ေနာက္တစ္ပတ္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံျခားအသံလႊင့္ဌာနေတြမွာ ေျပာသြားေၾကာင္း၊ ျဖစ္စဥ္က အဲဒီေဘဂ်င္းညီလာခံမွာ အစိုးရ ေတြက လုပ္တဲ့ညီလာခံနဲ႔ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့အင္န္ဂ်ီအိုေတြကလုပ္ တဲ့ညီလာခံဆုိၿပီးရွိေၾကာင္း၊ အစိုး ရညီလာခံကိုေတာ့ ျမန္မာအစိုးရ က အမ်ိဳးသားေတြခ်ည္း ေစလႊတ္ လိုက္ေၾကာင္း၊ အင္န္ဂ်ီအိုညီလာ ခံမွာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ (၂၉)ႏွစ္ ေျမာက္ေမြးေန႔နဲ႔ တိုက္တာမို႔ ေမြး ေန႔ပြဲကို အေသအခ်ာက်င္းပခဲ့ ၾကေၾကာင္းေတြ သိခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ့္တစ္သက္မွာ ေမြးေန႔ကို တခမ္းတနားလည္း ကိုယ္တုိင္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့သူအဖို႔ ကမၻာအရပ္ရပ္က ကိုယ္က မသိသူေတြက်င္းပေပးတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲေလးရွိခဲ့တယ္လို႔ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးၿပီး အားအင္ေတြလည္း ရွိခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက တီဘီေရာဂါကို အႏုိင္ တိုက္ေနရခ်ိန္မို႔ ကိုယ္ခႏၶာပိုင္း အားနည္းေနခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီသတင္းဟာ ကြၽန္မကို စိတ္ခြန္အားေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ ေစပါတယ္။ အင္န္ဂ်ီအိုေတြက ေမြးေန႔ကိတ္ႀကီးတစ္လံုးကို မွာခဲ့ ေပမယ့္ တ႐ုတ္ရဲေတြက တားခဲ့ တာေတြလည္း ၾကားရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရခဲ့ ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြကို ကိုင္ကာ ကစားနည္းမ်ားစြာကို အတူတကြ ကစားခဲ့ၾကသလို ‘ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေမြးေန႔’ဆိုကာ ကမၻာတစ္ဝန္းက အမ်ိဳးသမီးေတြ က ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေတြကို ဝိုင္း ေရးထားတဲ့ စကၠဴခ်ပ္ႀကီးသံုးခ်ပ္ ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု လို အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ႏုိင္ငံျခားသားမိတ္ ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြေက်းဇူးနဲ႔ အ ေသးစိတ္သိျမင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
စကၠဴခ်ပ္ႀကီး သံုးခုေရာ၊ တျခားဓာတ္ပံုေတြေရာ၊ အဲဒီ အခ်ိန္ကပါခဲ့တဲ့ သတင္းအတိုအထြာေတြေရာ တစုတစည္း တည္းျမင္ရခ်ိန္မွာလည္း ပီတိျဖစ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ကမၻာႀကီးက ကိုယ့္ ကို မေမ့ထားပါလားဆုိတဲ့ခံစား ခ်က္ဟာ ေထာင္ထဲမွာရွိေနသူ တစ္ေယာက္အဖို႔ ခြန္အားအျဖည့္ ေပးႏုိင္ဆံုး ခံစားခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုလည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ မွာ အဲဒီညီလာခံကို သြားတက္ၿပီး ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေရးခဲ့သူအမ်ိဳး သမီးတခ်ိဳ႕ကို တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ေတြကို နားေထာင္ခြင့္ ရေတာ့လည္း ၾကည္ႏူးရတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန႔ 'Free 20' လႈပ္ရွားမႈကို လိႈက္လိႈက္လွဲ လွဲေထာက္ခံမိပါတယ္။ ဒီလႈပ္ ရွားမႈဟာ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးတစ္ ခုလံုးကို ဦးတည္ျပဳလုပ္တာျဖစ္ ေပမယ့္ ၁၉၉၅ ကေန ေရတြက္ ရင္ အႏွစ္ (၂၀)ျပည့္သြားတဲ့ ေဘ ဂ်င္းသေဘာတူညီခ်က္ကို ဂုဏ္ ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကမၻာ့အမ်ိဳးသမီး အေယာက္ ၂၀ ကို နမူနာေရြး ထုတ္ျပထားတာပါ။ တကယ္ရည္ ရြယ္တာကေတာ့ ကမၻာတစ္ဝန္း က ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္း ခ်ခံေနရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ကမၻာတစ္ဝန္းက