တစ္ဗန္း ငါးဆယ္၊ ေစ်း တစ္ဆယ္ႏွင့္ ဟိုးလို႔ေဟာင္းေလာင္း ေစ်းမ်ားအေၾကာင္း

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းသူအေရအတြက္ ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ရည္႐ြယ္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိေစ်း ၁၀ ေစ်းတြင္ ႏွစ္ထပ္ေစ်း႐ံု ၃၃ ႐ံု ေဆာက္ေနသည့္ သတင္း ဖတ္ရသည္။ ၇၅ ရာခုိ္င္ႏႈန္းၿပီးေနၿပီ္ဟုလည္း ဆိုသည္။
ေစ်း႐ံုမ်ား၌ ေစ်းသည္တစ္ဦး ၅ ေပပတ္လည္ အက်ယ္ခြင့္ျပဳမည္။ ေစ်းေကာက္ခြန္ က်ပ္ ၅၀ ေကာက္ခံ မည္။ ေစ်းဖြင့္ခ်ိန္မွ ေစ်းပိတ္ခ်ိန္အတြင္း ဦးရာလူစနစ္ႏွင့္ ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳမည္။ အေဆာက္အအုံ၏ စတုရန္းေပ ၂၅၀ အက်ယ္အတြင္း ေစ်းသည္ ၁၀ ဦးသာ ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။


အေဆာက္အအုံ ၃၃ လံုးတြင္ ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳႏုိင္မည့္ အေရအတြက္ကား သိန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိေနသည္ဆိုေသာ ရန္ကုန္လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားအတြက္ ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္သလိုမ်ိဳးဟု ဆိုသူက ဆိုသည္။ စာေရးသူတို႕ အဖြဲ႔သားမ်ား ဆံုေနက် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး၏ ဖိုးေျပာခ်င္တို႔ ၀ိုင္းမွ ဆရာေဖာက- “ေစ်းေတြ ေစ်းေတြရဲ႕အျပင္မွာ ပ်ံက်ေစ်းသည္ေတြက ေအာထလို႔ပါဗ်ာ၊ ပ်ံက်ေစ်းသည္နဲ႕ အေဆာက္အအုံ ကာမိဖို႔က လြယ္ပါ့မလား။ ဦးရာလူစနစ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ပိုလို႔ဆိုးတာေပါ့။ စည္ပင္ကေနရာခ်ေပးတဲ့ လူေတြပဲ အလုပ္ျဖစ္မလား၊ ပ်ံက်ေစ်းသည္ မစြာေတးေတြနဲ႔ပဲ နပမ္းလံုးေနရဦးမလား ၾကည့္ၾကေသးတာ ေပါ့ဗ်ာ” ဟူ၍။

မည္သို႔ဆိုေစ၊ လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းခ်သူအေရအတြက္ ေလ်ာ့ပါးေရးရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ထပ္ေစ်း႐ံုမ်ား ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၏ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈကိုေစာင့္ၾကည့္ရန္သာ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လမ္းေဘးေစ်းသည္ျပႆနာက အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားသည္။ က်ဴးေက်ာ္ေရာင္းခ်မႈ တစ္ခုတည္းၾကည့္႐ံုျဖင့္ မလံုေလာက္။ လမ္းေဘးပ်ံက်ေစ်းသည္အမ်ားစုမွာ ေက်းလက္ေနဘ၀မ်ားမွ စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္ရွာေဖြရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း၍ ေခါင္း႐ြက္၊ ဗ်တ္ထိုးေရာင္းခ်ျခင္း အပါအ၀င္ ရရာအလုပ္ျဖင့္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ရင္း စီးပြားရွာေဖြ စားေသာက္ေနရသည့္ ဘ၀မ်ား ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေပးႏုိင္မႈႏွင့္ သူတို႔၏ စား၀တ္ေနေရး အေျခအေနမ်ားအေပၚ ေထာက္႐ႈ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းခ်မႈကို အခြန္မေကာက္ဘဲ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳထားသည္။

သို႔ရာတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီက ယင္းသို႕ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားအား အခြန္ေကာက္ခံျခင္း မျပဳသျဖင့္ ေစ်းေကာက္မႈမွ ၀င္ေငြက်ပ္ သုည ဒသမ ၈ ဘီလီယံ ေလ်ာ့က်သြား သည္ ဟုဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္လားမသိ။ စာေရးသူတို႔ အိမ္အတြက္ ၂၀၁၅ ဇူလိုင္၊ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာအတြက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီမွ ေျမခြန္ေကာက္ခံသည့္ ေျပစာတြင္ အေထြေထြခြန္ လည္း ပါသည္။ အေထြေထြခြန္က ၇၆ က်ပ္ က်သင့္သည္။

