သရဲကား၊ စုတုျပဳမ်ားႏွင့္ လတ္တေလာ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္

အခုဘ၀မွာ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀မွာ ဘယ္လို ငရဲခံရသည္ စသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားကလည္း အလွ်ဳိအလွ်ဳိ ထြက္လာၾကသည္။ ပရိသတ္တုိ႔ အကုသိုလ္ မလုပ္ေစရန္ နည္းေပးလမ္းျပျခင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရုိက္ကူးသူတုိ႔က ေျပာၾကားၾကသည္။ ၾကက္၊ ၀က္၊ ေခြး၊ ႏြား ဇာတ္လမ္းစုံစြာလည္း ေတြ႕ရျမင္ရသည္။ အမွန္ ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိ၊ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဆုိသည့္ စကားလုံးကေတာ့ ဇာတ္ကားတုိင္း လုိလုိတြင္ ပါသည္။

တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ ဇာတ္ကားမ်ားအား သူတုိ႔မို႔ စဥ္းစားတတ္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက “ဥ” ထားၾကသည့္ ဇာတ္လမ္းေတြလဲမသိ၊ ေျမမ်ဳိသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြတင္ မက အရွင္လတ္လတ္က ဘာျဖစ္သည္၊ ညာျဖစ္သည္ အစရွိသျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား ဇာတ္ရုပ္မ်ားကို တီထြင္ဖန္တီးကာ ရုိက္ကူးၾကသည္။ ယခင္က ရုပ္ရည္ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ သရုပ္ေဆာင္မႈ ပညာ အရေသာ္လည္းေကာင္း ဘယ္သူဘယ္၀ါကမွ လာမငွားသျဖင့္ မင္းသမီးျဖစ္ခ်င္ေသာ္လည္း မင္းသမီး မျဖစ္လုိက္ရသူမ်ား ယခုအခ်ိန္တြင္ စန္းထလာသည္။

သရဲကားမ်ားတြင္ မင္းသမီးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရေသာ္လည္း အထင္ေတာ့ မေသးႏွင့္၊ သူတုိ႔ အစြမ္းအစမ်ားက ကေလးေတြကုိ ဇာတ္၀င္ခန္း နာမည္တလုံး ေျပာလုိက္ရုံႏွင့္ အငိုတိတ္ၾကသည္။ မဆုိးရဲၾကေတာ့ဟု မိဘမ်ားကေျပာသည္။ ငါမႏုိင္သည့္ ကေလးမ်ားကို ေျခာက္လွန္႔ႏုိင္သည့္ ဇာတ္ရုပ္ကို ပီျပင္ပုိင္ႏုိင္စြာ သရုပ္ေဆာင္လိုက္သည့္ အဆုိပါ မင္းသမီးမွာ သရဲကားမ်ား ရုိက္ရလြန္းၿပီး လက္မလည္ေၾကာင္း သိရသည္။ အဲဒီ မင္းသမီးကို အားက်ၿပီး ပရိသတ္ အခ်စ္ေတာ္ မင္းသမီး ေလးမ်ားပင္ သရဲကားမ်ားအား မေၾကာက္မရြံ႕ရုိက္လာၾကသည္။ ေစ်းကြက္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သျဖင့္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ သခ်ႋဳင္းမွ မျပန္တမ္း ရုိက္ရဲၾကသည့္ သတၱိကိုလည္း ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳစရာျဖစ္သည္။

