From- Hot News
၂၀၁၁
ႏွစ္လည္ေလာက္တုန္းက ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ျပည္ႏုိင္ငံျခားကို
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ထြက္ခြာ သြားၾကသူေတြျပန္လာၾကမယ္ဆိုရင္ ျပန္
လက္ခံသြားမွာပါလို႔ ေၾကညာလိုက္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ မွာ ေရာက္ရွိေနၾက တဲ့ ျမန္မာ
ႏိုင္ငံ သားေတြ ေတာ္ေတာ္ပဲ၀မ္းသာသြား ၾကပါတယ္တဲ့။ဒါေပမယ့္ ခုခ်က္ခ်င္းႀကီးျပန္လာၾက ဖို႔၊မလာၾကဖို႔ကေတာ့ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အခက္အခဲေတြက ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္ရွိေနၾကေသးတာ ဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ တံခါးေပါက္ဖြင့္လိုက္သလို ၀ုန္းခနဲေတာ့ အားရ၀မ္း သာေျပး၀င္လာလို႔ မရၾကေသး တာေတြလည္း ရွိၾကတာေပါ့။
ထားေတာ့။ဖြင့္ဖြင့္ျခင္း၀င္လာၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း နဲ႔ေက်းဇူးႀကီး ပါေၾကာင္း ေႂကြးေၾကာ္လာ တာကေတာ့ လူရႊင္ေတာ္ေလးေယာက္ အဖြဲ႕ပဲ။ႏွစ္ေယာက္ အရင္ ျပန္လာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္မွလိုက္လာတယ္။ သြားစဥ္ကကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ သြားတာ။ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပန္မလာရဲၾကတာ။
ေလဆိပ္ အေပါက္၀ေရာက္ ေရာက္ ျခင္း၊သမၼတႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ယံုၾကည္ေလးစားေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း သစၥာရွိေၾကာင္း ရႊန္း ရႊန္းေ၀ေအာင္ေျပာၿပီး ႏုိင္ငံျခား မွာေရာက္ ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမေကာင္းေၾကာင္း သူတို႔မွာ သနားစရာေလးေတြျဖစ္ေန ေၾကာင္း၊ႏိုင္ ငံျခားေရာက္ ျမန္မာေတြကို မယံုၾကည္ရေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးအေယာင္ ျပလိမ္ေနၾကေၾကာင္း။သူတို႔ တစ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံခ်စ္လြန္းအားႀကီးလို႔ျပန္လာေၾကာင္း။ ေနာက္ကျပန္လာမယ့္ လူျပက္ႏွစ္ေယာက္ အတြက္လည္း သူတို႔အသက္ကိုအေပါင္ ထားေၾကာင္း (တန္ေၾကးမေျပာ)အာမခံ ေၾကာင္းစေသာ စကားလံုးမ်ားေဖာက္ခြဲ မႈ၊စကား၊နင္းစကားေဖာ့။စကားေျမယွက္ စကားဖား၊စကားထြားေတြနဲ ႔ေလဆိပ္၀င္ ေပါက္မွာ ကတည္းက လက္သီးလက္ ေမာင္းတန္းလာၾကပါတယ္။မႏၱေလးသား ေတြကေတာ့ ““ဘလပ္””ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ေတာင္ မတန္ဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။
ဒီၾကားထဲ ““ခ်စ္တဲ့သူေတြျပန္လာၾက လိမ့္မယ္””ဆိုတဲ့ စာတစ္အုပ္က ခါေတာ္ မီထြက္လာျပန္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ မိပါတယ္။ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဆိုလိုရင္းကိုျပန္ ေကာက္ရရင္ ““ျပန္မလာၾကတာ မခ်စ္ လို႔ေပါ့””။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့ သူကို လူေတာ္လို႔ေျပာၾကရင္ ျပည္တြင္း က်န္ေနတဲ့သူက လူညံ့ေတြ လို႔ေတာ့ မဆို ၾကပါဘူး။သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ကိုယ့္အ ေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ရွိၾကတာပဲကိုး။