အေထြေထြဆိုသည့္စကားက ဘာရယ္မွန္းမသိ။ စာေရးသူ၏ ဇနီးသည္က ေျပစာလာေပးသည့္ ၀န္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးငယ္အား စပ္စုေနသံ ၾကားရသည္။
    “ သမီး…အေထြေထြခြန္ဆိုတာ ဘာအတြက္ ေကာက္တာလဲ ”
    “ သမီးလည္း မသိဘူး အေဒၚရဲ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုးကို ေမးၾကည့္ပါလား ” ဟုအႀကံေပးေနသည္။

ေျပစာလာပို႔သည့္ ၀န္ထမ္းေလး ေျဖရန္ခက္ေနသည္ေတာ့ အမွန္။ စာေရးသူတို႔ အိမ္ေရွ႕အိမ္မွ ေဘလ္ထြက္ယူေသာ အၿငိမ္းစားေက်ာင္း ဆရာႀကီးက -
    “ အမေလး…ဆရာကေတာ္ရယ္၊ အေထြေထြဆိုတာ၊ အေထြေထြသံုးဖို႔ ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ ” ဟူ၍။

မိုးထိေအာင္ ေလွခါးေထာင္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားအၾကားမွ အခြန္အခမ်ားႏွင့္ ပိေနေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ေကာက္ခံေသာ အေထြေထြအခြန္ဆိုသည္ကေတာ့ အေျဖမဲ့ ေမးခြန္း တစ္ခုသာ။

စာေရးသူက ‘အေထြေထြ’ ဟူေသာစကားကို စဥ္းစားရင္း စာေရးဆရာသိပၸံေမာင္၀၏ ၀တၳဳေဆာင္းပါး မ်ားစာအုပ္မွ ပစၥႏၲရစ္ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ “တေပကုလား” ဟူေသာ တံငါ႐ြာကေလး၏ အမည္ ဆင္းသက္ ေပၚေပါက္လာပံုကို တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ဘဲရွိရာ ေက်း႐ြာတြင္ အသက္အႀကီးဆံုး အဖိုးႀကီး ဦးေနာက္တိုးအား ေမးၾကည့္ေသာအခါ “တေပကုလား” ဆိုေသာ စကားမွာ “တံေပကုလား” ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း ေျပာျပ ေလသည္ ဟူေသာ စာေၾကာင္းေလးကို အမွတ္ရသည္။

အေထြေထြခြန္ ဆိုသည္ကိုလည္း ‘အေထြေထြခြန္’ ဟု မွတ္သားထား႐ံုသာ။ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ေစ်းေကာက္မရသျဖင့္ ေလ်ာ့နည္းသြားေသာ သုည ဒသမ ၈ ဘီလီယံ ၀င္ေငြ ကာမိေစရန္ ျပည္သူမ်ားထံမွ အေထြေထြခြန္ ဟုေကာက္ခံေနသည္မ်ားလားဟူ၍ စိတ္ထဲတြင္ မတင္မက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က လမ္းေဘးပ်ံက်ေစ်းသည္မ်ား အထုိက္အေလ်ာက္ အသားတက် ျဖစ္သည္ ဆိုေသာ္လည္း ရန္ကုန္ ဆင္ေျခဖုံုးရပ္ကြက္မ်ားရွိ ေစ်းမ်ား၏ အေျခအေနက ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား။ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ ၊ေထာက္ၾကန္႔လမ္းဆံု၊ ရတနာေစ်း၊ သဇင္လမ္းအတြင္းရွိ ပ်ံက်ေစ်းသည္ ၃၀၀ ေက်ာ္က အိမ္ေရွ႕ဥပစာမ်ား ပိတ္၍ေရာင္းခ်ေနျခင္း၊ ေစ်းခုန္မ်ားတည္၍ သားငါးေရာင္းခ်ျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူသြားသည့္ ကြန္ကရစ္လမ္းမ ေပၚတြင္ ေရာင္းခ်မႈမ်ားရွိ၍ စည္ပင္ဥပေဒအရ အေရးယူရန္ ေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္း ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာ တစ္ေစာင္တြင္ ဖတ္ရသည္။

