“ မီဒီယာသမား ဘာမွားေနသလဲ ”

အေမရိကန္ ႏုိိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ဂၽြန္ကယ္ရီ ျမန္မာျပည္လာျပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ နဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေမရိကန္ ရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မွဳေတြကို ထုတ္ေျပာသြားပါတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ ယူနတီ ဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ေတြကို ေထာင္(၁၀) ႏွစ္စီ ခ်လိုက္တဲ့ ကိစၥ အပါအ၀င္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာန နဲ႔ အစိုးရရဲ႕ သတင္းမီဒီယာ အေပၚ ဖိႏွိပ္ေနမွဳ ကိစၥေတြလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ အစိုးရဘက္က သတင္းမီဒီယာေတြ အေပၚ ဘယ္လို ဖိႏွိပ္ေနတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ျပည္ပ မွာပါ ေရးၾက၊သားၾက ေဖာ္ျပၾကတာမို႔ သိပ္ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့သတင္းမီဒီယာ ေလာက ဆုိတာကလည္း ေခ်ာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မီဒီယာဘက္ကလည္း အမွားေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မီဒီယာသမားေတြဘက္က မွားေနတဲ့ကိစၥ၊ မီဒီယာေတြကိုယ္တုိင္ ျပန္ေဖာ္ျပတာမ်ိဳးကလည္း ဒီႏုိင္ငံမွာ အလြန္ရွားပါတယ္။ မီဒီယာ သမား ဘာေတြ မွားေနသလဲ ဆိုတာ ဒီတစ္ပါတ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သတင္းမီဒီယာ ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္မွဳလို႔ ေျပာဆိုလိုက္ရင္ ကယားျပည္နယ္ လြိဳင္ေကာ္က အလဲဗင္း သတင္းေထာက္ မခုိင္ ေထာင္ (၃) လ က်သြားတဲ့ကိစၥ၊ မေကြးတုိင္းက ဒီဗြီဘီ ရုပ္သံ သတင္းေထာက္ ကိုေဇာ္ေဖ နဲ႔ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကို ေထာင္ (၁) ႏွစ္နဲ႔ခ်လိုက္တဲ့ ကိစၥ (ေနာက္ပိုင္း အယူခံတက္ ေထာင္ ၃ လ ျပင္ဆင္၊ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ျပီး)၊ ယူနတီ သတင္းဂ်ာနယ္ စီအီးအိုနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြကို ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္ ခ်လုိက္တဲ့ကိစၥ၊ သတင္းမီဒီယာ သမားေတြကို အက္စ္ဘီ ေခၚတဲ့ သတင္းရဲတပ္ဖဲြ႕က ဥပေဒအရ မဟုတ္ပဲ ေခၚယူ စစ္ေမးတဲ့ ကိစၥ၊ ဘိုင္မြန္းတည့္ေန ဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္၊ အယ္ဒီတာ နဲ႔ ထုတ္ေ၀သူေတြကို ဖမ္းဆီး တရားစဲြဆိုထားတဲ့ ကိစၥ စတာေတြကို တန္းစီျပီး ေျပာေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခုခ်င္းစီကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
အလဲဗင္း သတင္းေထာက္ မခိုင္ကိစၥ ဆိုရင္ အမွဳျဖစ္ေနသူ တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ အိမ္ကို သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေရွ႕ေနက ပိုင္နက္က်ဴးေက်ာ္မွဳနဲ႔ တရားစဲြျပီး သက္ဆုိင္ရာ တရားရံုးက ေထာင္ဒါဏ္ (၃) လ ခ်မွတ္လိုက္တာကို ခံရပါတယ္။ ေျပာရရင္ မခိုင္ဟာ အစိုးရ ဒါမွမဟုတ္ စစ္တပ္ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာပိုင္ အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုခုနဲ႔ ျပသနာ ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွ႕ေန ဆိုတဲ့ သာမန္ျပည္သူနဲ႔ ျပသနာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကို သတင္းေထာက္ သတင္းသြားယူတာကို ဖမ္းရမလား၊ ေထာင္ခ်ရမလား ဆိုျပီး သူ႕ သက္ဆုိင္ရာ သတင္းဌာနက ေၾကြးေၾကာ္လွံဳ႕ေဆာ္ခဲ့ျပီးေနာက္ ျပည္ပ စာနယ္ဇင္း အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ကန္႔ကြက္မွဳေတြ ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စူးစမ္း ဆင္ျခင္နုိင္မွဳ အားနည္းတဲ့သူေတြ ဦးေဆာင္မွဳေအာက္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္ တစ္ခ်ိဳ႕က လမ္းေလ်ာက္ ဆႏၵျပတာမ်ိဳးအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သာမန္ျပည္သူေတြက မင္းတို႔ သတင္းေထာက္ေတြ ကို တစ္ခုခု လုပ္တာနဲ႔ ဆႏၵျပတာပဲလား လို႔ ေမးေငါ့ခဲ့သည္အထိ အျမင္ေစာင္းခံခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆန္းစစ္ရင္ ေစာေစာက ေျပာသလို မခုိင္ သတင္းသြားယူတယ္ ဆိုတာ ရိုးရွင္းမွဳ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ ျပသနာျဖစ္တာ ဘယ္ အစိုးရ၊ စစ္တပ္ အာဏာပိုင္ တစ္ခုနဲ႔မွ မပါတ္သက္ပဲ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္နဲ႕ တရားတေဘာင္ ျဖစ္ရတာပါ။ ဒါကို မီဒီယာဖိႏွိပ္မွဳအျဖစ္ မွားယြင္း ပံုေဖာ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ျပသနာ တစ္ခုကေတာ့ ဒီဗြီဘီ သတင္းေထာက္ ကိုေဇာ္ေဖ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ပညာေရးဌာန တာ၀န္ရွိသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပသနာ တက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာလည္း ပညာေရးမွဴးရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘ တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူ အဲဒီ ျပသနာ အတြက္ ပညာေရးမွဴးရံုးကို လိုက္သြားခဲ့တာပါ။ သတင္းသြားယူပံု ရိုးရိုးရွင္းရွင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း တရားစြဲ ခံရတဲ့အခါ၊ ေထာင္ခ်လိုက္တဲ့အခါ မီဒီယာကို ဖိႏွိပ္မွဳအျဖစ္ ပံုေဖာ္ၾကျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေကြးတုိင္းမွာ ကိုေဇာ္ေဖ ခုလို ျပဳမူခံရတာဟာ မီဒီယာမို႔လို႔ ေရြးခ်ယ္ ဖိႏွိပ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးထက္ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို အာဏာပိုင္ေတြက ႏွိပ္ကြတ္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေပၚလြင္ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ မီဒီယာက တႏြယ္ငင္ တစင္ပါ ျဖစ္သြားရတာမ်ိဳးပါ။
ေနာက္ထပ္ ျပသနာၾကီးတစ္ခုက ယူနတီ ဂ်ာနယ္ ကိစၥပါ။ ယူနတီ ဂ်ာနယ္ပါ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ေတြဟာ စာနယ္ဇင္း က်င့္၀တ္နဲ႔ မကိုက္ညီရံုမက အေတာ္ဆိုးရြားတဲ့ ေရးသားေဖာ္ျပမွဳလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အစိုးရ ဒါမွမဟုတ္ သက္ဆုိင္ရာက အေရးယူကို ယူသင့္တဲ့ ေရးသားေဖာ္ျပမွဳမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု ႏုိင္ငံေတာ္လ်ွိဳ႕၀ွက္ခ်က္ ဥပေဒ နဲ႔ တရားစဲြျပီး ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္ခ်လိုက္တာမ်ိဳးကေတာ့ လက္သင့္ခံႏုိင္ဖြယ္ရာ မရွိပါဘူး။ ယူနတီ ဂ်ာနယ္မွာ ေရးသားေဖာ္ျပတာကို အေရးယူရတယ္ ဆိုတာ လက္ခံႏုိင္ေပမယ့္ ခုလို မတရား ပုဒ္မ နဲ႔ ေထာင္(၁၀) ႏွစ္ခ်တာကေတာ့ မီဒီယာအေပၚ ဖိႏွိပ္မွဳလို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