ေနာက္ ဆင္ဆာ လြတ္လပ္ခြင့္ အေပၚ မူတည္သည္ျဖစ္ေစ၊ မူမတည္သည္ ျဖစ္ေစ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ မကိုက္ညီဟူေသာ ကိစၥ တစ္ရပ္အရ မိန္းကေလးမ်ားက စတင္ မနမ္းရေၾကာင္း အဆုိကို ျမန္မာ့နာမည္ႀကီး လူႀကိဳက္ အလြန္တရာမ်ားသည့္ မင္းသမီးက တင္သြင္းရာ ဒါရိုက္တာ နာမည္ေက်ာ္ လူရြယ္တဦး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ ေတာ့သည္။ သူ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းက မင္းသမီးက မင္းသားကို အမွန္တကယ္ နမ္းခုိင္းျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ေျဖရွင္းသည္၊ မၿပီးခင္ ဗမာ မျမင္ေစနဲ႔ ဆုိေသာ စကားပုံက အလြန္ မွန္ကန္ေနေၾကာင္း သက္ေသျပသည္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္၊ ဘာတခုမွ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးဘဲ ဘလိုင္းႀကီး ေျဖရွင္း ေနရေသာ အလုပ္ကို သူ႔ခမ်ာ လုပ္ေဆာင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ တျခား နာမည္ေက်ာ္ မင္းသမီးငယ္တဦးက အဲဒီ ဇာတ္၀င္ခန္းကို သရုပ္ေဆာင္ရန္ ထပ္မံ လက္ခံလုိက္သည္။ မရိုက္ခင္ ကတည္းက နာမည္ႀကီးေနေသာ အဆုိပါ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လို ထြက္လာမည္ေတာ့မသိ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အနည္းငယ္ၿငိမ္သက္သြားျပန္သည္။ မည္သို႔မည္ပုံ ရုိက္ကူးမည္ကို လူတိုင္း စိတ္ပါ၀င္စား ေနၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ မရုိက္ကူးခင္ ကတည္းက နာမည္ႀကီး ေစရန္ ထုိနည္းလမ္းလည္း ရွိသျဖင့္ တျခား အႏုပညာ ေလာကသားမ်ားက စိတ္ပါ၀င္စားလွ်က္ ရွိသည္။

ရုပ္ရွင္ေလာကသားတုိ႔က ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားကို ကိုယ္တုိင္တီထြင္ ဖန္တီးမႈျဖင့္ ရုိက္ကူးလွ်င္ လူကဲ့ရဲ႕ခံရမည္ စုိးသည္ဟု ယူဆၾကပုံရသည္။ ယင္းအတြက္ ႏုိင္ငံတကာမွ ဇာတ္လမ္းမ်ားကုိ စုတုျပဳ ကူးယူၾကသည္။ ယင္းသုိ႔ ကူးယူခဲ့ရာတြင္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထပ္တူက်စြာ ရုိက္ကူးၿပီး ထြက္ရွိလာသည့္ ဇာတ္ကားမ်ားပင္ ရွိသည္။ တကားလည္း ဒီဇာတ္၊ ေနာက္တကားလည္း ဒီဇာတ္၊ ဒါရိုက္တာ၊ မင္းသား၊ မင္းသမီး သာ ကြဲျပားသြားသည္ ဇာတ္ေက်ာရုိးအတူတူ။ တုိက္ဆုိင္စြာ ၾကည့္မိေတာ့ တကယ့္ကုိ ၾသခ်ရသည္။ ေၾသာ္ … ငါတုိ႔ အကယ္ဒမီ မင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးမႈမွာ အတုိင္းထက္ အလြန္ျဖစ္ရေၾကာင္း သုံးသပ္ရသည္။ သူတို႔မုိ႔လို႔ ယင္းသုိ႔ ဆင္တူ သရုပ္ေဆာင္ခ်င္ သကိုး ဇာတ္ရုပ္တခုနဲ႔ တခု ထပ္တူက်စြာ သရုပ္ေဆာင္ ထားေသာ မင္းသားႀကီး ႏွစ္ဦးက သူတုိ႔ ဇာတ္လမ္းေတြကို တေယာက္တျပန္ ေလ့လာ မၾကည့္ၾကဘူးလား စဥ္းစားမိသည္။