အစိုးရေတြက လ်စ္လ်ဴ႐ႈတာကို ခံေနရတဲ့ အမ်ိဳး သမီးရပိုင္ခြင့္ေတြကိုပဲျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြကို လႊတ္ ေပးပါဆုိတာ မၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္၊ ေဒၚေနာ္အုန္းလွတုိ႔လို လူကိုယ္ တုိင္ အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူေတြတင္ မကဘဲ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထိန္း ခ်ဳပ္ထားတာေတြ၊ အလြဲသံုးစား လုပ္ထားတာေတြကိုလည္း လႊတ္ ေပးပါလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိုးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအခက္အခဲေတြကို ျမင္သာေအာင္ ျပန္ျမင္ၾကည့္ေစ ခ်င္ပါတယ္။ ဘာေတြကို ဘာလို႔ လႊတ္ေပးေစခ်င္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္လို႔ပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေဘဂ်င္းသေဘာတူညီခ်က္မွာ အေတာ္ေလး ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ၫႊန္းဆိုတိုက္တြန္း ခ်က္ေတြပါပါတယ္။ အဲဒီအထဲက တခ်ိဳ႕ကိုပဲ ဒီေနရာမွာ သတိေပး ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေတြက ေတာ့..
အၿမဲတေစနဲ႔ မျပတ္ဖိစီးေန တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲမြဲ ေတမႈ၊ ပညာသင္ၾကားမႈ၊ က်န္း မာေရးဝန္ေဆာင္မႈ ဒီႏွစ္ခုနဲ႔ပတ္ သက္တဲ့ မညီမွ်မႈေတြ၊ လက္လွမ္း မီမႈအားနည္းတာ၊ မလုံေလာက္ တာေတြ၊ အၾကမ္းဖက္ခံရတာ ေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ (ဒါမွမဟုတ္) တျခားပဋိပကၡေတြရွိတဲ့ေနရာ ေတြ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားက သိမ္းပိုက္ခံထားရတဲ့ေနရာေတြ က အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ဘဝအေပၚ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြ၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းနဲ႔ သယံဇာတရင္းျမစ္လို စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုနဲ႔ မူဝါဒေတြမွာ မညီမွ်မႈေတြ၊ အဆင့္ဆင့္ေသာ အာဏာဆုိင္ရာအဆံုး အျဖတ္ခ်မွတ္မႈေတြမွာ က်ား-မ မညီမွ်မႈေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈေတြကို ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ အေရးမွာ အဆင့္ဆင့္တုိင္းက မလံုေလာက္တဲ့နည္းလမ္းေတြပဲ ရွိေနတာေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အေျခခံလူ႔ရပိုင္ခြင့္ဆုိင္ရာ ကာ ကြယ္ေပးေရးနဲ႔ ျမႇင့္တင္ေပးေရး ကို ေလးစားသမႈအရာမွာေတာ့ မလံုေလာက္အားနည္းေနတာ ေတြ၊ မီဒီယာလို လူထုဆက္ဆံ ေရးစနစ္နဲ႔ နည္းလမ္းေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို သမား႐ိုးက် အျမင္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတာ၊ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ေနရာမေပးတာ ေတြ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သယံဇာတစီမံခန္႔ခြဲေရးမွာလည္း က်ား-မ ဂ်န္ဒါမညီမွ်တာေတြ၊ မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြအေပၚ အၿမဲတေစ ခြဲျခားဆက္ဆံၿပီး ရပိုင္ ခြင့္ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာေတြ အဲဒါေတြအားလံုးကို အေရး အႀကီးဆံုး ဂ႐ုတစိုက္လႊတ္ေပးရ မယ့္အရာေတြအျဖစ္ ေဘဂ်င္း ညီလာခံကဆုိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
မၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္၊ ေဒၚေနာ္အုန္းလွနဲ႔အတူ တျခားေသာအမ်ိဳးသမီးေတြရယ္၊ အမ်ိဳးသမီးရပိုင္ ခြင့္ဆံုး႐ႈံးေနတာရယ္ကို အျမန္ဆံုးလႊတ္ေပးႏုိင္ၾကဖို႔ အားထုတ္ ႐ုန္းကန္ၾကပါစို႔။။
မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)
7 day
No comments:
Post a Comment