သဃၤန္းကၽြန္းစံျပေစ်းႀကီးတို႔၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ(စ်) ေစ်းတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားတြင္လည္း ရတနာေစ်းႏွင့္ ထူးမျခားနား။ စာေရးသူ တင္ျပလိုသည္မွာ ဟိုးလိုးေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနသည့္ စည္ပင္ေစ်းမ်ား အေၾကာင္း၊ ဒဂံု ၿမိဳ႕သစ္(ေျမာက္ပိုင္း) ေစ်းမ်ားအနက္ စာေရးသူတို႔နားတြင္ ဟိုးလိုးေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနသည့္ ေစ်းႀကီး ၂ ခု ရွိသည္။

တစ္ေစ်းက အမွတ္(၄)ေစ်းေခၚ ၄၀ ရပ္ကြက္ေစ်း၊ ေနာက္တစ္ေစ်းက - ၄၂ ရပ္ကြက္ရွိ ဗိုလ္မင္းေရာင္ ေစ်းတို႔ပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ေစ်းေတြက ရပ္ကြက္ (၄) ခု ဆံုရာ လမ္းဆံုေတြနားမွာ ရွိသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ေစ်း ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကလည္း အက်အန။ ေစ်း႐ံုႀကီးေတြကလည္းအခိုင္အခန္႔။ ေစ်း႐ံုထဲမွာ ဆုိင္ခန္းေတြကအျပည့္၊ ေစ်း႐ံုအျပင္ ဘက္ ေစ်း၀င္းထဲမွာလည္း ေခါင္း႐ြက္ ဗ်တ္ထိုးေတြေရာင္းဖို႔ေနရာက်ယ္က်ယ္မွာ ကြန္ကရစ္ကလည္း ခင္းၿပီးသားအသင့္။

သို႔ေပမင့္ ေစ်းေတြထဲမွာက က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္၊ တခ်ိဳ႕ ဆုိင္ခန္းေတြေပၚမွာ ေတာင္းစုတ္ ပလုံးစုတ္ေတြနဲ႔၊ ဗိုလ္မင္းေရာင္ေစ်းထဲက ဆုိင္ခန္းတစ္ခန္းေပၚမွာ ေတာင္းစုတ္ပလုံုးစုတ္ေတြၾကားထဲ ေခြးမိသားစု စတည္းခ်ေန တာကိုပင္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ သည္ေစ်းေတြထဲမွာ ရွိရမယ့္ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ မစည္ကားသင့္တဲ့ လမ္းဆံု လမ္းခြနဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြထဲမွာ။

ေစ်း႐ံုထဲမွ လမ္းေလးခြဆုံသို႕ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေရာက္ရွိလာေသာ ၄၀ ေစ်းက ဗိုလ္မင္းေရာင္လမ္းႏွင့္ တပင္ေ႐ႊထီးလမ္းမႀကီးမ်ား ဆံုရာတြင္ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလ်က္။ လမ္းမႀကီးေတြ က ေပ ၁၀၀ လမ္းေတြဆိုေပမင့္ ကားႏွစ္စီး မေရွာင္သာေတာ့။ ေစ်းဆုိင္ေတြက လမ္းမေပၚ ေရာက္ေနၿပီ။ ေစ်းသြား ေစ်းလာေတြက စက္ဘီးေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾက ၊ဟြန္းတီးၾကႏွင့္ ေန႔စဥ္ ဆူဆူညံညံ အႏၲရာယ္ဇုန္ေလးတစ္ခုျဖစ္၍ ေန၏။

အဓိပတိ ၂ဆိုေသာ ဟီးႏိုးဘတ္စ္ကားႀကီးသည္ လမ္းဆံုေရာက္လွ်င္ ၾကက္ အစာနင္သကဲ့သို႔ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ႏွင့္ အတန္ၾကာမွ ဆက္သြားႏိုင္သည္။ မႏွစ္က သည္လမ္းဆံုမွာ ေျမသယ္ကားႀကီးေအာက္ စက္ဘီးတစ္စီး စိစိညက္ညက္ ေၾကသြားသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာစီးလာသည့္ ကေလးက လြင့္စင္၍ လက္ႏွင့္ နံ႐ိုး က်ဳိးသြားဖူးသည္။