တုိက္ဆုိင္စြာ ငွားရမ္း ၾကည့္ရႈမိသည့္ ပရိသတ္မ်ားလည္း မ်က္စိလည္ကုန္သည္။ ေနာက္မ်ားတြင္ ယင္းသို႔ ႏုိင္ငံျခား ဇာတ္ကား ေက်ာရိုးကို ယူၿပီးရိုက္ပါလွ်င္ အရင္ဆုံး စာနယ္ဇင္း ရွင္းလင္းပြဲလုပ္ဖုိ႔ လုိမည္ထင္သည္။ ဒါရိုက္တာမ်ား အတြက္ တရား၀င္ ေၾကညာၿပီးမွသာ ဇာတ္ကားရုိက္ဖုိ႔ အႀကံေပးလုိသည္။ ခ်စ္လွစြာေသာ ပရိသတ္ႀကီးက ဒီေလာက္ေတာ့ မညံ့ၾက။

ထို႔အျပင္ မူပိုင္ခြင့္ကို အေလးထားသည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံ တႏိုင္ငံတြင္ အဆိုပါ ဇာတ္ကားမ်ားကို “ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္” ဟု ဆုိကာ သြားေရာက္ ျပသမိလွ်င္လည္း အရွက္ေတာ္မ်ား ကြဲႏုိင္ေသးသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ေလးငါးႏွစ္က မင္းသမီးငယ္တဦး ေျပာခဲ့သည့္ စကားသံကုိ အခုထက္ထိ ၾကားေယာင္မိသည္။ သူက အခုဆုိလွ်င္ အကယ္ဒမီ မင္းသမီးျဖစ္ေနၿပီ။ သူ႔ဇာတ္ကားမ်ားကုိ သူ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ သူသရုပ္ေဆာင္သည့္ အခန္းမွ လြဲၿပီး က်န္ ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ားကို လုံး၀ ၾကည့္ေလ့မရွိဟု ေျပာျပခဲ့သည္။ မွတ္သားေလာက္ပါ ေပသည္။ အခုလည္း အကယ္ဒမီရ မင္းသား ရင့္မႀကီးတုိ႔ ယင္းမင္းသမီးထုံး ႏွလုံးမူခဲ့ၾကဟန္တူသည္။

တလတြင္ ၃ ကားႏွႈန္းသာ ရိုက္ကူးရန္ သတ္မွတ္လုိက္ေသာအခါ ယင္းဒုကၡမ်ား ကင္းလြတ္ႏုိင္ၾက ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း မိသည္။ ရုပ္ရွင္ေလာကတြင္ လုိအပ္ခ်က္ မ်ားစြာရွိသည္ဆုိရာတြင္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမ်ား ေျပာေျပာေနသည့္ နည္းပညာ တခုတည္းတင္မဟုတ္၊ လူ႕စြမ္းအား အရင္းအျမစ္၊ အရည္အေသြး မ်ားစြာလည္း လုိအပ္ခ်က္ရွိေၾကာင္း သိၾကဖုိ႔ လိုမည္ထင္သည္။

ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည့္ ဇာတ္ကားမ်ား ရုိက္ကူးေနရုံ၊ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္လမ္းကို ကူးခ်ေနရုံ၊ အ၀တ္အစား လြတ္လပ္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္ရုံ၊ အျပဳအမူ လြတ္လပ္မႈကို အသားေပးရုံမွ်ျဖင့္ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေစ်းကြက္၀င္ရန္ အလားအလာ ေကာင္းမ်ား မေတြ႕ရ။

အုိပါးတုိ႔ဆီက စာတမ္းထုိး ဇာတ္ကားမ်ားကို မ်က္ရည္ေပါက္ ႀကီးငယ္က်ေအာင္ အားေပးေနၾကသည့္ အမ်ဳိးသမီး ပရိသတ္ထုႀကီးကို သနားငဲ့ညႇာေသာ အားျဖင့္ ကိုယ့္ဘာသာ စကားျဖင့္ ပီျပင္စြာ ေျပာဆုိ သရုပ္ေဆာင္ၾကရင္း၊ ဒါမွ ျမန္မာ့ ရုပ္ရွင္ဟု ဂုဏ္ယူႏုိင္ၾကေစရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကရင္း အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ အျဖစ္ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွဆီ ေျခလွမ္းသစ္ လွမ္းတက္ႏုိင္ၾကပါေစဟု ေစတနာေကာင္းျဖင့္ မီးေမာင္းထုိးေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

ဧရာ၀တီ