မ.ဆ.လ ေနာက္ပိုင္း(၈၈)အစပိုင္း၊ ကာလေတြမွာေတာ့ ပံုစံတစ္မ်ဳိးေျပာင္း သြားခဲ့တယ္။ လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး စြပ္စြဲခဲ့တာကေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ မရွိလို႔တဲ့။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ စီးပြားျဖစ္ေအာင္ရွာ မစားႏုိင္လို႔ ႏုိင္ငံျခား ထြက္အလုပ္လုပ္ၾကတာ လို႔ေတာင္ အားမနာပ ေျပာၾကတာ ရွိပါေသးတယ္။
အဲဒီအခါတုန္းက ေလဆိပ္မွာ အေၾကာင္းကိစၥေၾကာင့္သြားေနရတဲ့သူ တစ္ဦးကေတာ့ ““မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ နဲ႔ ျပည္သူေတြကိုေတာ့ လႈံ႕ေဆာ္ၿပီး သူ တို႔သားသမီးေတြနဲ႔မိန္းမေတြကေတာ့ တစ္ေန ႔ေလးငါးဆယ္ေ လာက္ ေစ်း၀ယ္ ေရွာ့ပင္းနဲ႔အေပ်ာ္ခရီးထြက္ေနၾကတာ”” လို႔ သတင္းေပးပါတယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ ျခားကို ထြက္ခြာအလုပ္လုပ္ၾကတဲ့လူငယ္ ေတြထဲမွာဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္က မိဘအရိပ္ ေအာက္မွာ ဆိုးေပေတေနၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕အရိပ္ေအာက္ေရာက္သြား ခ်ိန္မွာေတာ့၊ မလုပ္မျဖစ္၊မေနမျဖစ္ဆိုတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္႐ိုက္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္၀မ္းကိုယ္ေၾကာင္းရင္း လူေတာ္ကေလး ေတြျဖစ္သြားၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
တခ်ိဳ႕ ပညာတတ္ လူငယ္ေတြၾက ေတာ့လည္း ဂိုေဒါင္မန္ေနဂ်ာလိုလို၊စတိုး ဆိုင္ႀကီးၾကပ္ေရးမွဴးလိုလို၊ မားကတ္တင္း လိုလိုဘ၀မ်ဳိးေတြနဲ႔မတင္းတိမ္ခ်င္ၾကေတာ့ ပါဘူး။ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာပဲ ကိုယ္ရယူ ထားတဲ့ ဘြဲ႕နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေအာက္ေျခသိမ္းလုပ္ ငန္းျဖစ္ျဖစ္၊အင္ဂ်င္နီယာ၊ပညာရွင္ဘ၀ နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊႐ုန္းကန္ၾကရင္း ကေန ႏိုင္ငံ တကာမွာ လုပ္ငန္းရွင္၊အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္ေတြျဖစ္ၾကတာေတြအ မ်ားႀကီးပါ။
ျပည္တြင္းက ၀င္ေငြနဲ႔မဖူလံုလို႔ မေလာက္ငွလို႔ ႏိုင္ငံတကာကိုထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔ ျပည္ တြင္းက မိသားစုေတြကို ေထာက္ပံ့တယ္။ ေကၽြးေမြးတယ္။သားသမီးေတြကိုႏိုင္ငံ တကာ ပညာသင္ခြင့္ေပးတယ္။ကမၻာႀကီး ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေတြ႕ျမင္ခိုင္းခဲ့ တယ္။
လယ္ေတြ၊ယာေတြမွာ မိုးေခါင္တယ္၊ သီးႏွံပ်က္တယ္။မိုးႀကီးေရျမဳပ္လို႔ ထုိင္ ငတ္ေနၾကမယ့္အစား၊ မိသားစုထဲက ႏိုင္ ငံျခားထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ၾကမ္းတယ္ ေခ်ာတယ္ဆိုတာမရွိဘူး။ အ လုပ္ဟာအလုပ္ပဲလို႔သေဘာထားၾကတယ္။ ေခါင္ေနတဲ့ရြာက အမိအဖနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးစု ေတြထံေငြျပန္ပို ႔ေထာက္ပံ့ၾကတယ္။ရြာ က ကန္သင္း႐ိုးတစ္ဆံုးသာျမင္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္သူဘ၀ကေန ကမၻာႀကီးတစ္ဆံုး ၾကည့္ခဲ့ရတယ္ေလ။
ဘဂၤလားေဒရွ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံျခား၀င္ ေငြတစ္၀က္ဟာ အဲဒီလိုျပည္ပထြက္ အလုပ္လုပ္ၿပီးျပန္ပို႔ၾကတဲ့ေငြေတြပါပဲ လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ ဒီလူေတြဟာ ဒီပုဂ္ၢိဳလ္ ႀကီးေတြဟာ ကုိယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ္မခ်စ္ၾက လို႔လား မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္မရွိ လို႔လား ေျခ စံုကန္မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ၾကတာလား။ အရင္က လက္ညႇိဳးထိုးစြပ္စဲြၾကသလို အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္ လြမ္းၾကလို႔ေျပာၾက မွာလား။
