ္။ အထူးသျဖင့္ အဂတိတရား တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ ဒီထက္ျပင္းထန္တဲ့ ဥပေဒေတြျပ႒ာန္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂတိတရား တိုက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္လို ေကာ္မရွင္မ်ဳိး ဖြဲ႕စည္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕ဆႏၵအရဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ဘယ္အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘယ္အသင္းအပင္း၊ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးပါတီမွာမွ ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အဖြဲ႕မ်ဳိးေပၚေပါက္ခဲ့ရင္ေတာ့ ကိုယ့္စရိတ္ ကိုယ္ထည့္၀င္ၿပီး ၆ လတန္သည္ ေခတၱ၀င္ေရာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္လို ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီလိုအဂတိတရား လိုက္စားမႈကို ရွင္း မထုတ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံေရွ႕ဆက္ သြားလို႔ မရပါဘူး။ နမူနာေတြ တကယ္ေတာ့ အဂတိတရား လိုက္စားမႈဆိုတာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱမာနတစ္ခုတည္းကို ၾကည့္ၿပီး ဆႏၵအေလ်ာက္ ဆႏၵဂတိကိုခ်ဳိးေဖာက္ ၿပီး အာဏာကို အလြန္အကြၽံသံုးတာ၊ အခြင့္အေရးကို မတရားရယူတာ၊ အေၾကာက္တရား(ဘယာဂတိ)ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူထုအတြက္ ေျပာသင့္ ေျပာထုိက္တာကို မေျပာတာ၊ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာ မလုပ္တာကလည္း အဂတိတရားလိုက္စားတာပါပဲ။ Mismanagement နဲ႔ Corruption အတြက္ နမူနာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အခု ေလာေလာဆယ္ ျပည္သူေတြ အၾကားမွာ Hot topic ျဖစ္ေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာနဲ႔ပဲ စၿပီးေထာက္ျပေ၀ဖန္ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လွ်ပ္စစ္မီး(အထူးသျဖင့္စြမ္းအင္ျပႆနာ)ဟာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စတင္ခ်ိန္ကတည္းက စတင္ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလာတဲ့ ျပႆနာပါ။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ မွာ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးဌာန ဆိုၿပီး ဌာန အသစ္ဖြင့္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ၁၉၉၉ ေလာက္ကစၿပီး ေႏြရာသီဆိုအလွည့္က် မီးေပးခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၉၅ ေလာက္က စခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္နဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ MoU စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုပြဲ၊ စက္႐ံုဖြင့္ပြဲေတြမွာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ ပါတဲ့ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္းက သတင္းစာေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ Mismanagement ဆိုတာ နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ၁၉၉၅ ေလာက္ကတည္းက အာဏာရွိ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ပြဲစားႀကီးေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Commission ပြဲစားေတြႏွစ္ ၂၀ နီးပါးေျခ ခ်င္းလိမ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တည္ေဆာက္ တဲ့ တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြ၊ sub-contract ရတဲ့ ျမန္မာခ႐ိုနီႀကီးေတြ၊ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ေတြ၊ နီးစပ္ သူေတြ၊ ၀န္ထမ္းႀကီးငယ္ေတြ၊ တြက္ခ်က္မႈေတြ ဘယ္လိုလြဲမွားခဲ့ၾကသလဲ။ ဘယ္သူေတြရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ တိုးပြားလာခဲ့သလဲ၊ ဘယ္သူေတြ ခ်မ္းသာလာခဲ့သလဲဆိုတာ ကာယကံရွင္ေတြပဲ ပိုသိေပမယ့္ ႀကဳံေတြ႕ခံစာ းဒုကၡေရာက္ၾကရတာေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကိုင္တဲ့ ျပည္သူေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္အဓိက ေထာက္ျပခ်င္တာက Who is to blame? ဆိုတာထက္ Who is Not to blame? ဆိုတာနဲ႔ How to solve the problem? ပါ။ အဂတိတရားလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈေကာင္းမြန္ ေရးအတြက္ အဓိကအက်ဆံုး အေျခခံကေတာ့ တာ၀န္ခံျခင္း၊ တာ၀န္ယူေစျခင္းနဲ႔ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိျခင္း (Accountability , Responsibility & Transparency) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေျပာရရင္ အရင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက အႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ရဲရြာေရအား လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဓိကေဖာ္ေဆာင္တဲ့ ကုမၸဏီ၊Sub-contractor ၊ ေငြေပးေခ်းပုံ၊ Bank Transaction ေတြ ဘယ္ေလာက္က်သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ အေၾကြးက်န္ေန သလဲ၊ မူလေပးႏုိင္မယ့္ လွ်ပ္စစ္ပမာ ဏကို ခန္႔မွန္းတာက ဘယ္ေလာက္လဲ၊ အခုဘာေၾကာင့္ မေပးႏုိင္တာလဲ၊ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ရွိသလဲ၊ ဒီအတြက္တိုင္း ျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိခိုက္ နစ္နာသြားသလဲ၊ ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိသလဲ၊ ဘယ္လိုတာ၀န္ယူမလဲ၊ ဘယ္လို အေရးယူေဆာင္ရြက္မလဲ။ ျပည္သူကို တာ၀န္ခံတဲ့ ျပည္သူ႔ အစိုးရတိုင္းကို ဒီေမးခြန္းေတြ ေမးစရာ မရွိပါဘူး။ အေစာႀကီးကတည္းက ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြနဲ႔သာ ျပည္သူကို ရွင္းျပခဲ့မယ္။ မီဒီယာေတြကို သတင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာမႈ ေတြမရွိႏိုင္ဘူး။ လူထုသိေနၿပီျဖစ္တဲ့ အတြက္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလည္း  ႀကိဳတင္ဟန္႔တား ထားၿပီးျဖစ္သလို အေရးယူရတာမ်ဳိးလည္း နည္းလာႏုိင္ပါတယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိတဲ့ သတင္းေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြသာ ရွိရင္ သတင္းမီဒီယာေတြ အေနနဲ႔ အခ်က္အလက္ မွားယြင္းမႈေတြ ေလ်ာ့နည္းလာမယ္။ တကယ္ေတာ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ accuracy (တိက်မႈ) က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါမွတိုင္းျပည္ အတြက္ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြ ေလ်ာ့နည္းမွာပါ။ ခ႐ိုနီစီးပြားေရးပုံစံ ျမန္မာ့စီးပြားေရး တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈေတြ ျဖစ္ေပၚမလာရျခင္းရဲ႕အဓိက အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲမွာ Mismanagement နဲ႔ Corruption တို႔တင္ မဟုတ္ဘဲ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ခ႐ိုနီစီးပြားေရးပုံစံလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ ခ႐ိုနီေတြ ဘယ္လိုစီးပြားေရးေတြ ျဖစ္ထြန္းခဲ့သလဲ။ ဘယ္လိုခ်မ္းသာ လာခဲ့ၾကသလဲ။ တခ်ဳိ႕က ခ႐ိုနီစီးပြားေရးကို ျပစ္ပယ္ဖို႔ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သုံးဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္၊ တခ်ဳိ႕ကအခုထိ အခြင့္အေရးအေပၚ သာယာၿပီး ေလာဘေဇာတက္ေနဆဲ ျဖစ္သလို ခ႐ိုနီအလႊာကလည္း ဒီတစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆက္ေရးပါဦးမယ္။