သတင္းမီဒီယာ သမားေတြကို အက္စ္ဘီလို႔ ေခၚတဲ့ သတင္းရဲတပ္ဖဲြ႕က ဥပေဒေၾကာင္းအရ မဟုတ္ပဲ ေခၚယူ စစ္ေဆးခဲ့တဲ့ ကိစၥဆိုရင္ မီဒီယာ အေပၚ ဖိႏွိပ္မွဳျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကိစၥေတြ ကိုင္တြယ္ရတဲ့ အက္စ္ဘီ တာ၀န္ရွိသူတစ္ေယာက္က ဆိုရင္ မီဒီယာေတြ သူတို႔ကို ေၾကာက္သြားေအာင္ လုပ္တာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ေၾကာက္လို႔ ထြက္ေျပးသြားသူေတြေတာင္ ရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အခု သူတို႔ လုပ္ရပ္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးအထိ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အေတာ္ဆိုးတဲ့ ကိစၥပါ။
လက္ရွိ သတင္းမီဒီယာသမားေတြ ျပသနာ ျဖစ္ရတာမွာ ဥပေဒ နားမလည္မွဳ၊ စာနယ္ဇင္း က်င့္၀တ္ မသိမွဳ၊ သက္ဆိုင္ရာ သတင္းဌာနေတြရဲ႕ ေသြးထိုးေျမွာက္ေပးမွဳ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ အားေပးကူညီမွဳေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဥပဒ နားမလည္မွဳ နဲ႔ စာနယ္ဇင္း က်င့္၀တ္ မသိမွဳ ကိစၥေတြကေတာ့ ရွင္းလင္းပါတယ္။ ယူနတီဂ်ာနယ္ရဲ႕ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ေတြဟာ အဲဒီ ႏွစ္ခုကို သိရင္ အဲလို ေရးသားေဖာ္ျပၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္ခ်ခံရသူ သတင္းေထာက္ေတြဟာ ငယ္လည္း ငယ္ရြယ္၊ ရိုးရိုး သတင္းစာ လုပ္ငန္း အေတြ႕အၾကံဳကလည္းနည္းတဲ့ အျပင္ ဥပေဒ ကိုေရာ စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္ကိုပါ သိကို မသိၾကလို႔ ခုလို ကံၾကမၼာ ဆံုရတာပါ။
တခါတရံ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ မိသားစုရဲ႕ အားေပးမွဳ၊ ကူညီမွဳေတြအေၾကာင္း ရွင္းဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ သတင္းသမား တစ္ေယာက္ေယာက္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အေရးယူခံရျပီ ဆိုတာနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုေတြက ၀ိုင္း၀န္း ျပစ္တင္ေျပာဆိုေပးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ လႊတ္ေပးဖို႔ အေရးဆိုေပးၾကပါတယ္။ ဒါတင္မက ေငြေၾကးနဲ႔ ရုပ္၀တၱဳ အကူအညီေပးတာေတြကိုလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ (ေထာင္က်တဲ့ မီဒီယာသမား ႏုိင္ငံတကာကေန ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မွဳ မရတာ အလြန္ရွားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေထာင္က ထြက္ျပီးေနာက္ ဘ၀ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ေထာက္ပံ့မွဳ လုပ္ၾကပါေသးတယ္။ အနည္းဆံုး တစ္ေယာက္ ေဒၚလာ တစ္ေထာင္က စ ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေဒၚလာ ေသာင္းဂဏန္းအထိ ရၾကပါတယ္။) ဆိုးရြား ရက္စက္လြန္းတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အဲဒါေတြဟာ အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ အကူအညီ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ နမူနာအားျဖင့္ မေကြးက ဒီဗြီဘီ သတင္းေထာက္ ကိုေဇာ္ေဖ အမွဳရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုေတြဆီကေန က်ပ္ေငြ သိန္း ဆယ္တစ္ခ်ိဳ႕ အကူအညီ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ လ်ိဳ႕၀ွက္ထားဖို႔လည္း မလုိပါဘူး။ (မွတ္ခ်က္- ကိုေဇာ္ေဖ ကေတာ့ ရိုးသားသူ လူေကာင္းပါ)။ မခိုင္ ရမရ မသိပါဘူး။ ယူနတီ ဂ်ာနယ္က လုပ္သက္ ၃-၄ လ ေလာက္ေတာင္ မျပည့္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ဆုေပးဖို႔ ႏုိင္ငံတကာ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုက စဥ္းစားခဲ့ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း လြတ္လပ္ ပြင့္လင္းစ ျပဳလာတဲ့ ကာလေတြမွာေတာ့ အဲဒါေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ သတင္းေထာက္္ေတြကို ဘာကိုမွ ထီမထင္တဲ့ ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္တဲ့ ေသြးနထင္ေရာက္သူေတြ ျဖစ္သြားေစတာ၊ ဘာလုပ္လုပ္ ဂရုစိုက္စရာ မလိုဘူး၊ ငါ့ကိုဖမ္းတာနဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ၀ိုင္းေအာ္ေပးလိမ့္မယ္၊ ႏုိင္ငံတကာက ၀ိုင္းေအာ္ေပးလိမ့္မယ္၊ သူရဲေကာင္းျဖစ္မယ္၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မွဳရမယ္ ဆိုတဲ့အထိ အေျခအေန ဆိုက္သြားေစပါတယ္။ အဲဒါဟာ သတင္းေလာကကို ဆိုးက်ိဳး သက္ေရာက္ေစပါတယ္။
တကယ္လည္း ေထာင္က်ဖူးတဲ့ မီဒီယာသမားတစ္ခ်ိဳ႕ အျပင္ျပန္ေရာက္လာ၊ သတင္းပညာ ဘာမွမတတ္ပဲ ေထာင္လႊားေထာင္လႊား ျဖစ္သူေတြျဖစ္၊ ေထာင္က်ဖူးတာနဲ႔တင္ သတင္းစာဆရာေတြကို ျပန္သင္တဲ့ သင္တန္းဆရာ လုပ္ကိုင္ေနတာေတြေတာင္ ရွိလာေနပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ မီဒီယာေတြက်ေတာ့လည္း စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခ်ိဳးေဖါက္၊ မီဒီယာကို ႏိုင္ငံေရး ဂုိဏ္းဂန တုိက္ပဲြအတြက္ ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်၊ တစ္ဖက္က ဥပေဒအရ အေရးယူဖို႔ ျပင္ဆင္လာတာနဲ႔ မီဒီယာကို ဖိႏွိပ္ပါတယ္ ဆိုျပီး ေအာ္ဖို႔ ျပင္ထားၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း မေပၚသင့္တဲ့ ျပသနာေတြ ေပၚရတာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားထဲမွာ တန္ဆာခံ ျဖစ္ရတာက စတုတၱမ႑ိဳင္ကို ပီပီျပင္ျပင္ တာ၀န္ယူမယ္ ဆိုတဲ့ ရိုးသားတဲ့ လူငယ္ သတင္းေထာက္ေတြ အယ္ဒီတာေတြပါ။ ဘယ္ဟာက မီဒီယာအေပၚ ဖိႏွိပ္တာလဲ၊ ဘယ္ဟာေတြက ပုဂၢိဳလ္ေရးျပသနာလဲ၊ ဘယ္ဟာေတြက မီဒီယာေတြကို ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အသံုးခ်ရင္း ျပသနာေပၚတာလဲ စသျဖင့္ မစဥ္းစားႏုိင္ပဲ အဲဒီလူေတြအတြက္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပမိၾကတာမ်ိဳးေတြပါ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေလာကထဲမွာ မီဒီယာကို စတုတၱမ႑ိဳင္ ပီသေစခ်င္သူေတြကေတာ့ တကယ့္ကို ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္ေတြကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ အာဏာပိုင္ဘက္ကလည္း မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ ဖိႏွိပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာကလည္း ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းမီဒီယာသမားေတြဘက္မွာလည္း အားနည္းခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ အမွန္တကယ္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မီဒီယာကို ဖိႏွိပ္ေနပါတယ္၊ ဖိႏွိပ္ေနပါတယ္ ေအာ္ေနရံုနဲ႔မျပီး၊ ျပည္ပက လာမယ့္ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနရံုနဲ႔မျပီးပဲ ကိုယ့္ေလာက ကိုယ္ ျပဳျပင္သြားမွသာ ျပည္သူေတြ တကယ္ေလးစားရတဲ့ စတုတၱမ႑ိဳင္ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

စည္သူေအာင္ျမင့္
ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္