ကားကားခ်င္း၊ ကားႏွင့္ စက္ဘီး၊ ကားႏွင့္ ဆုိင္ကယ္္ ၿငိၾကသည္ကလည္း မၾကာခဏအနမတဂၢ။ ယင္းသို႔ စည္ပင္ေစ်းႀကီး အခုိင္အမာရွိၿပီးသားျဖစ္ပါလ်က္ လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္  ပ်ံက်လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား အျဖစ္ ေရာက္ရွိေနျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၄၀ ရပ္ကြက္ေန မိတ္ေဆြတစ္ဦးက - “ သည္ေစ်းသည္ေတြ အားလံုးက အမွတ္ ၄ ေစ်း႐ံုထဲက ထြက္ၿပီး ေရာင္းၾကတာ၊ စည္ပင္က အမွတ္ ၄ ေစ်း႐ံုႀကီးထဲကို ႏွစ္ႀကိမ္ ျပန္သြင္းဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း ျပန္ထြက္လာတာပဲ၊ စည္ပင္ကလည္း မႏုိင္ပါဘူး ဗ်ာ။ ေစ်းထဲ ဆုိင္ခန္းရွင္ေတြကလည္း ေစ်းမစည္ဘဲ အခြန္ေဆာင္ေနရေတာ့ နစ္နာတယ္ဆိုၿပီး ေအာ္ေနၾက ေလရဲ႕” ဟူ၏။

ေနာက္တစ္ေစ်းက ဗိုလ္မင္းေရာင္ေစ်း။

သည္ေစ်းကလည္း ၄၀ ေစ်းလိုပဲ ဟိုးလို႔ေဟာင္းေလာင္း။  ေစ်းထဲက ေစ်းသည္ေတြက သခင္ ဖိုးလွႀကီးလမ္း၊ ဓမၼာ႐ံုနားက လမ္းၾကားမွာ ေစ်းတစ္ေစ်းနဲ႔ ၄၈ ရပ္ကြက္၊ ဗိုလ္ဗထူးလမ္းမႀကီးေပၚက ၿဖိဳးစပယ္ မွတ္တိုင္နားမွာ တစ္ေစ်း ခြဲထြက္သည္။ ၿဖိဳးစပယ္ေစ်းဆို လူတိုင္းသိ။ ေစ်းေတြက ရပ္ကြက္ထဲမွာဆိုေတာ့ အမိႈက္သ႐ိုက္ေတြ၊အနံ႔အသက္ေတြ၊ ႂကြက္ေတြ၊ ေခြးေတြတစီစီနဲ႕ ဖ႐ိုဖရဲဆိုင္ခန္းေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးအႏၲရာယ္ဇုန္။

သို႔ေပမင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ကေတာ့ သည္အႏၲရာယ္လမ္းေဘးေစ်းေတြကို ေဆာက္ၿပီးသား၊ လြတ္ေနတဲ့ ေစ်း႐ံုေတြထဲကို ျပန္မသြင္းဘဲ ေစ်းရံုသစ္ေတြ ေဆာက္လို႔ ေနသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘတ္ဂ်က္ နစ္နာေၾကာင္း ေျပာဆိုသူမ်ားရွိသကဲ့သို႔ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ‘မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ’ေပါ့ဗ်ာဟု ဆိုသူ ကလည္း ဆိုသည္။

လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားအျဖစ္သို႔  ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေရာက္ရွိေနသူမ်ားအား ဟိုးလို႔ေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေန ေသာ မူလရွိၿပီးသား ေစ်း႐ံုႀကီးမ်ားအတြင္း စနစ္တက် ျပန္လည္သြတ္သြင္းေရာင္းခ်ႏုိ္င္ရန္ စီစဥ္မည္ ဆိုပါက သက္ဆိုင္ရာဌာနမ်ားက ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး မၾကာခဏ မိန္႔ၾကားေနသည့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ လိုက္နာေဆာင္႐ြက္ေရး (Rule of Law) ႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး(Good Governance)တို႔ႏွင့္ အညီေဆာင္႐ြက္ရာလည္း က်မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ သို႔မဟုတ္ပါက စာေရးသူ၏ အေမ မၾကာခဏ ေျပာေလ့ ရွိသည့္ စကားကဲ့သို႕ “ ခါးေတာင္းႀကိဳက္ တျခား၊ အ၀ွာ တျခား” ျဖစ္မည္ ဟုသာ ဆုိခ်င္ပါေၾကာင္း။

အာကာကိုကို
Mizzima