ဒါမွမဟုတ္ ကမၻာႀကီးကိုေခတ္နဲ႔ အညီမသိမျမင္ခဲ့လို႔ ပါေတာ္မူသီေပါမင္း ဘ၀မ်ဳိး ကို ျပန္တမ္းတေနၾကရမွာပဲလား ဆိုတာကိုျပန္ၿပီးသံုးသပ္ၾကဖုိ႔လိုပါၿပီ။ အမ်ဳိးမခ်စ္လို႔ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံသြား ကၽြန္ခံ တာဆိုတဲ့မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္တို႔ရဲ႕စကားလံုး ႀကီးေတြနဲ႔ပစ္ခတ္ေနၾကမယ့္အစား သူတို႔ တစ္ေတြကို ႀကံဳႀကိဳက္ တဲ့အခါ ““ကိုယ့္ ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကပါရဲ႕လား။လြမ္းၾကပါရဲ႕လား”” လို႔ေကာ တစ္ခြန္းတေလမ်ားေမးဖူးၾက ပါရဲ႕လား။
လူဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ဇာတိကိုယ္ လြမ္းၾကတာပါပဲ။ကိုယ့္အရပ္ကိုသတိရ ၾကတာပါပဲ။ အေျခအေနအရ၊အေၾကာင္း တရား တစ္ခုအရ၊အခ်က္အလက္အေငြ႕ အသက္အရ တိုင္းတစ္ပါးမွာ ေနၾကေပ မယ့္ျမန္မာဟာ ျမန္မာစိတ္နဲ႔ေနၾကတာ ပါ။
ေပါင္မုန္႔ကိုစားေနရေပမယ့္၊ေပါင္ မုန္႔ကို ငါးပိေၾကာ္နဲ႔တို႔စားခ်င္ၾကတယ္။မုန္႔ ဟင္းခါး စပ္စပ္စားၿပီး ကိုကာကိုလာ ေသာက္ရတာႀကိဳက္တယ္။ခ်ိစ္ေတြ ဒိန္ ခဲေတြစားေနရတဲ့ၾကားက လက္ဖက္ကေလး တစ္တို႔ေလာက္ျမည္းခ်င္တယ္။ဆြစ္လို႔ ေခၚတဲ့စြပ္ျပဳတ္ကိုေသာက္ေနရင္းက ခ်ဥ္ ေပါင္ဟင္းကိုတမ္းတၾက တယ္။ဒါဟာ ျမန္မာျပည္ကိုခ်စ္ၾကတဲ့ျမန္မာေတြပါပဲ။
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာေတြဟာ နယ္ႏွင္ခံရတဲ့ရာဇ၀တ္သားေတြမဟုတ္ ပါဘူး။အေၾကာင္းရွိတဲ့ အက်ဳိးတရားေတြ ေၾကာင့္ ေနေနရတာပါပဲ။ဒါကို ႏုိင္ငံမခ်စ္ လို႔ဆိုၿပီး လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး ရန္လုပ္ေနၾကေတာ့ မွာလား။
ဒီကေန႔ သူတို႔တေတြက ေျပာ ကုန္လာၾကၿပီ။စီးပြားေရးအရ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနသူတခ်ိဳ႕က သူတို႔ရေနတဲ့ ၀င္ေငြသံုးပံုတစ္ပံုသာ ၀င္မယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းကိုျပန္လာၾကေတာ့မယ္တဲ့။သူ တို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ခံစားခြင့္ေတြပိုင္ဆိုင္ မႈေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီးျပန္လာၾကမွာပါ တဲ့။ ကဲဒါဆို ကိုယ့္ဘက္မွာေကာ ဘယ္ ေလာက္အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီလဲ။ဒုကၡသည္ လက္ခံဖို႔ေတာင္ အဆင္သင္မျဖစ္ ၾကေသးဘူး မို႔လား။ဒါဆိုရင္ သူတို႔တစ္ ေတြကို မခ်စ္လို႔ျပန္မလာၾကတာဆိုၿပီး စြဲခ်က္တင္ၾကဦးမွာပဲလား။
မိတ္ေဆြ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက ႀကံဳလို႔ေျပာဖူးတယ္။ ““ကိုယ္တို႔သားသမီးေတြ အကုန္လံုးတစ္ ေယာက္တစ္ႏိုင္ငံစီပို႔ထားတယ္။ဒါမွ အေရး ႀကံဳလို႔ ကိုယ္က ႏုိင္ငံတကာမွာဘယ္ႏိုင္ငံ သြားသြား ကိုယ့္အမ်ဳိး ကိုယ့္စီးပြားေတြ အဆင္သင့့္ရွိေနမွာေပါ့”” တဲ့။
အဲဒီလိုပါပဲ ႏိုင္ငံတကာမွာ ျမန္မာ လူမ်ဳိးဆိုတာရွိေနၿပီး ““ျမန္မာတန္း””ဆို တာ ရွိေနခဲ့ရင္ ျမန္မာလား ဗမာလား ျငင္းခုံေနစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ကမၻာက အလိုလိုသိေနၿပီးသားပါ။ဒီေတာ့ ကိုယ့္ အျမင္က-
““ျပန္လာခ်င္လာ မလာခ်င္ေနေရာက္ အရပ္က ခ်စ္ေနၾကရင္ၿပီးတာပါပဲ””—
No comments:
Post a Comment